ΑΠΟΨΕΙΣ

Στις 3 Νοεμβρίου ο κόσμος σε όλο τον πλανήτη κρατάει την ανάσα του και περιμένει να δει τι θα βγάλουν οι κάλπες κατά την 59η προεδρική εκλογή στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκεί που με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Τραμπ -αλλά όχι μόνο αυτόν- έχει γίνει το χάος ρουτίνα.

Στο debate της Πέμπτης έπεσαν οι τόνοι -σε σχέση με το προηγούμενο που ήταν ντροπή για τη δημοκρατία- αφού κανένας από τους υποψήφιους δεν ήθελε εκ νέου τέτοιο κλίμα και μάλιστα κάποιες στιγμές ο πλανήτης είδε και μία «ευγενική βερσιόν» του Τραμπ και ένα πιο ψύχραιμο Μπάιντεν. Κορονοϊός, κλίμα και μεταναστευτικό κυριάρχησαν.

Βέβαια ρόλο έπαιξαν και οι σύμβουλοι του Τραμπ -που τον έπεισαν πως δεν συμφέρει η χαοτική του επιθετικότητα, και είδαν ότι ο πρόεδρος έχει πια «το πλεονέκτημα των χαμηλών προσδοκιών»- αλλά και η ψυχραιμία της συντονίστριας, δημοσιογράφου του NBC, Κρίστεν Γουέλκερ η οποία σε αντίθεση με τον συντονιστή στο πρώτο debate, λειτούργησε άψογα, μη επιτρέποντας στους δύο υποψηφίους (με λίγες εξαιρέσεις) να παραβούν τους κανόνες.

Βέβαια η ψηφοφορία έχει ήδη αρχίσει εδώ και αρκετές μέρες λόγω της επιστολικής ψήφου και μάλιστα ο αριθμός των ψηφοφόρων που επιλέγουν την αυτόν τον πρώιμο και νόμιμο τρόπο να ρίξουν την ψήφο τους έχει υπερδιπλασιαστεί από τα σχεδόν 25 εκατομμύρια το 2004, στα 57 εκατομμύρια το 2016 σύμφωνα με την ομοσπονδιακή υπηρεσία U.S. Election Assistance Commission.

Ο Αμερικανός πρόεδρος πάντως έχει ταχθεί κατά της επιστολικής ψήφου, εξαπολύοντας -αβάσιμες- κατηγορίες ότι οδηγεί σε νοθεία.

Φίλος, Έλληνας που ζει στο Rhode Island και ψήφισε την περασμένη εβδομάδα με επιστολική ψήφο μου εξήγησε τη διαδικασία. Όπως συνέβη και σε άλλες πολιτείες, λόγω της πανδημίας, πολλοί υπέβαλαν εγκαίρως αίτηση την πρώιμη ψήφο στα δημαρχεία.

Η επιστολική ψήφος λειτούργησε ως εξής:

Πήραν ταχυδρομικά μια φόρμα από την πολιτεία για να κάνουν αίτηση, τη συμπλήρωσαν βάζοντας όνομα, διεύθυνση τηλέφωνο, στοιχεία ταυτότητας και αναφέροντας το λόγο για τον οποίο ζητούν επιστολική ψήφο (φέτος η ανάγκη κοινωνικής απόστασης λόγω κορονοϊού, ειδικά στις ευπαθείς ομάδες μετράει πολύ).

Μετά από μερικές εβδομάδες ο φίλος έλαβε έναν μεγάλο φάκελο από την πολιτεία που περιείχε οδηγίες συμπλήρωσης και το ψηφοδέλτιο (υπάρχει μόνο ένα που έχει όλα τα ονόματα των υποψηφίων για όλα τα αξιώματα για τα οποία χρειάζεται εκλογή φέτος) και ψηφίζεις μυρίζοντας την κουκκίδα δίπλα στον υποψήφιο της προτίμησης σου. Στο ψηφοδέλτιο φυσικά δεν υπογράφεις το όνομα σου.

Τον φάκελο με το ψηφοδέλτιο τον στέλνεις ταχυδρομικά ή μπορείς να τον ρίξεις σε ειδικά κυτία που έχουν στηθεί σε διάφορα σημεία.

Η βασική πραγματικότητα αυτών των εκλογών στις οποίες δεσπόζουν τα fake news ενώ οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις έχουν εξελιχθεί σε «ροντέο» είναι ότι περίπου το 90% του εκλογικού σώματος φέρεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις να έχει ήδη αποφασίσει για το ποιον θα ψηφίσει.

Υπέρ του υποψηφίου των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν , πέρα από το δημοσκοπικό του προβάδισμα, λειτουργούν και άλλα δυο στοιχεία: το προφανές γεγονός ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί, ιδίως οι ηλικιωμένοι, αποδοκιμάζουν τους χειρισμούς του Ντόναλντ Τραμπ κατά την πανδημία του κορονοϊού και η πεποίθηση ότι οι περισσότεροι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι διστάζουν να αποδεχθούν την προοπτική να ζήσουν άλλα τέσσερα χρόνια με τον ίδιο ένοικο στον Λευκό Οίκο.

Αν η διαφορά με την οποία θα χάσει -αν βεβαίως ηττηθεί- ο Τραμπ είναι μικρή, πολλοί πιστεύουν ότι ο ίδιος θα βρει επικοινωνιακούς τρόπους να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα και εύκολα να ρίξει τις εκλογές σε χάος. Ποιος θα τον σταματήσει;

Ιδιότυπος πρωταγωνιστής σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο υπήρξε ο χαρισματικός πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα που προσπάθησε να παρέμβει υπέρ του Μπάιντεν αλλά οι προφυλάξεις απέναντι στην πανδημία τον περιόρισαν σε text μηνυματα και e-mail.

Ο ίδιος θεωρείται ως μετρ των ομιλιών στην «αρένα», όπου ως δεινός ρήτορας με ιδιαίτερο πάθος και συναίσθημα στις ομιλίες του, αποθεώνεται.

Ο όρος «αρένα» στην Αμερική αναφέρεται σε μεγάλα στάδια, συνήθως του Αμερικανικού φούτμπολ.

Η ευρηματικότητα παρόλα αυτά δεν λείπει από τον Μπάρακ Ομπάμα αφού επέλεξε να κάνει ακόμα και ομιλία σε στιλ drive-in, με το πλήθος να παραμένει μέσα στα αυτοκίνητά του, ελέω της πανδημίας.

Μία παράδοση στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ πάντως, λέει ότι οι πρώην πρόεδροι εξαφανίζονται ουσιαστικά από την ενεργό δράση μετά τη λήξη της θητείας τους και περιορίζονται σε ρόλο μιας «σεβάσμιας φιγούρας», χωρίς ουσιαστική ισχύ, επηρεάζουν μόνο με δηλώσεις και συμμετοχή σε τελετές, ενώ βγάζουν λεφτά κάνοντας ομιλίες σε διάφορα ιδρύματα και πουλώντας τα απομνημονεύματά τους. Αντίθετα στην Ευρώπη δεν είναι λίγες οι φορές που ο απελθών πρόεδρος η πρωθυπουργός παραμένει ηγέτης του κόμματος, συνεχίζει να εκλέγεται βουλευτής και μπορεί στις επόμενες εκλογές να διεκδικήσει ξανά πρωθυπουργία.