ΑΠΟΨΕΙΣ

Γράφω αυτό το σημείωμα λίγες ώρες αφότου πληροφορήθηκα γεμάτη θλίψη, τρόμο και οργή, μια νέα στυγερή εν ψυχρώ γυναικοκτονία που έγινε μέρα μεσημέρι, μέσα σε ένα καφενείο.

Αυτή τη φορά το κόκκινο σημάδι στον χάρτη μπήκε στη Λάρισα. Σε έναν χάρτη κατακόκκινο, φρίκη και όνειδος για το ανθρώπινο είδος, γεμάτο με τοπόσημα πόνου. Στην καρδιά μας απελπισία, φόβος και ανημπόρια καθώς περιμένουμε να τοποθετήσουμε το επόμενο σημάδι. Αύριο; Μεθαύριο; Το πολύ σε τρεις μέρες; Ποιος ξέρει;

Ποιος ξέρει σε πόσα θολωμένα και σαπισμένα από την πατριαρχία αντρικά μυαλά κυοφορείται το σχέδιο εξόντωσης μιας γυναίκας, κόρης κάποιων, μητέρας κάποιων, αδερφής κάποιων, φίλης κάποιων; Σε δέκα; Σε εκατό; Σε πόσα;

Μιας γυναίκας πιθανότατα ήδη πολύ βασανισμένης από τον άνθρωπο που κάποτε ερωτεύτηκε ή έστω εμπιστεύτηκε, από τα κόμπλεξ, τη δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη μειονεξία, την κακία, τον φθόνο, το αίσθημα ανωτερότητας λόγω του φύλου, την ολέθρια και απεχθέστατη ιδέα πως η γυναίκα τους τους ανήκει, πως δεν είναι άνθρωπος αλλά κατακτημένο έδαφος όπου έμπηξαν μια σημαία με το ποταπό όνομά τους.

Πως είναι ένα πράγμα χωρίς ψυχή, όνειρα και φιλοδοξίες, πως γεννήθηκε μόνο και μόνο για να ανήκει στη δική τους ασημαντότητα.

Θα ήθελα να παρακαλέσω όσους συντάσσουν τα σχετικά αστυνομικά δελτία.

Μην αναπαράγετε τις αθλιότητες που χρησιμοποιούν ως δικαιολογία αυτά τα θρασύδειλα ανθρωπάρια για να σώσουν το τομάρι τους. Δασκαλεμένα ενδεχομένως και από τους συνηγόρους τους. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, αλλά όλες αυτές οι αθλιότητες δεν πρέπει να γίνονται πιστευτές.

Η αλήθεια είναι σε κάθε περίπτωση διαφορετική, αλλά το κοινό υπόστρωμα είναι συνήθως ένα: ένα τέτοιο κάθαρμα που ρίχνει οκτώ σφαίρες σε ένα κεφάλι, που αφήνει μικρά παιδιά ορφανά, που κυνηγάει σε άλλη πόλη και μαχαιρώνει ένα νεαρό κορίτσι, που κρεμάει ένα σκυλί και τοποθετεί ένα βρέφος πάνω στην άψυχη μανούλα του, τέτοια κτήνη, σίγουρα έχουν ήδη κάνει κόλαση τη ζωή των γυναικών που προσπάθησαν να αποδράσουν από τις φλόγες της.

Με μωρά παιδιά, με δυσκολίες ανυπέρβλητες προσπάθησαν να αποδράσουν, το λέω άλλη μια φορά, από την Κόλαση την ίδια.

Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και να αφήσουν τις ζήλειες και τα πάθη.

Είναι κομπλεξικά θρασύδειλα ανθρωπάκια, είναι τύραννοι και όλες οι ψεύτικες δικαιολογίες που ξεστομίζουν είναι ζηλοτυπικά παραληρήματα που δεν μπορούν να αποκρουστούν από τα τραγικά θύματά τους. Γιατί το στόμα τους έκλεισε για πάντα.

Ας αποκρουστούν από εμάς κι ας μπουν στη μόνη θέση που τους αξίζει: στον κάλαθο των αχρήστων.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 08.08.2021