Το στιγμιότυπο με τον Κωνσταντίνο Ζέρβα, την ώρα που έκανε δηλώσεις στην είσοδο του εκλογικού του κέντρου, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, εξέπεμπε ένα καθαρό μήνυμα το οποίο θα έπρεπε να λάβουν σοβαρά υπόψη τους όσοι επιμένουν με διάφορες παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις, να επιβάλουν στους Θεσσαλονικείς τη δική τους βούληση για το πρόσωπο του επόμενου δημάρχου.

Δεν αναφέρομαι μόνον στο “παγωμένο” και αμήχανο βλέμμα του κ. Ζέρβα, ούτε στα σκυθρωπά πρόσωπα όσων των περιέβαλαν. Ήταν κάτι φυσιολογικό καθώς το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο για τον απερχόμενο δήμαρχο.

Το “μήνυμα” στην εικόνα, εξέπεμπαν δύο άλλα πρόσωπα, αυτά των βουλευτών Σταύρου Καλαφάτη και Κώστα Γκιουλέκα που βρίσκονταν στο πλάνο. Πρόκειται για δύο προβεβλημένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τα οποία είχαν κατέλθει υποψήφιοι δήμαρχοι το 2014 και το 2010 αντιστοίχως, έχοντας το κομματικό χρίσμα, αλλά απέτυχαν να εκλεγούν. 

Εάν στην εικόνα υπήρχε και ο Νίκος Ταχιάος, επίσημος υποψήφιος της ΝΔ το 2019, τότε το “μήνυμα” θα ήταν πληρέστερο: οι Θεσσαλονικείς δεν δέχονται, ούτε χρειάζονται κομματικές ή άλλου είδους υποδείξεις για το πρόσωπο που θα επιλέξουν για να διοικήσει την πόλη τους!

Η παρέλαση του μισού υπουργικού συμβουλίου από το δημαρχείο, την εβδομάδα πριν από την πρώτη Κυριακή των εκλογών, αλλά ακόμη και η άνοδος του πρωθυπουργού, δεν φάνηκαν ικανές να αποτρέψουν την αποδοκιμασία των Θεσσαλονικέων στο πρόσωπο του κ. Ζέρβα. Ενδεχομένως, δε, να είχαν και το αντίθετο, από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. 

Ιδιαίτερα, όσα συνέβησαν την περασμένη Τετάρτη, με την υπογραφή της σύμβασης λειτουργίας του μετρό και τις παρουσιάσεις των σχεδίων για τις αναπλάσεις σε Φιξ και κεραμεία Αλλατίνη, με τα οποία επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί μια, πλασματική εν τέλει, εικόνα, ότι η Θεσσαλονίκη απογειώνεται. 

Βάζοντας, μάλιστα, σε όλα αυτά τα πλάνα και τον κ. Ζέρβα, το μήνυμα που εξέπεμπαν ήταν ότι, “με δήμαρχο τον Ζέρβα, η Θεσσαλονίκη θα αλλάξει επίπεδο τα επόμενα χρόνια”.

Όμως, οι Θεσσαλονικείς οι οποίοι έχουν καταναλώσει, πολλές τέτοιες φιέστες τα προηγούμενα πολλά χρόνια, είναι πλέον υποψιασμένοι. Εμπιστεύονται μόνον αυτό που βλέπουν. Μόνον έργα, όχι μακέτες. Αποφασίζουν με βάση τη δική τους και μόνον κρίση.

Η ετυμηγορία τους για τον κ. Ζέρβα την πρώτη Κυριακή ήταν ξεκάθαρα απορριπτική. Μόλις ένας στους πέντε Θεσσαλονικείς περίπου, επιδοκίμασε με την ψήφο του το έργο της σημερινής διοίκησης.

Αυτό δεν έχει προηγούμενο. Ποτέ άλλη φορά, δήμαρχος Θεσσαλονίκης, δεν εισέπραξε τέτοια αποδοκιμασία στο τέλος της πρώτης θητείας του. Βεβαίως, το ίδιο, πάνω κάτω, έδειχναν και οι δημοσκοπήσεις. Στο ερώτημα “θέλετε να επανεκλεγεί ο κ. Ζέρβας;”, “ναι” απαντούσε μόλις το 30%.

Όλα αυτά τα γνώριζαν ασφαλώς και στο Μέγαρο Μαξίμου και θα έπρεπε να τα λάβουν σοβαρά υπόψη πριν να αποφασίσουν να δώσουν το χρίσμα στον απερχόμενο δήμαρχο. 

Δεν το έπραξαν. Δεν ζύγισαν σωστά τη γνώμη των Θεσσαλονικέων και τώρα, τρέχουν να “σώσουν ό,τι σώζεται” ενόψει της δεύτερης κάλπης, μην τυχόν και επαναληφθεί -στην ίδια έκταση- αυτό που συνέβη το 2019.

Από τις τελευταίες κινήσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο διαπιστώνεται ότι το “μήνυμα” που έστειλαν οι πολίτες μέσω της πρώτης κάλπης, ελήφθη, έστω και μερικώς. Η παρουσία των κυβερνητικών στελεχών σε αυτήν την ενδιάμεση εβδομάδα φαίνεται πως θα είναι περιορισμένη και η στήριξη προς τον κ. Ζέρβα πιο διακριτική, στα όρια της “υποχρέωσης”.

Στο κάτω κάτω η αποδοκιμασία της πρώτης κάλπης δεν αφορά την κυβέρνηση, αφορά έναν κακό δήμαρχο. Το κυβερνητικό έργο το έκριναν οι Θεσσαλονικείς με την ψήφο τους τον περασμένο Μάιο και Ιούλιο. Τώρα κρίνουν τον δήμαρχό τους. Τον κρίνουν και τον απορρίπτουν, και αυτό, κανένα χρίσμα δεν μπορεί να το αλλάξει.