Καθείς και το χρώμα του!
Σκοτάδι και φως μαζί κάνουν γκρι. Όταν υπερισχύσει το ένα όλα μαύρα. Όταν νικήσει το άλλο όλα λευκά.
Σκοτάδι και φως μαζί κάνουν γκρι. Πολύ γκρι. Και ποιος θέλει το γκρι στη ζωή του; Ουδέτερο χρώμα, χρώμα άχρωμο, έρχεται και σε διαλύει με την α-μονομέρειά του.
Ίσως μόνο όσοι μεγαλώνουν σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης, αυτοί που έχουν συνηθίσει τη συννεφιά και τη βροχή και που όταν έρχονται στον ήλιο δεν περνάνε τρεις τέσσερεις μέρες και αρχίζουν να αποθυμούν το δικό τους κλίμα, να θέλουν βροχή επειγόντως.
Έχει συμβεί να δω Άγγλο στην Ελλάδα, αυγουστιάτικα με μπόρα, όταν όλοι δυσανασχετούσαν που έχαναν το μπάνιο τους, να τραγουδάει «I’m singing in the rain» (τραγουδώ στη βροχή) κάτω από καντάρια νερού που έπεφταν επάνω του και αντί να τρέχει να προφυλαχτεί να φωνάζει «Like my home, like my home!» (σαν την πατρίδα μου).
Δεν θυμάμαι πώς τον είχαμε αντιμετωπίσει τότε. Ήμασταν και μικροί, πού να καταλάβουμε τι γινόταν, μία τσατίλα πάντως θα μας την είχε βγάλει σίγουρα, ένα «μη χειρότερα», ένα κάτι «τρελός είναι ο άνθρωπος ούτε που ξέρει τι του γίνεται» και τέτοια.
Εκείνος όμως χαιρόταν τη μουντάδα και το γκρι, το χρώμα άχρωμο. Επέμενε πεισματικά να χορεύει κάτω από τη βροχή και να χαμογελάει ευτυχισμένος.
Ναι, υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι. Είναι όπως έχουν συνηθίσει. Τους δίνεις το φως το απαστράπτον και εκείνοι προτιμούν το σκοτάδι το βαρύ. Τους στέλνεις τις ίδιες τις ακτίνες του ήλιου να τους λούσουν και εκείνοι θέλουν να πλυθούν κάτω από αστραπόβροντα. Αυτή είναι η καθημερινότητά τους και δεν λένε να το ξεκουνήσουν από εκεί, παρά μόνο για κάτι λίγες χαλαρές διακοπές που παίζει και να μην μπορούν να τις αντέξουν μέχρι τέλους.
Τι να τους κάνεις τώρα αυτούς τους ανθρώπους; Όταν έρχονται μπροστά σου και σου κρύβουν τον ήλιο και επιμένουν ότι η βροχή είναι καλύτερη από το φως το λευκό και το άπλετο;
Ένας πολύ καλός μου φίλος λέει να τους βγάζεις εισιτήριο επιστροφής. «Αφού εκεί τους αρέσει να ζουν, εκεί είναι ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι με τη ζωή τους, γιατί εσύ να θέλεις να τους ανοίξεις το κεφάλι και να τους βάλεις μέσα μια άλλη ζωή; Άσ’ τους στο σκοτάδι τους το μαύρο». Έτσι λέει.
Και εδώ που τα λέμε άδικο δεν έχει. Καθείς και το χρώμα του λοιπόν!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21.08.2022
