Η κυβέρνηση έπρεπε να πάρει μία κακή ή μία κάκιστη απόφαση
Και πήρε την κακή απόφαση. Αναφέρομαι στη νομοθετική ρύθμιση με την οποία δεν θα υποβιβαστούν ο ΠΑΟΚ και η Ξάνθη. Η κυβέρνηση ήταν προφανές πως είχε να διαχειριστεί μία κατάσταση, από την οποία θα έπρεπε να βγει με τη μικρότερη πολιτική ζημία.
Και αυτό έπραξε. Και το έπραξε αποφασιστικά και άμεσα.
Γιατί αυτή η κυβερνητική απόφαση είναι κακή; Γιατί ανατρέπει γνωμοδότηση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, νοθεύει τον ανταγωνισμό και στέλνει λάθος μηνύματα στην κοινωνία. Επιπροσθέτως, ανοίγει λογαριασμούς με την ΟΥΕΦΑ, καθώς το πιο πιθανό είναι αυτή να θεωρήσει την κυβερνητική νομοθετική παρέμβαση, ως κατάλυση του αυτοδιοίκητου του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αν συμβεί αυτό, θα υπάρξουν συνέπειες για την παρουσία των ελληνικών ομάδων στις διεθνείς διοργανώσεις.
Με αυτήν την παρέμβαση η κυβέρνηση απέφυγε να λάβει την κάκιστη απόφαση που θα ήταν ο υποβιβασμός του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης. Είναι νομίζω κοινός τόπος πως το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ίσως το πιο διεφθαρμένο και αναξιόπιστο στην Ευρώπη, παλαιόθεν.
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε πρόσωπα και καταστάσεις, και για λόγους αυτοπροστασίας.
Μα τότε γιατί αφέθηκαν ο Ηρακλής, η ΑΕΚ, ο Άρης στην τύχη τους και υποβιβάστηκαν; Δεν θα έπρεπε να γίνει το ίδιο και με τον ΠΑΟΚ; Αυτή είναι μια εύλογη ερώτηση, που αυτομάτως καθιστά την κυβερνητική παρέμβαση κακή. Τα είπαμε παραπάνω.
Η απάντηση είναι πως υπάρχει το πολιτικό κόστος και η τρέχουσα συγκυρία. Μόνο αφελείς πιστεύουν πως όλες οι κυβερνήσεις δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Καμιά κυβέρνηση δεν θέλει να αυτοκτονήσει.
Ο ΠΑΟΚ, για εκατοντάδες χιλιάδες Βορειοελλαδίτες, εδώ και πολλές δεκαετίες είναι το σύμβολο της αντίστασης της Β. Ελλάδος απέναντι στο «αθηνοκεντρικό» κράτος. Επίσης οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, όπως και του Ολυμπιακού, ανεξαρτήτως μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, θεωρούν την αγάπη για την ομάδα τους μέρος της ταυτότητάς τους.
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, γιατί διακατέχονται από το σύνδρομο του διωγμένου και του αδίκως στερημένου, ένα σύνδρομο που μία απόφαση υποβιβασμού θα το επιβεβαίωνε και θα το οδηγούσε στα άκρα.
Το σταθερό επιχείρημα που ακούω στα ραδιόφωνα είναι: «Από τον ΠΑΟΚ θα αρχίσετε την εξυγίανση;». Και εδώ οι φίλοι του ΠΑΟΚ έχουν απόλυτο δίκιο.
Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως μία κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους κατηχητικού. Μία κυβέρνηση δεν διαπαιδαγωγεί τους πολίτες κατά τρόπο δογματικό. Δεν σπάει τον τοίχο με το κεφάλι της. Θα σπάσει το κεφάλι της. Πρώτιστο καθήκον της είναι να διατηρεί την κυβερνησιμότητά της μέσα στο πλαίσιο του συντάγματος. Και έπονται τα άλλα.
Και αυτό έπραξε χθες η κυβέρνηση και καλώς το έπραξε. Φαίνεται πως απέφυγε μιαν αναταραχή στη Β. Ελλάδα σε μια κρίσιμη εθνικά συγκυρία, καταβάλλοντας όμως ένα πολιτικό κόστος.
Πολιτικό κόστος σαφώς μικρότερο από το αν σφύριζε αδιάφορα.
Στα χοντρά γράμματα τώρα της υπόθεσης. Ίσως αντιληφθεί η κυβέρνηση πως ένα τέτοιο πρωτάθλημα της προκαλεί μεγάλη ζημία. Κάτι που δεν το αντιλήφθηκαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ας σκεφτεί τι θα κάνει.
Υ.Γ. Οι ευθύνες του Λ. Αυγενάκη μεγάλες, γιατί λίγες ημέρες πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης αντικατέστησε δύο μέλη της επιτροπής, τα οποία και συγκρότησαν την πλειοψηφία 3-2.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 2 Φεβρουαρίου 2020