ΑΠΟΨΕΙΣ

Παλαιότερα η λέξη «θυμός» είχε και άλλες έννοιες πλην της οργής. Σήμαινε θάρρος, τόλμη, σφοδρή επιθυμία, ψυχή, ακόμη και ζωή. Αυτά τα πέντε γράμματα περιέκλειαν ορισμένες από τις πλέον ψυχοδυναμικές του ανθρώπινου είδους. 

Στις μέρες μας το νόημα της έχει απομειωθεί, συστάλθηκε και έμεινε η υπεραιωνόβια λέξη να σημαίνει μόνο αγανάκτηση, τυφλή δυσφορία, μελανά αισθήματα και όχι όλη εκείνη την γκάμα των πυρηνικών ενορμήσεων που σε οδηγούν έξω από το φαύλο κύκλο της καθηλωτικής σκαιάς απόρριψης απάντων.

Και η μελαγχολική δημοκρατία μας έχει πολύ θυμό. Λιγότερο εμφανή απ’ ό,τι στα πρώτα «αγανακτισμένα» χρόνια της κρίσης, αλλά υπάρχει και ρέει υπογείως μεταλλαγμένος σε κάτι χειρότερο: Σε άρνηση της ανοχής, πολλώ δε μάλλον της αποδοχής του άλλου ως διαφορετικού σύμπαντος πεποιθήσεων. Η πολιτική -προϋπολογισμένη- παράσταση στη Βουλή θα μπορούσε να έχει τίτλο «Ο αντιπροσωπευτικός μας θυμός», κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Υψωμένα φρύδια, πύρινα βλέμματα, βαριές εκφράσεις, τεντωμένοι λαιμοί, κατεδαφιστικές διαπιστώσεις είχαν τη μερίδα του λέοντος στις από του βήματος εκκλήσεις για εθνική συναίνεση. Και θέατρο και του παραλόγου. Δεν θέλω να είμαι ισοπεδωτική. Στο καφκικό έργο του «Πεθαίνω σα χώρα», ο Δημήτρης Δημητριάδης λέει κάπου οτι στην Ελλάδα το δάσος κρύβει τα δένδρα. Π

ροφανώς υπάρχουν πολλά δέντρα στην Ελλάδα, σημαντικά και καρποφόρα, ωστόσο χάνονται μέσα σε αυτό το σκοτεινό δάσος της τεχνητής αγανάκτησης, στη θορυβώδη υπερπραγματικότητα που μοιάζει με κίνηση αλλά είναι ακινησία, στασιμότητα στη θρηνολογία. Ασφαλώς η στενωπός του βίου, οι πνιγηρές ανάγκες της καθημερινότητας και η αδυναμία να ανταποκριθείς γεμίζει το δοχείο της απόγνωσης και η αγανάκτηση γειτονεύει. 

Όμως οι πολιτικοί χρειάζεται με στέρεες λύσεις να βρίσκουν διεξόδους στο χολερικό ρυάκι που μας κατατρώει ως κοινωνία και όχι να το τροφοδοτούν, γιατί μετά γίνεται ποτάμι που διαβρώνει τα πάντα στο πέρασμά του, ψάχνοντας πού να εκβάλει. Δεν θέλουμε θυμωμένους πολιτικούς αλλά με θάρρος, τόλμη, σφοδρή επιθυμία, ψυχή -για να θυμηθούμε τις λησμονημένες έννοιες της λέξης. 

Μόνο αν ο θυμός ανακαλέσει τη ζωή από μέσα του θα γίνει προωθητική ύλη, αλλιώς μένει απλώς εκρηκτική, ακαρποφόρητα εκτονωτική, που αφήνει τα πράγματα όπως είναι, ίσως και πιο χαλασμένα.