“Δεν υπάρχει πρόθεση να μην είναι ο Κώστας Καραμανλής στα ψηφοδέλτια της ΝΔ στις εκλογές” απεφάνθη κατά τη χθεσινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Επιχειρηματολογώντας ο Γιάννης Οικονόμου είπε ότι η προ ημερών παραίτησή του από το υπουργείο «τον τιμά ως πολιτικό και ως άνθρωπο» και προσέθεσε πως «η ανάληψη της πολιτικής αντικειμενικής ευθύνης, παρότι υπάρχει αλληλουχία γεγονότων και διαχρονικών παθογενειών είναι πράξη που τιμά τον κ. Καραμανλή στο επίπεδο αυτό».

Μόνο που τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Ο παραιτηθείς πρώην υπουργός Υποδομών και Μεταφορών δεν είχε μόνον την αυτονόητη αντικειμενική ευθύνη λόγω του χαρτοφυλακίου του· είχε και υποκειμενική ευθύνη καθώς, όπως αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα, γνώριζε τα πάντα για την κατάσταση η οποία επικρατούσε στο σιδηροδρομικό δίκτυο. 

Γνώριζε για τη “μαύρη τρύπα” ασφαλείας στο τμήμα Λάρισα – Πλατύ, γνώριζε για τις ελλείψεις σε προσωπικό, γνώριζε για την ιδιαίτερα προβληματική διαχείριση του σιδηροδρομικού έργου από την Hellenic Train... Γνώριζε τα πάντα! Όπως γνώριζε και τις πιθανές συνέπειες σε περίπτωση που “καθόταν η στραβή στα βάρδια του”.

Και παρότι τα γνώριζε όλα αυτά, όχι μόνον δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να αποτρέψει το μοιραίο ή έστω να περιορίσει την πιθανότητα να συμβεί, εκείνος, λίγες ημέρες πριν από το τραγικό δυστύχημα διαβεβαίωνε, μέσω της Εθνικής Αντιπροσωπείας, ότι ο σιδηρόδρομος είναι ασφαλέστατος.

Επειδή λοιπόν είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης, γι' αυτό και η ευθύνη του δεν είναι μόνον αντικειμενική, είναι πρωτίστως υποκειμενική. Γι' αυτό η παραίτηση από το υπουργικό αξίωμα δεν είναι αρκετή. Φαντάζει δε ως προσχηματική στην περίπτωση που τελικά θα συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Από την άλλη η “στραβή” θα μπορούσε να είχε κάτσει στη βάρδια του Χρήστου Σπίρτζη καθώς και επί ημερών του η κατάσταση στο σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν ίδια και λίγο χειρότερη μάλιστα. Είχε και ο Σπίρτζης πλήρη επίγνωση ότι τα τρένα κυκλοφορούσαν στα τυφλά, χωρίς στοιχειώδεις εγγυήσεις ασφαλείας. 

Γνώριζε ότι η περιβόητη σύμβαση “717” η οποία έπρεπε να ολοκληρωθεί το 2016, δηλαδή επί δικής του θητείας, παρέμενε στον αέρα, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο σοβαρού δυστυχήματος. Και παρότι το δυστύχημα τελικά συνέβη, το 2017, στο Άδενδρο, αφήνοντας πίσω του τρεις νεκρούς, εκείνος συνέχισε να σφυρίζει αδιάφορα, σα να μην συνέβη τίποτε.

Το δυστύχημα των Τεμπών είναι μια ευκαιρία για τα κόμματα να αποδείξουν ότι διαθέτουν στοιχειώδη ενσυναίσθηση αφήνοντας εκτός των ψηφοδελτίων τους στελέχη στα οποία είχαν εμπιστευτεί υπεύθυνες θέσεις και αξιώματα, αλλά αποδείχθηκαν “λίγοι”. 

Κι αν, στο τέλος, οι ηγεσίες των κομμάτων, όλων των κομμάτων, δεν έχουν τη βούληση και το σθένος να προχωρήσουν σε αυτοκάθαρση, τότε, ο κλήρος πέφτει στον ψηφοφόρο. Αλλά δεν θα 'πρεπε να φτάσουμε ως εκεί.