Λιγότερη υπομονή, περισσότερη ελπίδα
«Μα τι να πω, που 'μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα / και σ' αγαπώ, γιατί είσαι άπιαστη σαν όλα τα ωραία / τι να σου πω, άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο» λέει ένα τραγούδι που είναι και ωραιότατο ζεϊμπέκικο -αν θυμάστε τις εποχές που χορεύαμε.
Στεγνοί από ψιλά κι από παρέα, άδειοι και αραγμένοι στην καρέκλα μας, ένα χρόνο τώρα, παιδιά, έφηβοι, νέοι, μεσήλικες, γέροντες, όλοι βλέπουμε τη ζωή να φεύγει και να μας προσπερνά.
Σαν το χάμστερ που γυρνάει στη ρόδα του, σαν το ζεμένο άλογο στο μαγγανοπήγαδο, ξαναγυρίσαμε ένα χρόνο μετά εκεί που ήμασταν τον περσινό Μάρτιο. Τουτέστιν στο σκληρό λοκντάουν.
Τι διαφορετικό έχει ο φετινός Μάρτιος;
Έχουμε πολύ λιγότερη υπομονή. Για την ακρίβεια η υπομονή μας κυμαίνεται από το ελάχιστο στο καθόλου. Όποιον συναντήσεις (συναντήσεις, λέμε τώρα, εννοούμε πίσω από την οθόνη) θα σου πει «δεν αντέχω άλλο». Αγχώδεις διαταραχές, αϋπνία, δυσθυμία, ευερεθιστότητα, θλίψη και φόβος είναι στην ημερήσια διάταξη. Μαζί με τη φτωχοποίηση το κοκτέιλ είναι εκρηκτικό.
Τα καλά νέα είναι πως τώρα υπάρχει η ορατή, μετρήσιμη και αντικειμενική ΕΛΠΙΔΑ πως θα νικήσουμε στη μάχη με τον κορονοϊό. Και φυσικά ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός, πιο μονόδρομος κι απ' την Τσιμισκή: το ΕΜΒΟΛΙΟ.
Αν με ρωτήσεις θα πω ότι το μόνο πράγμα που πάει καλά στη χώρα μας είναι αυτό. Το πρόγραμμα και ο σχεδιασμός του εμβολιασμού εξελίσσεται σωστά και οργανωμένα. Αλληλούια!
Η Πολιτεία κατά τα άλλα θα πρέπει να κερδίσει ξανά τη συσπείρωση του λαού γύρω της, όπως πέρσι με τον Σωτήρη Τσιόδρα. Να συμμαζέψει τους διάφορους υπεύθυνους που στέλνουν αντιφατικά μηνύματα στα κανάλια, να σταματήσει να παραβιάζει προκλητικά η ίδια τα μέτρα, να σταματήσει τους προνομιακούς εμβολιασμούς (και διορισμούς αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης) στελεχών της και να σταματήσει να νομοθετεί συγκρουσιακά νομοσχέδια αστυνόμευσης κόντρα στην αστυνόμευση μέσα σε ένα άδειο και ρημαγμένο τοπίο όπου κυκλοφορούν μόνο οι γάτες. Και που οι όποιοι πόροι θα πρέπει να διατεθούν στην Υγεία, στην Παιδεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στη στήριξη των πληττομένων. Λίγη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει ακόμα και αν το δεις μόνο από την υγειονομική σκοπιά.
Όσο ο ιός κόβει βόλτες, τόσο έχει άφθονο πεδίο να κάνει μεταλλάξεις που θα μας φέρουν ξανά στο σημείο μηδέν. Προσοχή λοιπόν απ' όλους μας, υπομονή γαϊδουρινή και τήρηση των μέτρων όχι επειδή μας διατάζουν αλλά επειδή από μόνοι μας το καταλαβαίνουμε. Χωρίς εμπιστοσύνη και μόνο με καταστολή, σε όλα τα θέματα αλλά πρωτίστως και στην πανδημία, θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 07.03.2021
