ΑΠΟΨΕΙΣ

Άργησε φέτος να ξεκινήσει η τουριστική σεζόν. Ο φόβος της πανδημίας, τα ασαφή και ανεξέλεγκτα για την εφαρμογή τους μέτρα (έλεγχοι, καθιστοί- όρθιοι, καραντίνες, πιστοποιητικά κλπ) επέβαλαν μια διστακτικότητα και μια ατολμία στους Βόρειους γείτονες μας να επισκεφτούν τα παράλια της Βόρειας Ελλάδας.

Ταυτόχρονα, τα απρόσμενα κακά νέα που εμφανίστηκαν στις θάλασσες της Μακεδονίας (φυτοπλαγκτόν, θολούρα, μέδουσες, αφροί), δυσαρέστησαν τους λουόμενους και απογοήτευσαν τους επαγγελματίες του τουρισμού, που αρχικά σάστισαν και ακολούθως θορυβήθηκαν για την «ασθένεια» και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις της.

Με αυτά και με εκείνα, όλοι όσοι ζουν από τον τουρισμό ή σχετίζονται με αυτόν, ήρθαν αντιμέτωποι με το φάσμα της οικονομικής τους καταστροφής.

Κάπου εκεί, που η απελπισία κυρίευε τα πάντα, τίναζε στον αέρα το καλοκαίρι μας και έφερνε κακές σκέψεις για τις επιπτώσεις αυτής της κατάστασης στην οικονομία της περιοχής, ήρθε ο από μηχανής θεός να βάλει το χέρι του. Έστρωσε κάπως η θάλασσα, οι πυρκαγιές μας... ξέχασαν περιοριζόμενες στην νότια χώρα κι έτσι ήρθαν κατά χιλιάδες οι Βόρειοι γείτονες.

Ο φετινός Αύγουστος, ήταν ένας μήνας από τα παλιά -πριν δηλαδή ενσκήψει η πανδημία- ο οποίος ικανοποιεί τα θέλω και τις επιδιώξεις όλων όσοι προσδοκούσαν ένα καλό εισόδημα από τον τουρισμό.

Δεν ξέρω αν καλύπτεται το έλλειμμα του Ιουνίου- Ιουλίου από το πλεόνασμα του Αυγούστου αλλά τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά. Υπάρχει αισιοδοξία πως το καλό κλίμα θα συνεχιστεί το Σεπτέμβρη, κάτι που αν επιβεβαιωθεί, τα έχουμε αποφύγει τον… γκρεμό.

Μακάρι να εξελιχθούν τοιουτοτρόπως τα πράγματα.

Ωστόσο, η «ανάσταση» του τουρισμού τον Αύγουστο, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μας επιτρέψει να εφησυχάσουμε και να αδιαφορήσουμε για τις καμπάνες που χτύπησαν.

Τουρισμός, σημαίνει υπηρεσίες. Κι όταν λέμε υπηρεσίες, δεν εννοούμε πουλάμε φυσική ομορφιά και κερδίζουμε. Περιποιημένα καταλύματα, όμορφα μαγαζιά, ποιοτικά προϊόντα, λογικές τιμές, λειτουργικότητα οικισμών, αίσθημα ασφάλειας, δυνατότητα πρόσβασης σε ιατρική φροντίδα για όποιον χρειαστεί, ευγένεια και χαμόγελο, είναι τα βασικά.

Ας τα φτιάξουμε αυτά, γιατί με όσα ελαφρυντικά και να το δει κανείς, χωλαίνουμε και η περιοχή μας υστερεί σε κάθε σύγκριση με τα νησιά του Αιγαίου, αλλά και με τον διεθνή ανταγωνισμό.

Πέραν αυτού, θα πρέπει να υπάρξει άμεση πρωτοβουλία για να μελετηθεί τι συνέβη και οι θάλασσες όλης της Μακεδονίας, παρουσίαζαν την δυσάρεστη- για να μην πω αηδιαστική- φετινή εικόνα.

Μελέτη και επεξεργασία προτάσεων για μέτρα που πρέπει να παρθούν και έργα που πρέπει να γίνουν ώστε να μειωθεί η πιθανότητα επανεμφάνισης παρόμοιων φαινομένων.

Τέλος, χρειάζεται να σχεδιαστεί έξυπνη καμπάνια- επικεντρωμένη στις Βαλκανικές χώρες- για να πειστούν οι άνθρωποι να μας προτιμήσουν και του χρόνου…

********************************************************************************************

Από αγαπημένα... σπορ οι Έλληνες έχουμε το να μεταμορφωνόμαστε σε ειδικούς με αντικείμενο κάτι της τρέχουσας επικαιρότητας. Με εξαίρεση τους προπονητές κερκίδας που είναι... διαχρονική ιδιότητα, κατά καιρούς έχουμε γίνει στελέχη της αντιτρομοκρατικής, εγκληματολόγοι, ψυχίατροι, σεισμολόγοι, λοιμωξιολόγοι και εσχάτως... πύραρχοι.

Κι αν είναι στη φύση μας -δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα ή φρούτα σαν κι εμάς κυκλοφορούν παντού στον κόσμο- να ενδυόμαστε ρόλους και να το παίζουμε ειδικοί, το πρόβλημα δεν είμαστε τόσο εμείς -άλλωστε, όλη αυτή η κατάσταση φέρνει κι έναν εθνικό χαβαλέ που είναι ευεργετικός στα δύσκολα- όσο εκείνοι που όντως φέρουν κάποια επιστημονική ιδιότητα και με την επίκλησή της μιλούν και εκτός του πραγματικού τους αντικειμένου και κυρίως χωρίς να υπολογίζουν πώς θα εκληφθούν όσα λένε από τους «άσχετους» αλλά ευεπίφορους σε θεωρίες συνωμοσίας.

Μιλώ φυσικά για γιατρούς και επιστήμονες και παίρνω ως παράδειγμα τον Δημήτρη Κούβελα, τον γνωστό καθηγητή Φαρμακολογίας του ΑΠΘ, ο οποίος καιρό τώρα για λόγους που δεν έχουν διευκρινιστεί – οι κακές γλώσσες λένε πολλά, ανάμεσα στα οποία και πώς είναι δυσαρεστημένος γιατί έχασε τη θέση του στην επιτροπή έγκρισης φαρμάκων του ΕΟΦ- πάει κόντρα στο ρεύμα και την ομόθυμη στάση του επιστημονικού προσωπικού της χώρας όσον αφορά την πανδημία. Εδώ και καιρό, λοιπόν, τα σχόλιά του αναφορικά με τα εμβόλια, τις θεραπείες που υπάρχουν και δεν έρχονται κλπ κλπ γίνονται viral με τους αρνητές του ιού να τον έχουν αναγάγει σε αποδεικτικό στοιχείο για το ότι οι Γκέιτς, οι 5τζήδες κλπ θέλουν τον κακό μας και με τους συναδέλφους του τόσο στη χώρα όσο και στο Αριστοτέλειο και τον ΙΣΘ να μην ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν.

Εμβολιασμένος ο ίδιος ο κ. Κούβελας δεν λέει ποτέ κάτι «τελεσίδικο», αλλά χρησιμοποιώντας την κατεξοχήν πλατφόρμα διακίνησης παραπληροφόρησης και fake news σχετικά με την πανδημία, το facebook, ρίχνει –άθελά του ελπίζω- νερό στο μύλο των χιλιάδων αντιεμβολιαστών, υπονομεύοντας έμμεσα την τεράστια προσπάθεια της χώρας και της κοινωνίας να τελειώνει πια με τον ιό.

Κι αν μέχρι τώρα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση επέλεγαν τη σιωπή ή το περίφημο politically correct αγνοώντας δημόσια τις τοποθετήσεις του, η τελευταία που καλούσε τον Νίκο Χαρδαλιά και τους θεράποντες ιατρούς του να βγάλουν «Κίτρινη κάρτα» στον ΕΟΦ καθώς μπορεί, κατά τον κ. Κούβελα, το έμφραγμα που υπέστη-μετά από 20 μέρες ανεξέλεγκτων πυρκαγιών και με τη νέα επέλαση του COVID- να είναι παρενέργεια του εμβολίου!

Ο τρόπος που τοποθετήθηκε στην ανάρτησή του ο κ. Κούβελας ήταν προσεκτικός και θεωρητικά τεκμηριωμένος, όμως αυτή τη φορά φάνηκε πως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι με δεδομένο πως η πανδημία καλπάζει και μπαίνει στην πιο δύσκολή της φάση. Έτσι, από την Ελληνική Εταιρεία Καρδιολογίας μέχρι τον Ιατρικό Σύλλογο της Θεσσαλονίκης αλλά και τους συναδέλφους του σε όλη τη χώρα που έσπευσαν να τον κατακεραυνώσουν δημόσια (ξεχωριστή θέση είχε η αντίδραση του καθηγητή Καρδιολογίας του ΑΠΘ, Βασίλειου Βασιλικού που και αντικείμενό του ήταν το ισχαιμικό επεισόδιο του κ. Χαρδαλιά και ταλαιπωρήθηκε πολύ νοσώντας από κορονοϊό και παραμένοντας επί πολλές εβδομάδες σε ΜΕΘ), ξεκίνησε η αντίδραση κατά των γραφόμενων του κ. Κούβελα. Τώρα είναι δουλειά των πειθαρχικών οργάνων τόσο του Πανεπιστημίου όσο και της ιατρικής κοινότητας να κρίνουν εάν παρέβη τους κώδικες δεοντολογίας και ό,τι άλλο.

Όμως εκείνο που θέλω να επισημάνω, χωρίς να υποτιμώ την επιστημοσύνη (στη Φαρμακολογία, πάντα) του συγκεκριμένου καθηγητή, είναι πως κάποιοι –ανάμεσα στους οποίους και εμείς οι δημοσιογράφοι- σε καιρούς κρίσης, πόσο μάλλον τέτοιας που αφορά ζωές συνανθρώπων μας- έχουν μεγαλύτερη ευθύνη και η γνώμη τους και τα λεγόμενά τους μετράνε πολύ περισσότερο απ’ όσα λέγονται στα καφενεία. Έχουμε χάσει ήδη περισσότερους από 13.200 συμπατριώτες μας. Ας μη γίνουμε έστω κι άθελά μας αφορμή να καθυστερήσει έστω και μισός εμβολιασμός που αποτελεί εισιτήριο ζωής.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 22.08.2021