Η ιστορική επιλογή της Καμάλα
Ο Τζο Μπάιντεν, εκτιμά ότι έγινε μία ιστορική επιλογή που θα συμβάλει καθοριστικά στη νίκη επί του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στην αναμέτρηση της 3ης Νοεμβρίου. Τα προγνωστικά μέχρι τώρα δίνουν όντως προβάδισμα στον υποψήφιο των Δημοκρατικών.
Τι φέρνει όμως στην προεκλογική αρένα η Χάρις;
Μπορεί η Αφροαμερικανίδα γερουσιαστής να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα αναδειχθεί στο αξίωμα της αντιπροέδρου των ΗΠΑ,
«Η Χάρις εκπροσωπεί τις ίδιες τις ομάδες που χλευάζονται και διασύρονται από τον Ντόναλντ Τραμπ: γυναίκες, μαύροι και μετανάστες, αλλά και ως γυναίκα αφρο-ινδικής καταγωγής μπορεί κάλλιστα να είναι το μελλοντικό πρόσωπο της αμερικανικής πολιτικής» γράφει η ιστορικός Manisha Sinha στις σελίδες άρθρων γνώμης (Opinion Section) των Times της Νέας Υόρκης.
Πολλοί, κυρίως από τις προαναφερθείσες ομάδες, θα την ήθελαν «πιο αριστερή» ενώ μερικοί έφτασαν στο σημείο να πουν ότι «η Καμάλα είναι σαν Χίλαρι» και ότι ήλπιζαν ότι ο Μπάιντεν θα επέλεγε τη Μισέλ Ομπάμα.
Δε λείπουν όμως και αυτοί που θέτουν ως προτεραιότητα την ήττα του Τραμπ και όχι το αν θα υπήρχε πιο «αριστερή» επιλογή στην υποψηφιότητα.
Η Χάρις άλλωστε, λένε πως εμφανίζεται συμπαθής στις λευκές προοδευτικών τάσεων γυναίκες που βασανίζονται από το «white guilt mentality» (το σύνδρομο ενοχής των λευκών).
Είναι τελικά η Καμάλα Χάρις ένα αβαντάζ ή ένα παθητικό για τον Μπάιντεν;
Διαβάζοντας κι άλλες γνώμες τείνεις να πιστέψεις πως είναι κάτι ανάμεσα στα δύο.
Επιλέγοντάς την ο προεδρικός υποψήφιος των Δημοκρατών έχει μία συνοδοιπόρο που είναι σε θέση να φτάσει σε μέρη της χώρας και ακροατήρια -όπως και μέσα στο κόμμα του- που ο ίδιος δεν μπορούσε να προσεγγίσει.
Είναι πιθανόν μια ασφαλής και ιστορική επιλογή. Στην εποχή του Black Lives Matter, του #MeToo και των μεταβαλλόμενων δημογραφικών στοιχείων των Ηνωμένων Πολιτειών, το ραντεβού της κυρίας Χάρις είναι κρίσιμο.
Ο δρόμος πάντως δεν είναι ανθόσπαρτος γι’ αυτήν. Σίγουρα μπορεί να συνεπάρει τους νεαρούς ψηφοφόρους και δε φέρνει σαφή υποστήριξη από την «προοδευτική πτέρυγα» του κόμματος.
Βέβαια, δεν έλειψαν αυτοί που έσπευσαν να παρατηρήσουν ότι το χρηματιστήριο παρουσίασε πτώση όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της Χάρις και αυτό σύμφωνα με την ίδια εκφράζει την ανησυχία της αγοράς «ότι ο Μπάιντεν θα νικήσει».
Η περίπτωση της Χάρις ουσιαστικά συνοψίζει τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις στο σημερινό εκλογικό σώμα των ΗΠΑ, αλλά βαθύτερα αποτυπώνει το διχασμό και την πόλωση εντός της αμερικανική κοινωνίας.
Από τις πρώτες ώρες υπάρχει ένας συνδυασμός αισιοδοξίας (θα προσελκύσει ισορροπημένα λευκούς και μαύρους ψηφοφόρους) και καχυποψίας εις βάρος της («είναι καιροσκόπος και υπολογίστρια», «αναρριχήθηκε με κυνικό τρόπο» σε αξιώματα κ.ά.).
Ένα άλλο θέμα που διχάζει την αμερικανική κοινωνία είναι η στάση των υποψηφίων στο περίφημο «law and order» (νόμος και τάξη).
Ήδη σε ρεπορτάζ στα κανάλια, νεαροί ψηφοφόροι του Δημοκρατικού κόμματος εμφανίζονται δυσαρεστημένοι με την επιλογή της Χάρις, κάνοντας δηλώσεις όπως «She is an ex-cop» (είναι πρώην μπάτσος) και ότι «θα μας τη φέρει κάποια στιγμή».
Κάποιος όμως σχολίασε: «αυτό μπορεί στην πραγματικότητα να είναι καλό για τους Δημοκρατικούς, γιατί θα τραβήξει την υποστήριξη των μαμάδων των προαστίων αν δουν ότι η Καμάλα δεν είναι ακροαριστερή και έτσι δε φοβίζει την αστική τάξη». Μύλος!
Η ανακοίνωση για την υποψηφιότητα της Χάρις έστρεψε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ στο πως θα σχολιάσει το γεγονός ο Ντόναλντ Τραμπ και αυτός δεν απογοήτευσε όσους περίμεναν τις δηλώσεις του.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ με κάποιες από τις ατάκες του την τελευταία πενταετία να χαρακτηρίζονται ως «ρατσιστικές και σεξιστικές», είπε πως εξεπλάγη διότι οι επιδόσεις της Χάρις ήταν «μέτριες» στην πολιτική καριέρα της.
«Έφερε πολύ άσχημα αποτελέσματα στις εσωκομματικές ψηφοφορίες. Αυτές είναι σα δημοσκόπηση», πρόσθεσε.
Βέβαια δεν θα ήταν ο εαυτός του αν δεν έβγαζε τίτλο για ειδήσεις. Παρομοίωσε, λοιπόν, τη Χάρις ως μία «μοχθηρή Ποκαχόντας» απέναντι στον Μπάιντεν στη διάρκεια της εσωκομματικής διαμάχης τους το 2019.
Ο ίδιος, με την... πονηριά του σκληρού επιχειρηματία που λανσάρει ένα νέο «προϊόν», έπλεξε αμέσως μετά το εγκώμιο του δικού του αντιπροέδρου, του γνωστού συντηρητικού Μάικ Πενς, που είναι «σταθερός σαν βράχος» και «σέβεται όλες τις θρησκευτικές ομάδες».
Πάντως δεδομένης της ηλικίας του Μπάιντεν -θα είναι 78 ετών την ημέρα της ορκωμοσίας του νέου προέδρου- και της έλλειψης σαφούς δέσμευσής του να διεκδικήσει μία δεύτερη θητεία, η Χάρις είναι ίσως τώρα σε καλύτερη θέση από οποιονδήποτε να είναι στο μέλλον η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Αμερικής, τύχη που δεν είχε η Χίλαρι Κλίντον το 2016.
*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 15-16.08.2020
