Η Ελπίδα φεύγει
Εμείς εδώ στις νέες χώρες δεν είχαμε τα καιρικά φαινόμενα της παλιάς Ελλάδας (βέβαια η Πελοπόννησος δεν είχε τα ίδια και η Κρήτη που είναι νέα χώρα είχε αντίστοιχα φαινόμενα). Η Μακεδονία έμεινε αλώβητη -με κρύο μεν, αλλά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Άλλωστε δεν είναι και κάτι περίεργο να χιονίζει στην Φλώρινα και να παγώνει η λίμνη.
Αποδεικνύεται άλλη μία φορά το χαρακτηριστικό του Έλληνα -και του κράτους του. Δεν υπάρχει ορθολογικός προγραμματισμός, δεν υπάρχει συλλογική λειτουργία, δεν υπάρχει ανάλυση των κινδύνων και έλεγχος των μέτρων.
Άλλωστε επειδή όταν προσπαθείς να πάρεις συγκεντρωτικά αποφάσεις θα παρεκκλίνεις. Τα μέτρα θα είναι υπερβολικά για κάποιες περιοχές, θα είναι μειωμένης αποτελεσματικότητας για άλλες. Γι’ αυτό πρέπει άλλωστε να υπάρξει σωστή κατανομή αρμοδιοτήτων και αποφάσεων. Τα επίπεδα διοίκησης της Δημόσιας Διοίκησης (δηλαδή το κράτος, οι Περιφέρειες, οι Δήμοι, οι Δημοτικές Ενότητες) πρέπει -επιτέλους- να έχουν σαφή καταμερισμό αρμοδιοτήτων, πόρων, προσωπικού.
Όπως και με την πανδημία η κρίση ας γίνει ευκαιρία! Οι κατάρες, η προσπάθεια μεταφοράς του κόστους σε κάποιον άλλον, το κρυφτούλι μεταξύ επιπέδων δεν οδηγούν πουθενά. Ή μάλλον οδηγούν σε διαμόρφωση ενός πολίτη που αδυνατεί να καταλάβει ποιος είναι υπεύθυνος για ποιο θέμα, που δεν ακούει κάποιον να λογοδοτεί και να αναλαμβάνει το κόστος. Ακόμη και τα «παλληκάρια» που με κάθε ευκαιρία καταστρέφουν κάποιο χώρο του ΑΠΘ τις τελευταίες μέρες δεν έχουν πάθει τίποτα. Και κάποια κόμματα νομίζουν ότι θα κερδίσουν αν τους «υποστηρίξουν» ή τέλος πάντων αν δεν τους καταδικάσουν.
Έτσι διαμορφώθηκε και έτσι λειτούργησε η διοίκηση, έτσι διαμορφώθηκε ο πολίτης. Χωρίς συλλογικούς θεσμούς, χωρίς ουσιαστική λογοδοσία, χωρίς καταμερισμό ευθυνών και οφέλους συλλογικά. Σκεφτείτε πόσο ποιο εύκολο θα ήταν να ξέρουμε ποιος ευθύνεται, για ποιο θέμα και πως θα αναζητηθεί η ευθύνη. Αντί αυτού έχουμε κόμματα που προσπαθούν με κάθε ευκαιρία να μεταφέρουν την ευθύνη στους άλλους ή ακόμη και σε εμάς!
Φυσικά ακόμη και όλη η διαχείριση από την Αττική Οδό και τον ΟΣΕ και άλλες εταιρείες και θεσμούς εμπίπτει στην ίδια λογική. Αν συμπεριφέρονται -όπως συμπεριφέρονται- οι δημόσιοι θεσμοί, οι ιδιωτικές εταιρείες, που λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος, θα μείνουν πίσω;
Φταίνε όλοι και όλα (προφανώς όχι εμείς) και πρέπει να φροντίσουν να αποκατασταθούν όλα αμέσως όπως εμείς θέλουμε. Με αυτήν την νοοτροπία τα κόμματα ας μην νομίζουν ότι με κατάρες και μεταφορά ευθυνών θα κερδίσουν. Το πιθανότερο είναι να έχουν όλα μαζί (το κομματικό σύστημα δηλαδή) τις επιπτώσεις. Θυμούνται το 2012; Θυμούνται ότι 20% σχεδόν των πολιτών ψήφισαν κόμματα που δεν εξέλεξαν βουλευτές; Θυμούνται ότι το μεγαλύτερο κόμμα πήρε 20%; Θυμούνται τι ακολούθησε;
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30.01.2022