Έχουμε και εμείς μεγάλες ευθύνες
«Η εστίαση δεν πρέπει να κλείσει. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη είναι η τελευταία ελπίδα αυτής της πόλης να αποφύγει την άνευ προηγουμένου ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή». Αυτή τη δήλωση έκανε ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρ. Γιαννούλης την 1η Νοεμβρίου 2020.
Προφανώς ο εν λόγω βουλευτής δεν ήθελε ούτε να υπονομεύσει την προσπάθεια των υγειονομικών αρχών και της κυβέρνησης να ελέγξουν την εξάπλωση του COVID-19 ούτε πολύ περισσότερο να προκαλέσει θύματα. Εξέφραζε τη θέληση των χιλιάδων επιχειρηματιών της εστίασης, καθώς και των εκατοντάδων χιλιάδων πελατών τους.
Το ίδιο έπρατταν και διάφοροι συνδικαλιστικοί σύλλογοι επαγγελματιών που πίεζαν την κυβέρνηση να ανοίξει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για να έρθουν στην πόλη οι φοιτητές και να κινηθεί η αγορά. Ούτε αυτοί είχαν κακές προθέσεις.
Άλλωστε, πριν από ένα μήνα ο ίδιος ο κ. Τσιόδρας είχε δώσει τα εύσημα στη Θεσσαλονίκη για τις χαμηλές επιδόσεις της στα κρούσματα του COVID-19. Προφανώς ο κ. Τσιόδρας δεν μας αγάπησε ξαφνικά, αλλά μας συνεχάρη βλέποντας συγκεκριμένα στοιχεία.
Νομίζω πως ουδείς θα διαφωνήσει πως το καταστροφικό διάστημα ήταν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου. Τότε είχαμε αλλεπάλληλες εκδηλώσεις, τα αποτελέσματα των οποίων αναφάνηκαν τον Νοέμβριο. Να υπενθυμίσω τις συνεχείς δημόσιες ψυχαγωγικές συγκεντρώσεις χιλιάδων νεαρών κάθε βράδυ σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης και τα πολυπληθή πάρτι που γινόταν σε διάφορες σχολές του ΑΠΘ όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Να μην παραλείψω να αναφέρω και τον τρόπο που γιορτάσθηκε η μνήμη του πολιούχου της πόλης μας, κάτι που επιβάρυνε περαιτέρω την ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα.
Σήμερα, όλοι παριστάνουν τους μετά Χριστό προφήτες. Τότε όμως, στα τέλη Οκτωβρίου, ουδείς ζητούσε από την κυβέρνηση γενικευμένη καραντίνα. Τα μεν δημόσια πρόσωπα δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν το κοινό τους, οι δε απλοί πολίτες δεν ήθελαν να χαλάσουν την βολή τους. Λυπηρά και δυσάρεστα όλα αυτά, αλλά να τα λέμε για να θυμούμαστε τι γινόταν τότε.
Τώρα, με δεδομένα τα θλιβερά αποτελέσματα, όλοι κουνούν το δάκτυλο τους στους υπευθύνους είτε είναι κυβερνητικοί είτε είναι υγειονομικοί παράγοντες. Τις κρίσιμες ώρες όμως άλλα έλεγαν και άλλα ζητούσαν.
Είναι προφανές πως η Θεσσαλονίκη πληρώνει και το γεγονός πως είναι το κέντρο της Βορείου Ελλάδας και δέχεται ιικά φορτία από τις άλλες πόλεις της Μακεδονίας και εκπέμπει προς αυτές. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί αυτή τη θλιβερή πρωτιά σε κρούσματα.
Και η Αθήνα είναι πρωτεύουσα όλης της χώρας, εν τούτοις δεν παρουσίασε αυτόν τον εκθετικό ρυθμό αύξησης των κρουσμάτων. Και η Αθήνα έχει χείριστες συγκοινωνίες και στην Αθήνα οι νεαροί διασκέδαζαν μαζεμένοι στις πλατείες, στην δε Αθήνα συγκεντρώθηκαν 20.000 πολίτες έξω από το Εφετείο. Στην πόλη μας δεν συνέβη γεγονός αναλόγου εκτάσεως.
Τι έφταιξε λοιπόν; ήταν ανεπαρκείς οι μετρήσεις του προηγούμενου διαστήματος; Συνέβαλε το γεγονός πως στη Θεσσαλονίκη όλα είναι συγκεντρωμένα σε μικρή απόσταση; Μήπως έφταιξαν οι αλλοδαποί εργάτες γης που δούλευαν στην επαρχία και ήταν φορείς του ιού;
Μπορούμε να παραθέσουμε πολλά αναπάντητα «μήπως». Σήμερα, ελπίζω σοφότεροι, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την προτεραιότητα μας για το προσεχές διάστημα. Υγεία ή οικονομία; Ο καθένας με το χέρι στην καρδιά, ας τοποθετηθεί.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13 Δεκεμβρίου 2020
