«Καλλιτέχνες» που «διαφημίζουν» όπλα και χρήμα!
Δεν είναι από τις μουσικές που μου αρέσουν γι’ αυτό και δεν την παρακολουθώ…
Πιο πολύ αρέσει στη νεολαία και αυτό με τρομάζει αρκετά…
Μιλάω γι’ αυτό το είδος που κάποιοι ονομάζουν «τέχνη», στο οποίο δεν καταλαβαίνεις καν τι πα να πει το ποιητή, γιατί είναι άνευ στίχου, άνευ ουσίας, μόνο με έναν μονότονο ρυθμό και ένα διαρκές ντάμπα ντούμπα να σου διαρρηγνύει τον εγκέφαλο.
Κι άντε ως εδώ καλά. Λες όταν κι εμείς ήμασταν νέοι ακούγαμε και κάποιες μουσικές τύπου heavy metal ας πούμε, που οι γιαγιάδες μας, οι παππούδες μας, οι μαμάδες και οι πατεράδες μας, όταν έφταναν στ’ αυτιά τους μας αντιμετώπιζαν στην καλύτερη περίπτωση σαν ζουλού και στη χειρότερη σαν ζόμπι.
Δέχομαι ότι η νέα γενιά είναι πάντα μπροστά, πάντα προχωρημένη, και ότι κάποιες φορές μπορεί να μην καταλαβαίνουμε τις αντιδράσεις της, είναι όμως καλοδεχούμενες αρκεί να έχουν κάτι να πουν.
Αυτά τα νέα video clips όμως που βλέπω στο διαδίκτυο και αντιλαμβάνομαι ότι συντάσσονται μαζί τους χιλιάδες νέοι άνθρωποι δεν μπορώ να τα καταλάβω…
Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς ένας νέος άνθρωπος μπορεί να βλέπει «καλλιτέχνες» να «διαφημίζουν» όπλα και χρήμα.
Πώς μπορεί να τους επικροτεί και να δημιουργεί ινδάλματα που σέρνονται στα αστυνομικά τμήματα για παράνομη οπλοκατοχή, πώς είναι δυνατόν επιχαίρει πάνω από στοίβες χρημάτων που από τους «καλλιτέχνες» αυτούς ορίζονται ως η μόνη αξία στη ζωή, που συχνά αφήνουν υπονοούμενα πως τα περισσότερα από αυτά αποκτιούνται παράνομα και μάλιστα με οποιοδήποτε κόστος.
Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω στα νέα τα παιδιά, αλήθεια.
Δεν ξέρω τι θα έκανα αν είχα έναν γιο ή μία κόρη που θα άκουγε μια τέτοιου είδους μουσική και θα παρακολουθούσε όλη μέρα στο YouTube τέτοια video clips.
Δεν είμαι γονιός και δεν μπορώ να μιλήσω για έναν γονιό που βλέπει το παιδί του σε μια τέτοια κατάσταση, αν το βλέπει.
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αυτό που βλέπω δεν είναι τέχνη. Κι ότι την τέχνη τη μαθαίνουμε ή την αισθανόμαστε από πολύ μικρά παιδιά. Σ’ αυτό συμβάλλουν ασφαλώς οι γονείς, αλλά, κυρίως, οφείλει να μεριμνήσει η πολιτεία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που σ’ αυτόν τον τομέα μοιάζουν να είναι ανύπαρκτα!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11-12.06.2022