ΑΠΟΨΕΙΣ

Η κομματικοποίηση στην Ελληνική Δημοκρατία από συστάσεώς της μέχρι σήμερα έχει μια πορεία που θυμίζει διάγραμμα ασθένειας.

Παρουσιάζει υφέσεις και τις περισσότερες φορές εξάρσεις, αλλά είναι πάντοτε εκεί, κολλημένη πάνω στον οργανισμό, ο οποίος έχει τόσο εξοικειωθεί με την παρουσία της, που πιθανότατα δεν ξέρει να λειτουργήσει χωρίς αυτήν.

Το πιο χαρακτηριστικό και επικίνδυνο σύμπτωμά της είναι ότι αλλοιώνει την όραση με τέτοιο τρόπο, που ο… κομματικοπαθής ταυτίζει την πραγματικότητα με την προβολή που κάνει ο ίδιος πάνω της.

Δημιουργεί δηλαδή την εικόνα που τον βολεύει, δικαιώνοντας (συνήθως όλες) τις επιλογές του κόμματός του και στη συνέχεια την τοποθετεί στη θέση της πραγματικής. Τα επόμενα βήματα, όπως προβλέπει το άγραφο «Εγχειρίδιο κομματισμού» -μετράει ήδη πολλές εκδόσεις κι ας μην έχει τυπωθεί- είναι να πείσει τον εαυτό του για την αλήθεια του ψέματος που υιοθέτησε και στη συνέχεια να επιχειρήσει να διαδώσει το «ευαγγέλιό» του σε όσο γίνεται μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, λειτουργώντας ακριβώς όπως οι ασθένειες που μόλις μπουκάρουν σε έναν οργανισμό προσπαθούν να προσβάλλουν όσο γίνεται περισσότερα κύτταρα.

Στα παλιά χρόνια το πεδίο διάδοσης των χρωματισμένων απόψεων ήταν κυρίως τα καφενεία, τα οποία στις μέρες έχουν δώσει τη θέση τους στα… eκαφενεία, που λειτουργούν κάτω από την επιγραφή social media σε 24ωρη βάση στο διαδίκτυο.

Εκεί με λύπη και απογοήτευση διαπιστώνει κανείς ότι η ψηφιακή επανάσταση που ζούμε τα τελευταία χρόνια δεν μπόρεσε να επηρεάσει την αναλογική ασθένεια της κομματικής όρασης.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις η επίθεση στον Διονύση Σαββόπουλο που εκδηλώθηκε μόλις ο «Νιόνιος» δήλωσε ότι στηρίζει τις ελπίδες του στον Μητσοτάκη «γιατί εκτός από την όρεξή του, έχει επιπλέον καλύτερη μόρφωση (από τον Τσίπρα), ντύνεται καλύτερα και δεν έχει τόσες πολλές αυταπάτες στο μυαλό του».

Τι ήταν να το ξεστομίσει; Ξεκίνησε ολόκληρη εκστρατεία αποδόμησης της καλλιτεχνικής του οντότητας. Ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από χρόνια και υποστήριζε ότι ο Σαββόπουλος είναι ένας κοινός λογοκλόπος και αντιγραφέας έκανε… δεύτερη καριέρα. Θυμήθηκαν ακόμη και ένα επικριτικό κείμενο του Χατζιδάκι για τον Σαββόπουλο. Ξέχασαν βέβαια ότι όταν ο Μάνος τα έβαλε με τον «αυριανισμό» απέναντί του είχε προοδευτικούς όπως ο Φώτης Κουβέλης, που τότε είχε υπερασπισθεί την ελευθεροτυπία, η οποία «κινδύνευε» από τη χατζιδάκεια κριτική.

Αυτά κάνει η κομματική όραση. Σβήνει ό,τι δεν της αρέσει και κρατά μόνο αυτό που τη βολεύει.

Και για να μην παρεξηγηθώ, διευκρινίζω ότι δεν γράφω για να υπερασπιστώ την καλλιτεχνική αξία του Σαββόπουλου. Δεν είναι εκεί το θέμα. Απλά λέω ότι δεν γίνεται να κρίνεται ανάλογα με τις πολιτικές θέσεις που εκφράζει.

Δεν μπορεί να θεωρείται σπουδαίος όταν συμφωνεί με εμάς και το απόλυτο τίποτα όταν είναι με τους άλλους. Δεν γίνεται…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Δεκεμβρίου 2019