ΑΠΟΨΕΙΣ

Μετά από πολλές, πολλές δεκαετίες φέτος δεν λειτούργησε η ΔΕΘ. Μας έλειψε; Ο πολίτης της Θεσσαλονίκης στερήθηκε της προβολής προϊόντων και υπηρεσιών που εκτίθεντο στα περίπτερα της; Έγινε φτωχότερος στην ενημέρωση του για τα επιτεύγματα και τις προόδους της ελληνικής βιομηχανίας και όχι μόνον;

Φυσικά έλειψε η ζωηρή κίνηση των επισκεπτών, έλειψαν οι συναυλίες, έλειψαν τα φώτα και τα χρώματα. Αλλά όλα αυτά δεν χαρακτηρίζουν μία διεθνή έκθεση. Χαρακτηρίζουν ένα show, καλόγουστο ή κακόγουστο. Βέβαια, οι γνωστοί φορείς της πόλης μας στερήθηκαν της δημοσιότητας και της προβολής που, επί πολλά χρόνια, απολάμβαναν. Μικρό το κακό.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και να ακριβολογούμε, η ΔΕΘ ως χώρος προβολής οικονομικών επιτευγμάτων δεν έλειψε σε κανέναν γιατί τέτοιος χώρος δεν υπήρξε ποτέ. Ο χαρακτήρας, σταδιακά με την πάροδο των χρόνων, και άλλαξε και εκφυλίστηκε. Και αυτή είναι μία πορεία που ακολουθούν σχεδόν όλες οι γενικές εκθέσεις σε όλον τον κόσμο.

Έχουν χάσει την αίγλη και το κύρος τους και λόγω των κλαδικών εκθέσεων και λόγω της χρήσεως του διαδικτύου. Υπάρχουν πλέον τρόποι ψηφιακής επικοινωνίας που είναι πιο αποτελεσματικοί και πιο οικονομικοί. Συνεπώς, μία κοινωνία που εκπροσωπείται από σοβαρές και υπεύθυνες ελίτ, φροντίζει να λύσει το πρόβλημα του χαρακτήρα της Διεθνούς Έκθεσης που φιλοξενεί.

Η ΔΕΘ εδώ και μερικές δεκαετίες είχε μετατραπεί σε έναν χώρο όπου παρήλαυναν οι πολιτικοί αρχηγοί και ο εκάστοτε πρωθυπουργός, υπόσχονταν κι έφευγαν. Και οι πολίτες απολάμβαναν το λούνα-παρκ, τα λουκάνικα και την μαύρη μπίρα. Βέβαια στην περίοδο της αλματώδους μεταπολεμικής οικονομικής ανάπτυξης, η ΔΕΘ ήταν ο τόπος προβολής των επιτευγμάτων της εθνικής οικονομίας, αλλά από τότε πέρασαν πολλές δεκαετίες και συγχρόνως άλλαξαν θεαματικά και οι συνθήκες επικοινωνίας.

Σήμερα οι ελίτ της Θεσσαλονίκης, οφείλουν να επανασχεδιάσουν αυτόν τον θεσμό δίνοντας του ουσιαστικό οικονομικό περιεχόμενο. Αν δεν μπορούν να το πράξουν, ας πάρουν μια γενναία απόφαση και να αφοσιωθούν στη διεξαγωγή στη Θεσσαλονίκη όσο το δυνατόν περισσότερων κλαδικών εκθέσεων.

Οι εγκαταστάσεις της ΔΕΘ, καλώς ή κακώς, τελικά επιλέχθηκε να παραμείνουν εκεί που βρίσκονται και να επανασχεδιαστεί όλος ο χώρος. Δύσκολο εγχείρημα, γιατί ως γνωστόν σ’ αυτήν την πόλη, σε οτιδήποτε πρόκειται να γίνει, ξεπετιέται από συγκεκριμένους χώρους η άρνηση.

Αυτό το φαινόμενο εμφανίσθηκε και στην απόπειρα ανάπλασης της ΔΕΘ και απ’ ότι φαίνεται θα οδηγήσει σε καθυστερήσεις την όλη διαδικασία. Πάντως, ανεξαρτήτως της αναπλάσεως του χώρου, το ζήτημα του χαρακτήρα της ΔΕΘ είναι και καίριο και επείγον.

Όλοι θέλουμε η Θεσσαλονίκη να αναδειχθεί σε δεύτερο μεγάλο οικονομικό κέντρο της Ελλάδας. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί με «ψιλικατζίδικη» νοοτροπία. Θέλει τόλμη, φαντασία, σχέδιο, δουλειά. Απαιτείται να υπάρχει ένα επιτελείο που να προγραμματίζει. Αν η πόλη αδυνατεί να αναδείξει πρόσωπα που θα μπουν μπροστά και θα διεκδικήσουν, τότε ας βάλουμε εμείς οι ίδιοι χαμηλά τον πήχη των απαιτήσεων μας.

Αν δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μία ΔΕΘ ανταγωνιστική προς άλλες εκθέσεις, αν δεν μπορούμε να την καταστήσουμε τουλάχιστον ένα βαλκανικό γεγονός, τότε ας ζήσουμε μέσα στην μιζέρια και στην γκρίνια μας.

Κάθε πόλη κατακτά την θέση της, τόσο εντός του εθνικού εδάφους όσο και στον διεθνή περίγυρο, με σχέδιο και φαντασία. Μπορούμε;