Η οικονομία της βίας
Με επεισόδια ολοκληρώθηκε και η φετινή πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Όπως και πέρυσι, όπως και πρόπερσι. Όχι όπως το 2008, αλλά στο πνεύμα του 2008. Το ερώτημα είναι ποιο ακριβώς είναι το αίτημα σε αυτές τις πορείες.
Να απαγορευθεί στους αστυνομικούς να σκοτώνουν ανθρώπους στον δρόμο; Αυτό ακούγεται αυτονόητο. Αλλά για τα παιδιά με τις κουκούλες και τα κράνη δεν είναι. Θεωρούν ότι θα το επιβάλλουν. Θεωρούν ότι βρίσκονται σε έναν πόλεμο με την εξουσία και στη βία της εξουσίας οφείλουν να αντιπαρατάξουν τη δική τους βία.
Η συζήτηση μοιάζει δύσκολη. Αδύνατη. Διότι δεν υπάρχει καμία τομή ανάμεσα στην κοινωνία και σε αυτούς που θέλουν να την ανατρέψουν. Θα μπορούσε ίσως να υπάρξει αυτή η τομή, αν ήξεραν τι θέλουν να ανατρέψουν. Και κυρίως με τι θα ήθελαν να το αντικαταστήσουν. Δεν το ξέρουν, γιατί δεν υπάρχει.
Εκείνο όμως που υπάρχει είναι αυτό που διευκολύνεται από αυτό που γίνεται. Διευκολύνεται μια διαδικασία ολόκληρη που ελάχιστα απέχει στην οικονομία της από αυτό που θέλει να καταργήσει. Δουλεύει με τους ίδιους οικονομικούς κανόνες. Χωρίς εφορία και χωρίς ΦΠΑ. Καταλαμβάνει κτίρια και τα χρησιμοποιεί χωρίς να πληρώνει ενοίκια.
Χρησιμοποιεί εργαζόμενους χωρίς να πληρώνει ασφάλιση. Καμιά φορά εφαρμόζει κανόνες που ελάχιστοι εργοδότες θα τολμούσαν να διανοηθούν να εφαρμόσουν. Από τα έσοδα από αυτές τις δραστηριότητες χρηματοδοτεί την πολιτική της παρουσία και κάθε 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη κάνει αισθητή την παρουσία της βοηθώντας κάποιους νέους να εκτονώσουν αυτό που έχουν μέσα τους, εξασφαλίζοντας συγχρόνως φίλους για τις υπόλοιπες δραστηριότητες της, όλον τον υπόλοιπο χρόνο.
Όλη αυτή η δραστηριότητα δεν χρήζει αστυνομικής αντιμετώπισης. Είναι ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα, με οικονομικές διαστάσεις, χωρίς τις οποίες είναι αδύνατο να χαρτογραφηθεί και να αντιμετωπισθεί. Τα κλεισμένα ρολά των τραπεζών στις 6 Δεκεμβρίου είναι απλώς η απόδειξη ότι ως κοινωνία προσπαθούμε να θεραπεύσουμε το σύμπτωμα, αλλά δεν μπαίνουμε στον κόπο να δούμε πως δουλεύει. Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς, πως ζουν αυτά τα παιδιά;
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Δεκεμβρίου 2018
