Δεν θέλει και πολύ να αρχίσεις τα παραπονεμένα λόγια ενός παραληρήματος , που ταιριάζει και για λεζάντα της φωτογραφίας...

Γυρνάς σε παλιές -τις λες και καλές-μέρες. Δύσκολα χρόνια, δε λέω, εποχές οικονομικής δυσπραγίας , αυταρχισμού, πολιτικών εντάσεων αλλά βρε αδελφέ μια μπουκιά κι ένα ποτήρι μπορούσες να τα μοιραστείς στο ταβερνάκι.

Μια αγκαλιά και μια χειραψία δεν την έτρεμες. Στο σινεμά , στο γήπεδο και στη συναυλία πήγαινες αμέριμνος, στην παραλία μπορούσες να πας μια βόλτα. Στη διαδήλωση ή στο πάρτυ δεν κρατούσες απόσταση 10 μέτρων από τον κοντινότερο συνάνθρωπο. Δεν φοβόσουν να μπεις στο μπακάλικο, ούτε να πιάσεις τα μήλα στο μανάβικο...

Τι συνδέει την ποίηση στην οποία κατέφυγες μέσα στην καραντίνα σου οίκαδε με το σκάλισμα του αρχείου σου

Μερικές φωτογραφίες σαν κι αυτήν του Μιχάλη Παππού τραβηγμένες πριν από 45 χρόνια.

Τι διηγείται η φωτογραφία;

Ο Γιάννης Ρίτσος αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ την 10η Ιουνίου του 1975, μετά από πρόταση του καθηγητή Γ. Π. Σαββίδη . Μέγα πλήθος έξω από το ιστορικό κτίριο της Παλιάς Φιλοσοφικής αποθεώνει τον ποιητή της Ρωμιοσύνης

Μέρες ενθουσιασμού και υπερβολών ενός υπέρ πολιτικοποιημένου κλίματος από την πτώση της Χούντας πριν από ένα χρόνο.

«Η ποίηση δεν θέτει όρους αποδοχής της, αλλά τους δημιουργεί αυτούς τους όρους» είπε ο ίδιος ο Γ.Π. Σαββίδης προσφωνώντας τον τιμώμενο.

Πυκνότητα της ειρηνικής διαδήλωσης που έφτανε μέχρι το Σιντριβάνι; Όχι λιγότερα από τρία άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο...

Και που ξέρεις; Μπορεί να ήταν και ο ίδιος μέσα σε αυτό το πλήθος , τότε 45 χρόνια πριν , ο ηλικιωμένος κύριος που προχθές έγινε έξω φρενών με τους αστυνομικούς στην Παραλία Θεσσαλονίκης οι οποίοι έσπευσαν να του συστήσουν να αφήσει το τρέξιμο και να επιστρέψει στο σπίτι του!

Κι αν δεν ήταν στο πανεπιστήμιο , μπορεί να ήταν εκείνες τις ξέγνοιαστες μέρες στην κατάμεστη Τούμπα ή στου Χαριλάου ή στο Παλέ ντε σπορ. Πάντως άνετος μέσα σε έναν άγιο συνωστισμό!

Η εντολή προφύλαξης από τον κορονοϊό, μετά τη μαζική «επέλαση» των Θεσσαλονικέων στην Παραλία τις προηγούμενες ημέρες, ήταν σαφής: «Μένουμε σπίτι».

«Πού θα αθληθώ εγώ; Πού θα πάω να αθληθώ, πέστε μου». Φώναζε ο άνθρωπος και αστυνομικοί προσπάθησαν να τον καλμάρουν , λέγοντάς του ότι είναι μόνο για λίγες μέρες.

Βέβαια η κυβέρνηση φάσκει αντιφάσκει. Την ώρα που λέει ότι επιτρέπει συνάθροιση μέχρι δέκα ατόμων διώχνει έναν μοναχικό δρομέα από την παραλία!

Ο ιός είναι πολύ επικίνδυνος και γι αυτό χτυπά το καμπανάκι από τους επιστήμονες: Έως τρεις ημέρες ζει ο κορονοϊός στις επιφάνειες . Πρέπει να καθαρίζουμε πολύ καλά με απολυμαντικά όλες τις συσκευασίες που φέρνουμε σπίτι από σουπερμάρκετ, φούρνους κ.λπ.

Η σιγουριά εξασφαλίζεται μόνο μέσα στο σπίτι. Χωρίς ...αστερίσκους εξόδου και βόλτας. Και εκεί θα κριθούμε για να μην έρθουν κι άλλα μέτρα.

Η κυβέρνηση φαίνεται να κινείται στη λογική της εμπιστοσύνης στους ειδικούς, γιατρούς και τεχνοκράτες, στην ταχύτατη μετατροπή των υποδείξεών τους σε πολιτική και σε (προσωρινό;) διαζύγιο από την εμμονική νέο-φιλελεύθερη θέαση των οικονομικών. Εδώ θα μου πείτε πως και η Λαγκάρντ μετά την αποδοκιμασία έδειξε...σοσιαλμανία. Ο Μητσοτάκης θα επέμενε;

Έδειξε σταθερότητα στη λήψη μέτρων και αν δεν είναι επαρκής η ατομική ευθύνη που θα φανεί το Σαββατοκύριακο, θα πάρει κι άλλα .

Οι εκατόν εβδομήντα συλλήψεις όσων παρέβησαν τις εντολές είναι δείγμα των προθέσεων .

Και μέσα στη βελούδινη καραντίνα μας με βιβλία, ταινίες, μουσική, social media και ενώ πυκνώνουν οι αναλύσεις και οι συμβουλές για τα ψυχολογικά προβλήματα που έχουμε από την πολυήμερη παραμονή στους τέσσερις τοίχους , άντε και στο μπαλκόνι , έρχονται κάτι νέα που σου ματώνουν την καρδιά

Τι γίνεται αλήθεια όταν είσαι άστεγος και κοιμάσαι στο δρόμο την εποχή του κορονοϊού;

Είδα μια συγκλονιστική φωτογραφία από ρεπορτάζ του Guardian στο κεντρικό Λονδίνο, με τους περαστικούς να κοιτούν έναν άστεγο κουκουλωμένο στο οδόστρωμα . Ανάλογες εικόνες , όμως έχουμε και στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άλλες πόλεις.

Οι άνθρωποι -πέρα από την σκόνη, το κρύο, τον θόρυβο, τον κίνδυνο να δεχθούν επίθεση - αντιμετωπίζουν τώρα και το υψηλό ρίσκο από τον Covid -19. Μπορούμε για λίγο να μπούμε στη θέση τους;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Μαρτίου 2020