Για ένα κλικ γίνονται όλα!
Έχω ψωνίσει από μερικούς από τους πιο ακριβούς δρόμους του κόσμου, όπως η Bond Street του Λονδίνου ή η Herald Square του Μανχάταν, έχω αγοράσει κατά καιρούς ακριβές μάρκες ένδυσης ή υπόδησης, δεν δίστασα όμως ούτε στιγμή αν κάτι μου αρέσει πολύ να το πάρω και από τη λαϊκή της γειτονιάς μου, από παζάρια του εξωτερικού ή της Ελλάδας, από καλάθια, από Outlet shops.
Γενικώς ψωνίζω από παντού ό,τι μου αρέσει χωρίς κανένα κόμπλεξ και το καμαρώνω!
Απεχθάνομαι δε να βλέπω σαν φωτεινές πινακίδες νέον τις φίρμες φόρα παρτίδα στα ρούχα και τα παπούτσια. Το θεωρώ εξαιρετικά φιγουρατζίδικο και προτιμώ τις περισσότερες φορές τα πιο ήσυχα προϊόντα, που όταν είναι ακριβά δεν το κραυγάζουν.
Θυμάμαι μία φορά με σταύρωσε η μάνα μου να αγοράσω ένα φορεματάκι συνθετικό που το πουλούσαν σε ένα παζάρι έναντι 10 ευρώ και μου πήγαινε πολύ. «Πάρ’ το έστω για να πηγαίνεις σούπερ μάρκετ», μου είπε και με έπεισε.
Την επόμενη μέρα πηγαίνοντας στο γυμναστήριο στάθηκα να χαζέψω σε μία πλαϊνή βιτρίνα διαπιστώνοντας ότι, ω του θαύματος(!), το μαγαζί είχε το ίδιο ακριβώς φόρεμα με αναγραφόμενη τιμή προσφοράς από 80 ευρώ σε 65! Να μην σας πω δε πόσοι με ρώτησαν από πού και πόσο το πήρα εκείνο το φόρεμα…
Δεν έχω σκοπό προφανώς να τα βάλω με τους καταστηματάρχες οι οποίοι φυσικά έχουν τα λειτουργικά έξοδά τους και ασφαλώς δεν μπορούν να ελέγξουν τυχόν διακίνηση στην αγορά προϊόντων από διαλυμένα καταστήματα ή οτιδήποτε άλλο.
Θέλω απλώς να πω ότι θεωρώ πως όταν ένας άνθρωπος έχει κυρίως προσωπικότητα, γούστο και ξέρει τι του πάει και πώς να ντυθεί, τότε δεν έχει ανάγκη ούτε από μάρκες ούτε από απλησίαστα ρούχα, παπούτσια ή αξεσουάρ για να αναδείξει αυτό που είναι.
«Φαντάζομαι πόσο θα το πήρες αυτό…». Μου είχε πει μία φίλη όταν με είδε να φοράω μία καλοκαιρινή φόρμα που εγώ την είχα αγοράσει πολύ φτηνά από συνοικιακό μαγαζί της Τούμπας. «Άσε άσε αν σου πω δεν θα το πιστέψεις» της απάντησα και γελάσαμε και οι δύο με τη συζήτηση να μένει εκεί και με εκείνη να κρατάει την εντύπωση ενός τριψήφιου ποσού.
Δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό ενός ανθρώπου που πρέπει οπωσδήποτε να πληρώσει κάτι ακριβά για να το εκτιμήσει. Δεν μπορώ να διανοηθώ γιατί κάτι που είναι ωραίο πρέπει αυτομάτως να είναι και πανάκριβο. Ούτε μπορώ να εξηγήσω αυτή την εμμονή με τα επώνυμα ενδύματα, υποδήματα κ.ά.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για πωλήσεις «μαϊμούδων» αντί αυθεντικών προϊόντων στην αγορά που κυρίες τις πλήρωσαν χρυσάφι και τελικά έχασαν απλώς τα χρήματά τους;
Πόσες φορές δεν χρυσοπληρώσαμε κάτι και μας βγήκε σκάρτο;
Εγώ τουλάχιστον αρκετές.
Γι’ αυτό εμπιστευτείτε το ένστικτο και το γούστο σας και πάρτε ό,τι σας κάνει κλικ χωρίς κανένα κόμπλεξ. Έτσι και αλλιώς για ένα κλικ γίνονται όλα σήμερα…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29.01.2023
