Οι κάπως σταθεροί μου αναγνώστες γνωρίζουν ότι δεν διεκδικώ δάφνες αυθεντίας σε οποιονδήποτε τομέα. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να υπηρετώ αυτό που λέγεται «κοινή ορθή λογική». Ούτε ειδήμων είμαι ούτε την «κοινή γνώμη» θέλω να χαϊδεύω, σκαρφαλώνοντας με κάθε ευκαιρία στο ρεύμα.

Υπό αυτό το πρίσμα, καταγράφω μερικά κρίσιμα -και χρήσιμα- αυτονόητα για τον κορονοϊό, που μπήκε ορμητικά και απειλητικά στη ζωή μας.

1. Η μορφή του ιού, ο τρόπος μετάδοσης, ο μακρύς χρόνος επώασης και η ευκολία με την οποία προσβάλλεται κανείς δυσκολεύουν σημαντικά τον έλεγχο της εξάπλωσης. Ακόμη και στη φημιζόμενη για τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών Κίνα, η καραντίνα δεν είναι ιδιαίτερα δραστική. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η διαρκής κινητικότητα ανθρώπων και εμπορευμάτων, διευκολύνουν την παγκόσμια εξάπλωση του ιού.

2. Επειδή δεν υπάρχει καμία δύναμη που θα μπορούσε να σταματήσει το χρόνο, διατάζοντας όλον τον κόσμο να μείνει ακίνητος, ούτε να επιβάλει γενικό κλείσιμο συνόρων, παύση διεθνούς εμπορίου και καραντίνα, θεωρείται βέβαιο ότι η νόσος θα εξαπλωθεί και πολλοί θα αρρωστήσουν.

3. Το θετικό του συγκεκριμένου ιού, είναι πως έχει πολύ μικρό δείκτη θνητότητας. Πολύ μικρότερο της συνηθισμένης γρίπης.

4. Δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί κανείς να κάνει για να αποφύγει τη μόλυνση. Η ματαίωση του καρναβαλιού ή των ποδοσφαιρικών κτλ. αγώνων θα είχε νόημα αν την ίδια στιγμή απαγορευόταν η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, έκλειναν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα και απαγορεύονταν μαζικές εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, γάμοι, κηδείες κτλ.

5. Αυτό που οφείλουν να κάνουν τα κράτη, εκτός από τη σοβαρή ενημέρωση των πολιτών τους, είναι να λάβουν μέτρα αφενός για την κατά το δυνατόν προστασία των ομάδων υψηλού κινδύνου (ηλικιωμένοι, ανοσοκατεσταλμένοι, βαριές υποκείμενες νόσοι) και αφετέρου να υποστηριχθούν οι βαρέως πάσχοντες (στο πλαίσιο του δυνατού: εδώ θα μου πείτε τα κρεβάτια στις μονάδες εντατικής θεραπείας δεν επαρκούν για τις κανονικές συνθήκες).

Να προσθέσω και κάτι ακόμη: Οι μάσκες προστατεύουν κυρίως τους άλλους από εμάς κι όχι εμάς από τους άλλους. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι χρήσιμο για ψυχολογικούς κυρίως λόγους να είμαστε εφοδιασμένοι με αυτές, αλλά ούτε να το παρακάνουμε ούτε να καλλιεργούμε φρούδες ελπίδες για θωράκιση.

ΜΙΚΡΑ ΜΙΚΡΑ ΜΙΚΡΑ

Κάτι μου έλεγε ότι και με τον κορονοϊό πάλι εμείς θα τρέχουμε. Στους Βορειοελλαδίτες - Θεσσαλονικείς αναφέρομαι, που συνηθίσαμε να πληρώνουμε το μάρμαρο σε κάθε δυσκολία ή μπελά ενσκήψει στην χώρα.

Δεν μας έφταναν τα Σκοπιανά, τα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, το προσφυγικό, να τώρα και το πρώτο κρούσμα του κορονοϊού στα μέρη μας.

Εδώ αδειάζαμε τα ράφια των σουπερμάρκετ κάθε που ανέβαινε ο Βαρουφάκης στο αεροπλάνο να πάει Βρυξέλλες για διαπραγματεύσεις. Με τον κορονοϊό θα μέναμε ψύχραιμοι;

Λάδια, μακαρόνια, χαρτιά τουαλέτας, χλωρίνες, οινόπνευμα επ’ ώμου. Α, και αλεύρι, αν χρειαστεί να μάθουμε να κάνουμε ψωμί. Για μάσκες, ας μη συζητάμε. Εξαντλήθηκαν και τα δείγματα…

Ας το πάρουμε απόφαση: ο κορονοϊός δεν θα μας απαλλάξει εύκολα από την απειλητική παρουσία του. Το εμβόλιο δεν είναι προ των πυλών και οι ελπίδες για μη επιβίωσή του σε υψηλότερες θερμοκρασίες.

Η πανδημία θα τελειώσει είτε όταν ολοκληρωθεί η πορεία της εξάπλωσής της όπως γίνεται σε κάθε επιδημία (έχει μελετηθεί το θέμα από τα Μαθηματικά -τον ξακουστό Γκάους) είτε αν βρεθεί εμβόλιο.

Και ίσως το πιο σημαντικό: η πανδημία του κορονοϊού δεν πρόκειται να είναι η τελευταία που θα πλήξει τον πλανήτη. Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών που οδηγεί στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών λοιμογόνων, σε συνδυασμό με τη σημαντική αύξηση του προσδόκιμου ζωής, που έχει ως αποτέλεσμα την επιβίωση ηλικιωμένων χρονίως πασχόντων και ο σύγχρονος τρόπος ζωής (ανοιχτά σύνορα, μεταφορές, ταξίδια, μαζική συνύπαρξη), δημιουργούν τη βεβαιότητα ότι τέτοιες επιδημίες θα συμβαίνουν όλο και πιο συχνά.

Και μπορεί να είναι ολοένα και πιο θανατηφόρες, βάζοντας διαρκώς νέους στόχους στην ιατρική έρευνα.

*** Ας μη λησμονούμε ότι η επιδημία πανώλης το 14 αιώνα (black death) σκότωσε 30% - 60% του παγκόσμιου πληθυσμού μέσα σε τέσσερα χρόνια. Και να φανταστεί κανείς πως, τότε, για να πάει κανείς στην Κίνα ήθελε τρεις μήνες και η νόσος ήθελε ξενιστή για τη μετάδοσή της. Αν η σημερινή επιδημία του κορονοϊού είχε τη θνητότητα της πανώλης του 14ου αιώνα, σε 2 χρόνια θα έμενε το 10% του πληθυσμού μόνο ζωντανό.

Σε τελική ανάλυση, οι πολίτες καλούνται σε ένα τεστ ατομικής και συλλογικής πειθαρχίας κι ευθύνης για την αντιμετώπιση της επερχόμενης επιδημίας. Είναι δείγμα σεβασμού στις ευπαθείς ομάδες, που έχουν υψηλότερο κίνδυνο....

Η πολιτεία οφείλει να έχει προετοιμάσει όλες τις υποδομές που χρειάζονται τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη θεραπεία αυτών που θα νοσήσουν.

Μόνο έτσι δεν θα υπάρξει πανικός και θα πάνε όλα καλά.

* Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά κάποτε αυτή η ιστορία θα πρέπει να σταματήσει. Με το που τελείωσε η κατάθεση του προστατευόμενου μάρτυρα «Μάξιμου Σαράφη», οι βουλευτές της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, που μετέχουν στη δήθεν κλειστή και απόρρητη προανακριτική επιτροπή, διοχέτευαν στα μέσα ενημέρωσης ότι ο εν λόγω... αθώωσε όλα τα πολιτικά πρόσωπα καθώς δεν κατέθεσε το παραμικρό στοιχείο εις βάρος αυτών που στοχοποιήθηκαν την προηγούμενη περίοδο.

* Δεν πρόλαβαν να ανεβούν στα portals τα στοιχεία των δήθεν έγκυρων ρεπορτάζ και στα δημοσιογραφικά γραφεία έφτασαν διαρροές από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που μετέχουν στην προανακριτική, οι οποίοι έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα.

Αποτέλεσμα, τα περισσότερα portals να λένε ότι ο Σαράφης είπε το Α και τα λιγότερα (τα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ) ότι είπε το Β.

* Και επειδή οι περισσότεροι πολίτες έχουν κι άλλες δουλειές να κάνουν αντί να περιφέρονται στα portals και να συγκρίνουν αναρτήσεις, προκειμένου να βρουν την αλήθεια κάπου στη μέση, καθείς θα είναι σίγουρος ότι ο Σαράφης κάρφωσε είτε πρώην υπουργούς που τα πήραν είτε επίσης πρώην υπουργούς που οργάνωσαν σκευωρία εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων. Εννοείται ότι υπάρχουν και ελάχιστα- όπως το makthes.gr που διαθέτουν χώρο και για τις δύο εκδοχές, βάζοντας τους πολίτες μπροστά σε αντικατοπτρικά είδωλα.

* Με αυτά και αυτά, ούτε η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος κερδίζεται ούτε αποκαθίσταται το κύρος του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, ούτε διαφωτίζεται ο κόσμος ούτε λάμπει η αλήθεια.

* Μήπως -ενδεχομένως και με παρέμβαση των ενώσεων συντακτών- η Βουλή αποφασίσει να βάλει τέλος στο ψευδεπίγραφο των δήθεν απόρρητων συνεδριάσεων τέτοιων επιτροπών; Μήπως θα πρέπει να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά με τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων; Νομίζω μόνο οφέλη θα έχει να αποκομίσει η Βουλή και η κοινωνία μας από μια τέτοια αλλαγή.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29 Φεβρουαρίου/1 Μαρτίου 2020