Λιγότερα λόγια…
Η ιστορία είναι αληθινή, αρκετά πρόσφατη και δείχνει πως στη μάχη κατά της πανδημίας οι σχεδιασμοί της πολιτείας ήταν ιδιαίτερα μελετημένοι. Σύμφωνα με άνθρωπο που γνωρίζει καλά το υγειονομικό παρασκήνιο η κουβέντα στην κυβέρνηση για το ποιος θα κάνει την ενημέρωση περί του κορονοϊού είχε ξεκινήσει πολύ πριν εμφανιστεί το πρώτο κρούσμα στη χώρα μας.
Επιλέχτηκε ο Σωτήρης Τσιόδρας για πολλούς και διάφορους λόγους, ενώ αντίθετα προστατεύθηκε ο αρμόδιος υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας, που όπως θα θυμάστε στην πρώτη φάση της πανδημίας σπάνια έκανε εμφανίσεις στην τηλεόραση. Έτσι και στον τομέα της ενημέρωσης η κυβέρνηση τα πήγε περίφημα. Ενιαίος λόγος, μη πολιτικός αλλά επιστημονικός από ένα άνθρωπο τον οποίο δε γνώριζε κανείς και δεν είχε αντιπάθειες στην κοινή γνώμη. Ο Τσιόδρας γινόταν πιστευτός όσο και αν άλλοι επιστήμονες φλυαρούσαν στα ΜΜΕ.
Μερικούς μήνες αργότερα η κατάσταση έχει αλλάξει. Ο Τσιόδρας αποσύρθηκε και η κυβέρνηση καθυστέρησε πολύ να τον επαναφέρει στη δημοσιότητα. Μάλιστα αντιλαμβάνομαι ότι η παλιά καλή χημεία στη βασική ομάδα της ενημέρωσης δεν υπάρχει πια, με τον Τσιόδρα σα να μη θέλει να πολυεκτίθεται. Τη μία εμφανίζεται στο briefing, την άλλη απουσιάζει και στην εκκίνηση της πρώτης συστηματικής ενημέρωσης που ξεκίνησε μόλις την Τρίτη εμφανίζεται ένα νέο πρόσωπο, ο Γκίκας Μαγιορκίνης. Αυτά τα πράγματα δεν αποτελούν κατά τη γνώμη μου καλά μηνύματα.
Την ίδια στιγμή και ο Νίκος Χαρδαλιάς δείχνει κουρασμένος από την τεράστια αποστολή που έχει αναλάβει, ενώ διάφοροι υπουργοί που παλιότερα ήταν στην πρώτη γραμμή των ΜΜΕ έχουν εξαφανιστεί.
Μπέρδεμα προκαλούν και οι πολλές παρεμβάσεις των επιδημιολόγων. Που δείχνουν σα να αναζητούν τη δημοσιότητα καθώς που τους χάνεις που τους βρίσκεις όλο και σε κάποιο κανάλι είναι και αναλύουν την κατάσταση και του τι πρέπει να γίνει. Αναρωτιέμαι μερικές φορές με τόσες τηλεοπτικές εμφανίσεις που κάνουν πότε βρίσκουν χρόνο για να αναλύσουν τα νέα επιδημιολογικά δεδομένα ή να διαβάσουν καμία καινούργια μελέτη. Μπερδεύουν δε συχνά τον κόσμο με αμφιλεγόμενες παρατηρήσεις.
Λιγότερα λόγια, περισσότερη δουλειά και όχι τόσο μεγάλο άγχος από τα ΜΜΕ για ακροαματικότητα, κλικ και εντυπωσιασμούς. Αυτό χρειαζόμαστε σήμερα. Από όλους μας…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30 Αυγούστου 2020
