ΑΠΟΨΕΙΣ

Να λοιπόν που το ’21 ήρθε μια βραδιά. Το 2021. Η δεύτερη χρονιά της πανδημίας η οποία όμως είναι εξόχως συμβολική αφού δίνει αφορμή για να ανατρέξουμε σε χρόνια δοξασμένα να αναστοχαστούμε και να νιώσουμε την εθνική μας πορεία στα 200 χρόνια.

Κοίτα, σκέφτομαι, που τόσο στα εκατό χρόνια όσο και στα 150, αλλά και φέτος στα 200, στις «στρογγυλές» δηλαδή επετείους, όταν όχι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά κυρίως ο κόσμος χρειαζόταν μία ώθηση για εθνική ανάταση και αυτογνωσία, υπήρχαν «ειδικές» συνθήκες. Αποτέλεσμα ήταν ο εορτασμός της μεγαλύτερης ιστορικής επετείου να γίνει υπό την βαριά σκιά της συγκυρίας.

Τον Μάρτιο του 1921, που συμπληρώνονταν 100 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης, η Μικρασιατική εκστρατεία ήταν σε εξέλιξη, λίγο πριν καταλήξει σε εθνική καταστροφή και ο διχασμός καλά κρατούσε. Επιτροπές είχαν γίνει, βιβλία είχαν εκδοθεί, ομιλίες και συνέδρια πραγματοποιήθηκαν αλλά ο εορτασμός δεν ήταν και λαμπρός. Πολλές εκδηλώσεις ακυρώθηκαν, διαβάζω σε ιστορικά κείμενα της εποχής.

Το 1971 ήμουν πια 13 χρόνων και θυμάμαι σχετικά καλά τις πυκνές αναφορές στο ραδιόφωνο στα 150 χρόνια από τη μεγάλη Επανάσταση αλλά και τη διακόσμηση των σχολείων με εικόνες των ηρώων του Αγώνα, των δασκάλων του Γένους και των πολεμικών κατορθωμάτων. Η εγκύκλιος του δικτατορικού κράτους ζητούσε οι εικόνες να είναι τοποθετημένες «εις ειδικάς υαλοφράκτους κορνίζας (…). Εις ύψος 1,50-2,00μ. εκάστου τοίχου αιθούσης ή διαδρόμου να αναρτηθώσι μετάλλιναι πλάκες, καλλιγεγραμμέναι με αποφθέγματα και ρήσεις των αγωνιστών του 1821».

Όπως ανέφερε η εγκύκλιος, σκοπός ήταν «η δημιουργία ατμοσφαίρας εθνικής ανατάσεως μεταξύ του λαού της χώρας». Βαθύτερος σκοπός βέβαια ήταν η προπαγάνδα…

Όπως όμως δεν μπορεί κανείς να προβλέψει την εξέλιξη της παγκόσμιας περιπέτειας με τον κορονοϊό -παρά τις βάσιμες ελπίδες που φέρνουν τα εμβόλια για επιστροφή στην κανονικότητα- έτσι είναι επίσης δύσκολο -και δεν αναφέρομαι μόνο στην «επικαιρότητα» και την κριτική που δέχεται η «Επιτροπή ‘21»- να προβλέψουμε πως θα γίνει η διασύνδεση της επετείου των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση με την παρούσα συγκυρία, αλλά την πορεία και την επιτυχία ή όχι του εορτασμού.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής», την περασμένη άνοιξη με τίτλο «Ένας άλλος εορτασμός» σημείωνε πως το επετειακό 2021 έχει ήδη αναγορευθεί «έτος της μεγάλης προσδοκίας». Οι δύο μεγαλύτεροι στόχοι κατά τον ίδιο είναι «να τεθεί υπό επιστημονικό έλεγχο η υγειονομική απειλή και να καλυφθεί ένα μεγάλο μέρος της ύφεσης και γενικότερα των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης που συνοδεύει την υγειονομική».

«Το επετειακό έτος έχει καταστεί το ίδιο ιστορικά κρίσιμο. Οφείλει δηλαδή να καταγραφεί όχι κυρίως ως έτος εορτασμού της επετείου αλλά ως έτος - τομή για την εθνική ανασυγκρότηση, δηλαδή για την υπέρβαση της παρούσας, εξελισσόμενης και πολυεπίπεδης κρίσης».

Εκκίνηση και σωφροσύνη

Μπήκαμε στο 2021 και ήδη ξεκίνησε η ελπιδοφόρα διαδικασία των εμβολιασμών και είναι αναμενόμενη τόσο η υπεραισιοδοξία πως μέχρι τον Ιούνιο θα έχει εμβολιαστεί το 60% του πληθυσμού και πως η ανοσία θα έλθει γρήγορα, όσο και η συσσώρευση επιφυλάξεων ή και απαξίωσης από τους γνωστούς αρνητές.

Την ώρα του απολογισμού αυτού του ζοφερού έτους που τελείωσε πριν καν αρχίσει, δεν είναι κακή ιδέα να κρατήσουμε ως εικόνα το ότι γίναμε την άνοιξη παράδειγμα για μια Ευρώπη που μας είχε για εχθρούς της πειθαρχίας, του προγραμματισμού και της συλλογικής προσπάθειας. Υπήρξαμε πιο υπομονετικοί στην καραντίνα και πειθαρχημένοι από άλλους που είχαν το όνομα αλλά όχι και τόσο πολύ την χάρη!

Επίσης το ότι γρήγορα μπήκαμε στην πρόκληση της νέας τεχνολογίας. Δεν είναι λίγα αυτά τα πράγματα.

Όλο το 2021 , το οποίο ελπίζουμε να είναι και το τελευταίο της πανδημίας, θα ακούμε αντιρρήσεις, δοξασίες και ειρωνείες από τους αρνητές της μάσκας και των εμβολίων αλλά και από τους δύσπιστους.

Πολλοί από αυτούς δεν δέχονται πως η ιατρική, οι θετικές επιστήμες η τεχνολογία έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε να έχουν επιταχύνει πολύ το ρυθμό παραγωγής αποτελεσμάτων όπως τα εμβόλια.

Άλλοι πάλι έκριναν σκόπιμο να τονίζουν συνεχώς τα σημαντικά, όντως, κέρδη που αποκόμισαν οι εταιρείες που εργάστηκαν στην παραγωγή του εμβολίου. Οι ίδιοι βέβαια δεν έκαναν μνεία στους πόρους που επενδύθηκαν, στην έρευνα και στις θέσεις εργασίας που έφεραν.

Η προσπάθεια όμως συνεχίζεται. Δεν είναι η αρχή του τέλους. Είναι ώρα της σωφροσύνης χωρίς πρόωρους πανηγυρισμούς.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 03.01.2021