ΑΠΟΨΕΙΣ

Το ενδιαφέρον των κομμάτων έχει εστιαστεί στους νέους. Άλλοι φοβούνται την ψήφο και την οργή τους, άλλοι ελπίζουν σε αυτήν. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από το εάν προσέλθουν ή όχι στις κάλπες. Ήδη διατυπώθηκαν αιτιάσεις για το γεγονός ότι δεν θα μπορέσουν να ψηφίσουν στον τόπο προσωρινής κατοικίας τους οι νέοι που «έφυγαν σεζόν» για να δουλέψουν στον κλάδο του τουρισμού και της εστίασης -αλλά αυτό θα το δούμε πολύ πιο έντονα στις επόμενες εκλογές, αν υπάρξουν.

Εκτός όμως από τους νέους, και οι σαράντα και κάτι έχουν ψυχή -για να παραφράσω τον τίτλο ενός γνωστού σίριαλ που προβλήθηκε όταν ήταν φοιτητές οι σημερινοί σαραντάρηδες. Και εκτός από ψυχή έχουν και ψήφο. Και πολλοί δεν ξέρουν τι να την κάνουν κι αν έχει νόημα να ψηφίσουν.

Μπορεί να μην ξέρουν τι θέλουν να ψηφίσουν, ξέρουν όμως τι δεν θέλουν, και από εκεί και πέρα ψάχνουν το… μη χείρον. Γιατί εκτός από τις συμπαγείς ομάδες ψηφοφόρων των κομμάτων, για τους υπόλοιπους αυτό είναι το κριτήριο εδώ και χρόνια. Ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής, ή για κάποιους απλά ένα κόμμα που δεν θα ντρέπονται να πουν ότι το ψήφισαν. Κάποιοι δεν θα πουν καν στο διπλανό τους τι ψήφισαν, αν υποθέσουμε ότι θα έχει ενδιαφέρον να ρωτήσει, πράγμα καθόλου βέβαιο. Λίγες ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, οι εκλογές δεν είναι καν θέμα συζήτησης στις διάφορες παρέες -τουλάχιστον στην ηλιακή ομάδα των +40 για την οποία μπορώ να έχω άποψη. Κι όσες φορές ανοίχτηκε κουβέντα, σχεδόν πάντα άρχιζε με τη φράση «κανένας δεν με ψήνει». Κάποιες φορές ρωτά ο ένας τον άλλον σχεδόν συνωμοτικά «ξέρεις κανέναν καλό υποψήφιο που να αξίζει να τον ψηφίσω;», ανεξαρτήτως κόμματος, για να έχουν το «άλλοθι» ότι ψήφισαν πρόσωπο. Κάποτε μπορεί να ακουγόταν τρελό, αλλά πλέον το παραδέχονται αρκετοί, ότι θα αποφασίσουν τι θα ψηφίσουν την ώρα που θα βρίσκονται στο παραβάν.

Ας μη βιαστούμε να κατηγορήσουμε τους πολίτες ως απολίτικους, γιατί προηγήθηκαν τα κόμματα που κακοποίησαν τους θεσμούς και ξέχασαν τη λογοδοσία. Σε αυτή την προεκλογική περίοδο μας έδειξαν με τον εμφατικό τρόπο ότι πάνω από το Σύνταγμα και την ανάγκη σταθερότητας είναι το κόμμα τους. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε τη συζήτηση περί κυβέρνησης των ηττημένων, και ότι η μόνη προϋπόθεση για να σχηματίσουν κυβέρνηση θα είναι να είναι το πρώτο κόμμα; Ή το «δεν έχω τίποτα να συζητήσω» με τα άλλα κόμματα; Το «αυτοδυναμία ή δεύτερες εκλογές», «πρωτιά ή δεύτερες εκλογές» αυτομάτως υποβιβάζει τις πρώτες σε επίπεδο «ημιτελικού». Σαν να είναι οι εκλογές μια δημοσκόπηση για να μετρηθούν τα κόμματα και να χαράξουν τη στρατηγική τους για τις επόμενες.

Όμως σε αντίθεση με τα κόμματα, οι πολίτες ας σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και των δημοκρατικών μας υποχρεώσεων. Ας θυμηθούμε ότι στις εκλογές του 2019 που επέλεξαν να μην πάνε να ψηφίσουν ήταν σχεδόν διπλάσιοι από αυτούς που ψήφισαν το κόμμα που πήρε την αυτοδυναμία. Και ας σκεφτούμε όχι μόνο η παρουσία αλλά και η απουσία μας από την κάλπη διαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα.