Ανήκω σ’ αυτούς που απόρησαν τα τελευταία χρόνια με το πόσους προικισμένους ανθρώπους μπορεί να βγάλει μία παρέα στελεχών, που από τύχη αγαθή και βοηθούσης της συγκυρίας βρέθηκαν στην κυβέρνηση.

Υπουργοί ταλαντούχοι… έτυχε να έχουν αδέρφια και ξαδέρφια παιδιά-θαύματα, συζύγους και θυγατέρες που πιάνουν πουλιά στον αέρα, φιλενάδες διάνοιες, συμφοιτητές κορυφές στο μάνατζμεντ και την εκπόνηση «στρατηγικής». Είναι επόμενο λοιπόν όταν η ζωή σού τα ’φερε τόσο ειδυλλιακά, να καλέσεις όλο αυτό «στράτευμα» να... συστρατευτεί μαζί σου, για να κυβερνήσεις σωστά, τοποθετώντας το σε θέσεις κλειδιά. Ένας ΣΥΡΙΖΑ, μ’ άλλα λόγια, να τον πιεις στο ποτήρι.

Υπάρχει βέβαια μία μικρή λεπτομέρεια. Ο κυρίαρχος λαός, που δεν εντυπωσιάστηκε ούτε από τις επιδόσεις των υπουργών ούτε από τις αντίστοιχες των διορισθέντων συγγενών, φίλων, φιλενάδων, ομοτράπεζων, κολλητών από τα αμφιθέατρα κ.ά., είδε κι απόειδε από τα ακόμα πιο σκληρά μνημόνια, τις «κυβιστήσεις» και τη φορολογική αφαίμαξη των πολλών και αποφάσισε να ξεκουράσει και τους υπουργούς και το «στρατευμά» τους, στέλνοντάς τους στην αντιπολίτευση.

Και έγινε η πολιτική αλλαγή και μάλιστα συνοδεύτηκε από μία καλή εκκίνηση της υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυβέρνησης, με κινήσεις προς την κανονικότητα, την ασφάλεια του πολίτη και τη φορολογική δικαιοσύνη για την αφανισθείσα από τον απίθανο Κατρούγκαλο και τον «ταξικά μεροληπτικό» -κατά την ομολογία του- Τσακαλώτο.

Έλα όμως που τελευταία η φωτογραφία βγαίνει πολύ «φλου»

Ο ήδη «χιλιοτραγουδισμένος Κωνσταντίνος Πατέρας, τον οποίο έσπευσε να διορίσει το υπό τον κ. Κικίλια υπουργείο Υγείας στη θέση του διοικητή του Νοσοκομείου Καρδίτσας και οποίος παραιτήθηκε υπό το βάρος της πολιτικής και επικοινωνιακής θύελλας που ξέσπασε, «πρόλαβε» να τσαλακώσει ένα από τα πιο δυνατά αφηγήματα της ΝΔ, που έκαναν τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Αυτό της αριστείας και της αξιοκρατίας.

Το γιατί το φωνάζουν τα ίδια τα λόγια -εγώ ΔΕΝ θα πω του ογδοντάχρονου, για λόγους που θα εξηγήσω στο τέλος αυτού του κειμένου- του κ. Πατέρα:

«Εγώ θα γύριζα στη Νέα Δημοκρατία, δεν ήμουν στη Νέα Δημοκρατία, είχα προσχωρήσει στους ΑΝΕΛ, είχα πάρει χιλιάδες ψήφους και είχα δικό μου στρατό στα Τρίκαλα»!

Υπήρξε δηλαδή σαφής στον υπαινιγμό του για το τι είδους υπηρεσίες θα προσέφερε στο κυβερνών κόμμα ως αντάλλαγμα της θέσης του διοικητή στο νοσοκομείο Καρδίτσας.

Σαν τον κ. Πατέρα υπάρχουν πάντα χιλιάδες τέτοιοι πονηροί των «ανταλλαγμάτων» ή και των εκβιασμών. Από πότε λέτε; Οι νεότεροι θα εκπλαγείτε. Από τα τέλη του 19ου αιώνα τουλάχιστον!

Στην ιστορία έμεινε ένα δίστιχο του Σουρή* (στη φωτογραφία μας), που αφορούσε βουλευτή της εποχής του Χαριλάου Τρικούπη, ο οποίος απείλησε τον πρωθυπουργό λέγοντας: «Ή υπούργημα μου δίνεις, ή εφημερίδα βγάνω!».

Ο καθείς και τα όπλα του.

Πάντα οι αρχηγοί χρησιμοποιούσαν αποτυχημένους πολιτευτές, «αφισοκολλητές» και φανατικούς οργανωμένους του κόμματος σε θέσεις της κρατικής μηχανής. Μετά την κρίση όμως που «άλεσε» τις συνειδήσεις και έκανε πέρα το φιλότιμο, έγιναν ακόμα πιο πολλοί οι πολιτευτάκηδες, γυρολόγοι, περιπλανηθέντες σε ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ, απόστρατοι κτλ., που σπεύδουν στα κυβερνητικά γραφεία ή και στον πρωθυπουργικό προθάλαμο. Γυρολόγοι, άλλωστε, έκαναν την εμφάνισή τους και τον τελευταίο κυβερνητικό χρόνο του ΣΥΡΙΖΑ.

The same old story, που θα έλεγαν οι Εγγλέζοι: Όταν το κράτος γίνεται «λάφυρο» για το κυβερνών κόμμα, η αντιπολίτευση ωρύεται. Όταν γίνεται κυβέρνηση η τελευταία, ξεχνιούνται οι κορόνες για αξιοκρατία και αριστεία!

Πιο πολύ πλάκα από αυτά τα ρεζιλίκια με τους γαλάζιους διοικητές των νοσοκομείων έχει η οργή της ΝΟΔΕ Τρικάλων της ΝΔ ,που διαμαρτυρήθηκε διότι «δεν ρωτήθηκε» η τοπική παράταξη!

Άμα είχε ερωτηθεί, όλα καλά;

Καταγγελία, φυσικά έβγαλε αμέσως ο ΣΥΡΙΖΑ, επί των ημερών του οποίου όμως άλλοι είχαν καταγγείλει πως ο τότε αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης διόριζε ως αντιπρόεδρο στο νοσοκομείο Σαντορίνης έναν κολλητό του ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ...

Γι’ αυτό σας λέω, δεν παίζεται αυτή η χώρα.

Τα πράγματα θα ήταν απλούστατα αν γινόταν μία εύκολη θεσμική κίνηση. Περιγραφή απαιτούμενων προσόντων, πιστοποίησή τους και ανοιχτή προκήρυξη των θέσεων ευθύνης και μάλιστα με καλές αμοιβές, για να υπάρχουν ευθύνες και σοβαρός απολογισμός έργου από αυτόν που θα αναλάβει τη θέση.

Να σας το κάνω πιο λιανά: Μπορώ εγώ να… διοριστώ φοιτητής στην αρχιτεκτονική ή γιατρός σε νοσοκομείο; Φυσικά όχι, διότι αν το σκεφτώ, θα με πάρουν για μουρλό.

Όσο για τον ηλικιακό ρατσισμό, ζει και βασιλεύει και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, και πιάνει και την πολιτική και το σταρ σίστεμ των επιχειρήσεων, των ΜΜΕ, της μουσικής και του σινεμά.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση μίας μεγάλης ηθοποιού του Χόλιγουντ, η οποία έλεγε: «Μέχρι πριν από πέντε χρόνια μού έδιναν ρόλους ενζενί. Τώρα μου προτείνουν το ρόλο της... μητέρας της ή αποστρατεία από τα τριάντα έξι μου»!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ", 1 Δεκεμβρίου 2019