ΑΠΟΨΕΙΣ

«Υπάρχει ακόμα δρόμος για να επιστρέψει στους ρυθμούς που ήταν παλιά», δήλωνε πριν από λίγες μέρες στο ρεπορτάζ του Makthes.gr για την Κωνσταντίνου Μελενίκου, ένας καταστηματάρχης της περιοχής.

Για όσους θυμούνται το δρόμο παλαιότερα, η δήλωση αποπνέει μία νοσταλγία. Ίσως στο βάθος να μπορεί να διακρίνει κάποιος μια πεισματική επαγγελματική αισιοδοξία.

Όμως δεν είναι έτσι. Η οδός, που φέρει το όνομα του σφαγιασθέντα μητροπολίτη Μελενίκου, δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν. Όπως και κανένας άλλος δρόμος, καμία γειτονιά δεν μπορεί να ξαναγίνει όπως ήταν.

Οι παρεμβάσεις δεν μπορούν να έχουν στόχο την αποκατάσταση παλαιότερων δοξασμένων εποχών, αλλά αποκατάσταση βλαβών και διευκόλυνση της καθημερινότητας των κατοίκων.

Η πόλη που γνωρίσαμε, όπως και όλες οι πόλεις, αλλάζουν με ρυθμούς, τρόπους και διαδικασίες που επιβάλλει η οικονομία, κι αυτό δεν ανατρέπεται από τη νοσταλγία.

Οι επιχειρήσεις στη Μελενίκου θα υπάρχουν όσο μπορούν να ανανεώνουν το προϊόν τους και να το καθιστούν ελκυστικό στους φοιτητές.

Ενδεχόμενο να χρειάζονται οι φοιτητές τόσες φωτοτυπίες όσες πριν από λίγα χρόνια δεν υπάρχει. Άρα η προσφορά θα μειωθεί, επειδή έχει μειωθεί η ζήτηση.

Οι οίκοι ανοχής, για παράδειγμα, υφίστανται αθέμιτο ανταγωνισμό από το ίδιο προϊόν που πωλείται μέσω τηλεφώνου.

Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι το «Κανάλ ντ' Αμούρ», όπως το περιγράφει ο Θωμάς Κοροβίνης, θα μπορούσε να αναβιώσει;

Μόνο κάποιος που μπορεί να προσδοκά ότι θα ξαναπάει στον «Καφετζιλίδη» και στη «Δόμνα», στις ταβέρνες στην Άνω Πόλη, για να τραγουδάει αντάρτικα.

Είναι εύλογο οι επαγγελματίες που ασκούν μια οικονομική δραστηριότητα που υποχώρησε να προσδοκούν ότι μπορεί να επανέλθει.

Είναι όμως απίθανο να συμβεί και πρέπει να το ξέρουν, για να μην έχουν φρούδες ελπίδες.

Καλώς ή κακώς, καμία από τις κατά τόπους «παραδοσιακές» δραστηριότητες στην πόλη δεν είναι «μουσειακού» χαρακτήρα, για να μπει στη γυάλα μπας και διασωθεί.

Η πόλη θα αναπτυχθεί σε καινούργιους δρόμους και χρειάζεται καινούργιες ιδέες που θ’ αποδειχθούν εξίσου οραματικές με εκείνες που σήμερα έχουν κλείσει τον κύκλο τους.

Έτσι γίνεται πάντα. Και στην Πλάκα, όπου οι τραγουδιστές είναι φάλτσοι, η επανάληψη της εποχής του Μπάρμπα Γιάννη του κανατά δείχνει φάρσα...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Σεπτεμβρίου 2019