Ένας χρόνος χωρίς τον Βαγγέλη Βενιζέλο στη Βουλή
Όταν η κυρία Φ. Γεννηματά ανακοίνωσε στον Β. Βενιζέλο πως η πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ανήκει σε άλλον, ήταν αυτονόητο πως τον έθετε εκτός των ψηφοδελτίων του ΚΙΝΑΛ. Θα ήταν υποτιμητικό και προσβλητικό ο τέως αρχηγός του κόμματος να βγει στο κυνήγι του σταυρού.
Τότε είχα γράψει πως η αρχηγός του ΚΙΝΑΛ έκανε ένα ψυχρό υπολογισμό. Υιοθέτησε την άποψη πως οι υποστηρικτές του Βενιζέλου θα ψήφιζαν, ούτως ή άλλως Νέα Δημοκρατία, οπότε θα μπορούσε να εξουδετερώσει μια «ενοχλητική φωνή», χωρίς ιδιαίτερες απώλειες.
Επιπροσθέτως, η κυρία Γεννηματά υπέθεσε πως με την απομάκρυνση του Βενιζέλου, υπήρχε πιθανότητα να επαναπατρισθεί ένας αριθμός πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν ένας ψυχρός υπολογισμός και μια ψυχρή, χωρίς συναίσθημα απόφαση, καθώς δεν έλαβε υπόψη πως στις δύσκολες στιγμές του 2011 ο Βενιζέλος έπεσε στην φωτιά, με σημαντικό πολιτικό κόστος για τον ίδιο, αναλαμβάνοντας το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Και στη συνέχεια, πήρε το βάρος μιας δύσκολης αλλά εθνικά αναγκαίας απόφασης, να συμπράξει το ΠΑΣΟΚ με την Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά. Μάλιστα, σε αυτήν την κυβέρνηση κορυφαία υπουργός ήταν η κυρία Γεννηματά.
Όταν αυτή ανέλαβε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος, απελευθερωμένος από τις κομματικές δουλείες και τις εσωκομματικές ισορροπίες, απευθύνθηκε σε ένα ακροατήριο που ξεπερνούσε τα όρια του ΠΑΣΟΚ. Ο λόγος του είχε αποκτήσει εθνική εμβέλεια. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε και η καταστροφική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στην οποία ο Βενιζέλος, επί 54 μήνες, ασκούσε ανελέητη κριτική.
Ποιος δεν θυμάται τις επικές «ατάκες» του! Ποιος δεν θυμάται τις προφητικές προειδοποιήσεις του! Ποιος δεν θυμάται την ιστορική ομιλία του στη Βουλή για την σκευωρία Νovartis!
O Β. Bενιζέλος ήταν ο άνθρωπος που τεκμηρίωσε, με επιστημονικό λόγο, την άποψη πως η υπόθεση Novartis ήταν ουσιαστικά απόπειρα κατάλυσης του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και στοιχειοθετούσε την εσχάτη προδοσία.
Αυτό πόνεσε στον τότε πρωθυπουργό και στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνον. Τον Βενιζέλο μίσησε επίσης και η Δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα είναι οφθαλμοφανής η απουσία του από την βουλή. Μπορεί η κυρία Γεννηματά να έκανε εσωκομματικούς υπολογισμούς που να επαληθεύτηκαν, όμως η πράξη της να αφήσει εκτός βουλής τον Β. Βενιζέλο φτώχυνε την πολιτική ζωή της Ελλάδος. Με ορίζοντα τον μικρόκοσμο του ΚΙΝΑΛ μπορεί το κόμμα της κυρίας Γεννηματά να μην υπέστη εκλογικές απώλειες.
Όμως, στην μεγάλη εικόνα αυτή η επιλογή της ήταν πέρα για πέρα ατυχής. Άλλωστε, ο Β. Βενιζέλος δεν είχε αρχηγικές φιλοδοξίες. Διετέλεσε αρχηγός και παρέδωσε. Και ως τέτοιος είχε κάθε δικαίωμα να έχει λόγο που να κινείται εντός των ιδεολογικών αρχών της Κεντροαριστεράς, αλλά συγχρόνως η εμβέλεια του να υπερακοντίζει τα στενά όρια αυτού του χώρου.
Βέβαια, ο Β .Βενιζέλος είναι ένα πολιτικό ον. Μπορεί να είναι εκτός βουλής -ελπίζω προσωρινά- όμως έχει μιαν αδιάλειπτη πολιτική παρουσία, μιλώντας και για την Οικονομία και για την Εξωτερική πολιτική.
Πάντα για τέτοιες πολυσχιδείς προσωπικότητες υπάρχουν εθνικοί ρόλοι.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07 Ιουνίου 2020