ΑΠΟΨΕΙΣ

Γενικά και αφηρημένα μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η κυβέρνηση δεν τα πήγε καλά στην δεύτερη φάση της πανδημίας. Βεβαίως, αν πάμε την κουβέντα ένα βήμα παραπέρα, δέκα άνθρωποι θα πουν δέκα διαφορετικά πράγματα. Ανάμεσά τους και εξόχως αντιφατικά, κάτι που δεν οφείλεται μόνο στην διαφορετική αντίληψη για την αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά και στην διαφορετική κατανόηση του ίδιου του προβλήματος.

Το πρώτο είναι αναμενόμενο. Έχουμε μία κατάσταση χωρίς προηγούμενο, λείπει ένα «εγχειρίδιο οδηγιών» και όταν χώρες με λεπτομερή πρωτόκολλα για σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς βαδίζουν «βλέποντας και κάνοντας», φανταστείτε πόσο εύκολο είναι καθένας να πουλάει μυαλό. Αυτός ο συνδυασμός εξυπνακισμού, υπεροψίας και συχνότατα ιδιοτέλειας αποτυπώνεται εξόχως παραστατικά στο διαδικτυακό καφενείο.

Το δεύτερο είναι αδιανόητο για ανθρώπους με δείκτη νοημοσύνης >30 -περίπου το όριο κάτω από το οποίο θεωρείται ότι δεν μπορείς να φροντίζεις τις υποθέσεις σου, οπότε τα δικαστήρια σε θέτουν σε καθεστώς δικαστικής συμπαράστασης. Δεν αποτελεί ελληνικό προνόμιο, σχεδόν παντού στον κόσμο υπάρχουν δημοσιογράφοι και πολιτικοί έτοιμοι να πλουτίσουν από την ευήθεια του κοινού τους διακινώντας συνωμοτικές θεωρίες που ενθαρρύνουν τους ανόητους να αισθάνονται έξυπνοι. Τι να κάνουμε; Μάθαμε να ζούμε μαζί τους.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η αντιπολίτευση έχει; Ας μην ανοίξουμε συζήτηση εάν η αντιπολίτευση οφείλει να έχει σχέδιο ή ο ρόλος της εξαντλείται στο πετροβολητό. Βεβαίως και οφείλει γιατί αν δεν έχει, δεν μπορεί και να κρίνει ότι το σχέδιο της κυβέρνησης είναι λειψό. Ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης, ένα χρόνο τώρα, έχει καταθέσει συγκροτημένη σειρά προτάσεων που να αρχίζουν από το άλφα και να τελειώνουν στο ωμέγα; Προτάσεις εφαρμόσιμες, όχι τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύονται κάθε μέρα και δεν αντέχουν στην στοιχειώδη λογική: Προσλήψεις, προσλήψεις, προσλήψεις, ρίξτε χρήμα, βγάλτε λαγούς από το καπέλο. Κανένα!

Και τέλος πάντων, οι δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρις εδώ φθάνουν. Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και πολύ είναι. Οι προθέσεις του επίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει πολιτικά στην καταστροφή, υπονόμευσε από την αρχή κάθε προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας, το πρωί αγωνιά ότι θα γίνουμε Μπέργκαμο και το απόγευμα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να γίνουμε. Και για τις πολικές αρκούδες να γίνει διαδήλωση, πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα θα είναι. Μπροστά οι μπάχαλοι και πίσω οι βουλευτές. Από το ΚΙΝΑΛ όμως, δεν μας αρκεί να ακούμε Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο ότι «ο κ. Μητσοτάκης απέτυχε». Θέλουμε κάτι σοβαρότερο. Ο κόσμος που στήριξε το ΚΙΝΑΛ στα δύσκολα δεν θέλει τζάμπα μαγκιά, κατά την έκφραση με την οποία ο Σημίτης αποτύπωσε (1999) το είδος της αντιπολίτευσης που του έκανε η Νέα Δημοκρατία. Τότε που «υπήρχε καλύτερη Ελλάδα και την θέλαμε» και έτσι βρέθηκαν να κυβερνούν τη χώρα οι Καραμανλής, Παυλόπουλος, Σπηλιωτόπουλος, Κακλαμάνης, Αβραμόπουλος, Καμμένος, Πολύδωρας, Αντώναρος, Νικολόπουλος -για να βάλουμε μία τελεία στον ατελείωτο κατάλογο της καταστροφής. Το ΠΑΣΟΚ νομοθέτησε μερικές από τις πιο τολμηρές μεταρρυθμίσεις στη μεταπολιτευτική ιστορία και «μάτωσε» όταν χρειάστηκε να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην πατρίδα. Αυτή είναι πολύ σημαντική πολιτική και ιστορική περιουσία για να ξοδεύεται με κολακείες προς τους ψηφοφόρους που το εγκατέλειψαν για να φιλήσουν το χέρι του Τσίπρα -αφήστε που ως τακτική είναι και αφελής. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ ή θα παραμείνει κόμμα εξουσίας ως προς τη νοοτροπία, ή θα διαλυθεί αξιοπρεπώς. Και όποιος θέλει μετά να πηγαίνει καφέ στον Πολάκη, δικαίωμά του…