Έργα. Χωρίς μίρλες και διαφωνίες
Πόσο καιρό μπορεί ένας άνθρωπος ή μία επιχείρηση να καθυστερούν τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων; Ημέρες, εβδομάδες, μήνες;
Πόσο έχει την πολυτέλεια μία επιχείρηση να συζητά για την αξία μίας νέας επένδυσης; Ή ένας απλός πολίτης το πότε θα παντρευτεί ή θα κάνει παιδιά; Μήνες, άντε το πολύ ένα χρόνο. Γιατί ο χρόνος είναι πάντα αμείλικτος.
Πόσο καιρό όμως μπορεί μία πόλη να καθυστερεί τις αποφάσεις της που αφορούν στα μεγάλα έργα;
Στη Θεσσαλονίκη πάμε να σπάσουμε όλα τα ρεκόρ. Το μετρό μπήκε στη συζήτηση στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και ακόμη στις ράγες οι συρμοί δεν έχουν μπει. Από την άλλη η υποθαλάσσια δεν προχώρησε ποτέ.
Το τελευταίο μεγάλο πρότζεκτ όπου ο δημόσιος διάλογος πάει για νέο ρεκόρ Γκίνες είναι Έκθεση και το μέλλον της. Συζητήσεις επί συζητήσεων (κατά πολλούς η γνωστή μίρλα της Θεσσαλονίκης) μέχρι να υπάρξει μία συμφωνία των περίφημων φορέων της, ενώ και όταν καταλήξαμε σε κάτι όλο και κάποιος διαφωνούσε. Όμως τα έργα -όπως είδαμε και στην περίπτωση της υποθαλάσσιας που τελικά ακυρώθηκε- δεν μπορεί να περιμένουν.
Γιατί στη Θεσσαλονίκη έχουμε τόσους διαφωνούντες; Πρώτον γιατί η χώρα είναι υδροκεφαλική, με την Αθήνα να ορίζει τα πάντα, αλλά συχνά να αισθάνεται ένα είδος υποχρέωσης απέναντι στη Θεσσαλονίκη. Θέλει δηλαδή να της προσφέρει κάτι παραπάνω ως δεύτερη πόλη, αλλά δε γνωρίζει τον τρόπο. Δεύτερον γιατί η πόλη ζητά συνέχεια κάτι παραπάνω, θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη θέση της. Και τρίτον γιατί αυτός ο μικρομεγαλισμός έχει δημιουργήσει μία απίστευτη τοπική μιζέρια. Κακά τα ψέματα. Τελικά στη Θεσσαλονίκη η πίτα των έργων είναι φτωχή, η πόλη παραμένει ασφυκτικά μικρή και η φράση «να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα» έχει εδώ απόλυτη ισχύ.
Όλες αυτές οι εξισώσεις είναι δύσκολο να λυθούν. Ας κάνουμε όμως επιτέλους μερικούς συμβιβασμούς. Και ας κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας.
Η ανάπλαση της ΔΕΘ πρέπει να γίνει. Ας μη ξεχνάμε ότι αποτελεί απόφαση τριών συνεχόμενων κυβερνήσεων: Σαμαρά-Βενιζέλου, Τσίπρα και Μητσοτάκη. Και εγώ θα προτιμούσα να κάνουμε το mega πρότζεκτ της Σίνδου, να αναπλάσουμε τη ΔΕΘ και να φτιάξουμε ένα μεγάλο Μητροπολιτικό πάρκο στη θέση της σημερινής έκθεσης, όπως ορθά είχε προτείνει το 2008 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Γίνεται όμως αυτό στην παρούσα στιγμή; Mε τι λεφτά; Μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης λένε οι υποστηρικτές. Μα εκεί το Εθνικό Σχέδιο της Ελλάδας έχει ήδη κατατεθεί από τον Οκτώβριο στις Βρυξέλες και τελεί υπό έγκριση. Και δεν περιλαμβάνει το σχέδιο περί μετεγκατάστασης της Έκθεσης στα δυτικά, για το οποίο εξάλλου η κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη.
Εν κατακλείδι: η κρίση και η πανδημία έχουν προκαλέσει πολλές αβεβαιότητες. Στη χώρα, στη Θεσσαλονίκη, σε όλους μας. Ας μην προσθέσουμε άλλη μία. Και ας χαρούμε επιτέλους στη Θεσσαλονίκη την υλοποίηση ενός μεγάλου έργου. Χωρίς ρεβανσισμούς, μίρλες και διαφωνίες.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Ιανουαρίου 2021
