Τι εμπειρία κι αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα για όλους μας!

Σαν τρελοί μέσα από παλιές ταινίες, βιβλία, αλλά και με τηλεσυζητήσεις στα social media και στο skype τρέξαμε να ανασυνθέσουμε μέσα μας μια Μεγάλη Εβδομάδα σε χρόνους άλλους. Πας έτσι σε μέρη που χάθηκες, γωνιές που στάθηκες, μνημεία που σε προειδοποιούν πως αυτόν τον κόσμο τον καλό, άλλοι τον είχαν πρώτα. Πόσα ήρθαν και πόσα πέρασαν, αναρωτιέσαι. Πόσοι λείπουν...

Μένουν όμως, η προσδοκία της Ανάστασης, τα αρώματα, τα χρώματα και η αρμονία της φύσης και η βαθειά συγκίνηση της ανάμνησης μιας αέναης παιδικότητάς σου μέσα στο ναό, στο αεράκι του Επιταφίου. Αυτό σου έλειψε αφάνταστα , όπως και ο συνωστισμός. Ο κόσμος δίπλα σου , ο πολύς, τώρα που επιβάλλεται να κάθεσαι μακριά του. Ξεχνώντας την αγκαλιά, τη χειραψία ακόμα και το «φιλί της Αγάπης».

Πιάστηκα να ψιθυρίζω μια από τις μαντινάδες που μας στέλνει κάθε χρόνο ο επιστήθιος Μανόλης Αναγνωστάκις από το Ρέθυμνο!

«Πάσχα, Λαμπρή, Ανάσταση,

όπως κι αν την-ε πούμε,

για να τη δούμε Γολγοθά,

θα πρέπει ν' ανεβούμε».

Κάποιες μέρες η θλίψη σε φέρνει να μαραζώνεις στο κρεβάτι ή -αντίθετα-να φτιάχνεις με σχιζοφρενικές ταχύτητες το αρχείο, το νοικοκυριό , τον κήπο , επειδή αυτό είναι τελικά η επιβίωση . Διαπιστώνεις όμως ότι μπορεί να έρθει και μια απρόσμενη διαύγεια όταν δεν κάνεις τίποτα. Βλέπεις καθαρά αυτό που έρχεται ή καλύτερα βρίσκεις πιο εύκολα τα ερωτήματα που έχουν νόημα.

Αυτό όμως που οφείλουμε όλοι να δούμε είναι το τι περιμένει τους νέους που ζουν πρωτόγνωρα πράγματα στη μικρή ζωή τους και όλο φοβούνται το αύριο.

Κάθε γενιά διαμορφώνεται από τα εθνικά και διεθνή γεγονότα που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια των χρόνων της κοινωνικής ενηλικίωσής της (εφηβεία, σπουδές, πρώτη επαφή με την εργασία).

Οι σημερινοί 70ρηδες είχαν τον πόλεμο του Βιετνάμ και το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, τον Γαλλικό Μάη και τη σεξουαλική απελευθέρωση.

Οι ιστορικές μετατοπίσεις που ήρθαν από το τέλος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και την πολιτική της Κίνας για ένα παιδί, η ραγδαία είσοδος της ψηφιακής τεχνολογίας και του Διαδικτύου στην καθημερινότητα και στο εμπόριο και η επιδημία του AIDS, έφεραν ένα σημαντικό χάσμα στις εμπειρίες των νέων σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους.

Για τους λεγόμενους millennials ορόσημο υπήρξε, χωρίς άλλο, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 που άλλαξε τον τρόπο ζωής και τις προοπτικές δημιουργίας καριέρας.

Για την νέα γενιά του 2020, την Gen Z, το απρόβλεπτο γεγονός που θα αλλάξει πιθανόν τα πάντα είναι η πανδημία κορονοϊού.

Αλλά τι είδους επίδραση θα έχει η πανδημία και οι συνοδευτικές της εξελίξεις (οι καραντίνες , το πλήγμα στη δημόσια υγεία και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας) στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και στην καθημερινότητα των σημερινών εφήβων και νέων ενηλίκων είναι το μεγάλο ερωτηματικό που θα στοιχειώσει τη δεκαετία 2020-2030. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακόμα τίποτα. Για μεγάλο μέρος του κόσμου, η πανδημία Covid-19 βρίσκεται στα αρχικά της στάδια.

Στην καρδιά της πανδημίας ο Ντόναλντ Τραμπ σταματά την χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας( ΠΟΥ) που δεν λειτούργησε βέβαια στο ύψος των περιστάσεων αλλά η παρουσία του παραμένει κρίσιμη, και χρήσιμη σε παγκόσμια κλίμακα.

Με το τυφλό ένστικτο του δεινού επιχειρηματία ο Τραμπ βλέπει στην «πιάτσα» μια απόλυτα δικαιολογημένη ανησυχία των ανθρώπων της αγοράς για το μέλλον των επιχειρήσεών τους , για τον τουρισμό, το λιανικό εμπόριο. Παράλληλα στο νου του έχει τον οικονομικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας που μέχρι τώρα διεξάγεται με δυσμενείς για τους Αμερικανούς όρους και βέβαια την εκλογική αναμέτρηση του προσεχούς Νοεμβρίου στη χώρα του.

Με μισόκλειστη την αγορά, κλάφτον τον Ντόναλντ ...

Το ψευτοδίλημμα που προωθούν όσοι επινόησαν τη θεωρία της «ανοσίας της αγέλης» είναι το εξής:

Προστασία της υγείας των πολιτών με οικονομικό κόστος ή προστασία της οικονομίας με υγειονομικό κόστος;

Παγώνει το αίμα σου με τους υπαινιγμούς πολιτικών και οικονομολόγων , ακόμα και φιλοσόφων για το πόσο «βάρος» είναι οι άνθρωποι της ώριμης ηλικίας.

Μέχρι τώρα πάντως η θεωρία αυτή έφερε αύξηση των κρουσμάτων και θανάτων. Τη «σφαγή της αγέλης»...

«Όποιος αναρωτιέται ποιο είναι το υπέρτατο αγαθό κι αν πράγματι αξίζουν παροδικές θυσίες για τη διασφάλισή του», μου υπενθυμίζει φίλος από τα παλιά βιολόγος καθηγητής ,»ας ρίξει μια ματιά στα βίντεο εξαγωγής ασθενούς από τις ΜΕΘ.»

Τα ενθουσιώδη και συγκινητικά χειροκροτήματα των νοσηλευτών, των γιατρών και του ίδιου του υγιούς πλέον ανθρώπου για το κοινό επίτευγμά τους. Όλα αυτά θα μας απαντήσουν.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 18-19 Απριλίου 2020