ΑΠΟΨΕΙΣ

Στη δεκαετία του 1970, μέγα σκάνδαλο είχε ξεσπάσει, όταν αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι συμπατριώτες μας είχαν παράλληλα την υπηκοότητα της Αντίγκουα.

Βεβαίως από τη στιγμή, που σε κάθε γωνιά της γης υπάρχει ένας Έλληνας, γιατί να αποτελεί εξαίρεση η μαγευτική Αντίγκουα της Καραϊβικής των λίγων δεκάδων χιλιάδων κατοίκων;

Το ότι οι ντόπιοι Αντιγκουανοί μπορεί και να ήταν λιγότεροι από τους έχοντες και ελληνική υπηκοότητα δέον να αντιμετωπισθεί ως μία ασήμαντη λεπτομέρεια.

Όπως και το ότι η Αντίγκουα δεν ήταν κράτος. Μόλις το 1981 δικαιώθηκαν οι αγώνες του λαού της για ανεξαρτησία αλλά μαζί με την παρακείμενη νησί Μπαρμπούντα.

Απλώς οι έχοντες την διπλή υπηκοότητα είχαν τη δυνατότητα, ως πολίτες της Αντίγκουα, να μην πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα. Δηλαδή στην Ελλάδα ήταν Έλληνες στα δικαιώματα κι Αντιγκουανοί στις υποχρεώσεις. Το νομικό τους status στην Αντίγκουα δεν είναι γνωστό διότι δεν είχε τύχει να πάνε.

Αν αυτό θυμίζει κάποιους καλλιτέχνες που τραγουδούσαν μόνο εφόσον κατατίθονταν η αμοιβή τους σε τραπεζικό λογαριασμό στη Βουλγαρία, όπου φορολογούνταν με 10% αντί να έχουν το ελληνικό κράτος συνεταίρο, δικαίως το θυμίζει.

Αλλά θυμίζει κι αυτό που γίνεται με τις θέσεις στάθμευσης στο δήμο Θεσσαλονίκης, οι οποίες διανέμονται δωρεάν σε διάφορους επιχώριους Αντιγκουανούς.

Κάποια μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται να έχουν περισσότερες θέσεις στάθμευσης για την εξυπηρέτηση του ρεπορτάζ, από όσους ρεπόρτερ έχουν.

Κάποιες δημόσιες επιχειρήσεις, που χρειάζονται θέσεις εξυπηρέτησης πελατών ενώ δεν έχουν πελάτες.

Κάποιους που λόγω ονόματος έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα από το διπλανό μαγαζί το οποίο έχει ιδρυθεί υπό «Ανώνυμου του Έλληνος», όπως υπέγραφε εκείνος που έγραψε την Ελληνική Νομαρχία πριν 215 χρόνια.

Κάποιους που έχουν προξενεία. Όχι τα λίγα επίσημα που φροντίζουν τα οχήματα τους μισθώνοντας θέσεις σε κλειστά και φυλασσόμενα πάρκινγκ, αλλά τα άλλα που φιλοξενούν διπλωματικές εκπροσωπήσεις χώρων σε μικρά γραφεία επίτιμων αλλά διεκδικούν μετά πάθους να έχουν δωρεάν θέσεις στάθμευσης.

Μπορεί κάποιος π.χ. να είναι πρόξενος τριών χωρών και να διεκδικεί τρεις θέσεις στάθμευσης ενώ είναι αμφίβολο αν τρεις πολίτες των χωρών που εκπροσωπεί, πέρασαν ποτέ το κατώφλι του γραφείου του. Όπως είναι αμφίβολο αν στο γραφείο χωρούσαν και οι τρεις αν συνέπιπταν οι παρουσίες τους.

Ένας άλλος κατάφερε και πήρε θέση στάθμευσης για «πολιτιστικές δραστηριότητες», προφανώς για να προστατεύσει τα μπαλέτα που θα έφερνε μήπως λιώσουν αν χρειαστεί να περπατήσουν. Τη θέση για το όχημα που θα έφερνε τα μπαλέτα κρατούσε ζεστό το όχημα του προέδρου του ευαγούς Ιδρύματος, αλλά μπαλέτα δεν ήλθαν. Προς μεγάλη θλίψη των γειτόνων.

Η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να παραχωρείται δωρεάν καμία θέση στάθμευσης πλην αυτών για τη διευκόλυνση μεταφοράς ασθενών και μόνο μετά από σχετική γνωμάτευση από νοσοκομείο.

Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο αν συμφωνήσουν όλες οι παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου. Δεν αλλάζει με την ακύρωση των αποφάσεων παραχώρησης που κέρδισε μία παράταξη που προσέφυγε.

Διότι δεν πρόκειται για θέσεις για τη διευκόλυνση κάποιων εταιρειών ή επιχειρήσεων αλλά για την εξυπηρέτηση των ιδιοκτητών η των διευθυντών τους που είναι πιο κοντά στην εξουσία. Και όλοι έχουν φίλους.

Νομίζω ότι όποια επιχείρηση θέλει πάρκινγκ μπορεί να πληρώνει 1.000 ευρώ το χρόνο για μία θέση στον πλησιέστερο χώρο. Και ίσως λέω και πολλά. Οποίος κινδυνεύει να χρεωκοπήσει πληρώνοντας 1.000 ευρώ, ας αλλάξει δουλειά καλύτερα…

Βεβαίως θα μπορούσε ο δήμος να εκχωρήσει την διαχείριση των θέσεων στάθμευσης στο δρόμο σε ένα ιδιώτη, έναντι τιμήματος. Ακριβώς όπως εκχωρεί τα πάρκινγκ.

Και αν ο διαχειριστής δεχτεί να δίνει δωρεάν θέσεις σε προξένους, ομάδες, ΜΜΕ και άλλους προσκυνητές του Αγίου Παντελεήμονος, το πρόβλημα θα είναι δικό του. Διότι στο δήμο τα ίδια θα πληρώνει...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Φεβρουαρίου 2021