«Όταν φτάνει μία λέμβος σε βραχώδη ακτή της Μυτιλήνης την παρατηρεί το λιμενικό και, όταν πάει, βρίσκει 3-4 ανθρώπους με κίτρινα και πορτοκαλί γιλέκα, τους οποίους ρωτάει ‘τι κάνετε εδώ;’ και η απάντηση που παίρνει είναι ‘καθαρίζουμε την ακτή’. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να είμαστε επιφυλακτικοί»…

Είναι λόγια του αναπληρωτή υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Γ. Κουμουτσάκου, που αποτυπώνουν το σκοτεινό ρόλο που έπαιξαν στο παρελθόν -και συνεχίζουν να παίζουν- ορισμένες ΜΚΟ. Με αφορμή το νέο νομοθετικό πλαίσιο που τίθεται σε ισχύ, ο κ. Κουμουτσάκος έκανε λόγο και για δίκτυα συμφερόντων, τα οποία λειτουργούσαν (και συνεχίζουν να λειτουργούν) σαν βδέλλες, εκμεταλλευόμενα την ανθρώπινη δυστυχία. Ο αναπληρωτής υπουργός μίλησε και για δράση γιατρών και δικηγόρων, οι οποίοι -όπως υποστήριξε- έβγαλαν και συνεχίζουν να βγάζουν χρήματα σε βάρος ανθρώπων που βρίσκονται σε απόλυτη ανάγκη αλλά και σε βάρος της χώρας μας.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν λύθηκε και βγαίνει στο προσκήνιο με κάθε μικρή ή μεγάλη αφορμή. Σαν καζάνι που σιγοβράζει και κάποια στιγμή ξεχειλίζει.

Αυτήν τη φορά ήταν τα επεισόδια που ξέσπασαν στη Μόρια της Λέσβου και η κυβερνητική πρωτοβουλία να βάλει κανόνες στη λειτουργία των ΜΚΟ με το νομοσχέδιο που πέρασε από τη Βουλή. Αναρωτιέμαι αν ήταν τόσο δύσκολο να θεσμοθετηθεί μητρώο με τα στοιχεία των μελών αυτών των οργανώσεων, αλλά κάλλιο αργά…

Το ίδιο νομοσχέδιο, που είναι πλέον νόμος, προβλέπει και κάποια κίνητρα σε δήμους της ηπειρωτικής χώρας, προκειμένου να μοιραστεί το βάρος των προσφύγων και των μεταναστών ανά την Ελλάδα και να ανασάνουν τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Κάποιοι δήμαρχοι εξέφρασαν ήδη τις αντιρρήσεις τους. Όμως η κυβέρνηση, που άργησε πολύ να ασχοληθεί σοβαρά με το πρόβλημα, τώρα επείγεται. Νόμισε ότι με τα συνεχιζόμενα και άκαιρα πλέον λεκτικά χτυπήματα στους «πρόσφυγες που λιάζονταν» της κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου θα ασκούσε ικανοποιητική μεταναστευτική πολιτική.

Είναι που όποιος μπαίνει στο χορό διαπιστώνει ότι τα περισσότερα από τα (πολλά) τραγούδια που ήξερε, όταν ήταν εκτός, ηχούν πλέον παράφωνα.

Η προβληματική διαχείριση του μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών θα συνεχιστεί, γιατί δεν αναμένεται να περιοριστούν οι ροές από την Τουρκία.

Ούτε χρειάζεται κάποια περίπλοκη ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς ότι κάθε άλλο παρά θα μας βοηθήσει η Γερμανία με την υποκριτική μέχρι σήμερα στάση της.

Ας αναλογιστούν λοιπόν οι τοπικές κοινωνίες μέσω των ανθρώπων που ψηφίστηκαν για να τις εκπροσωπούν ότι το μακριά απ’ το σπίτι μας κι ας είναι και στου αδερφού μας δεν αποτελεί διέξοδο. Τα προβλήματα μας επιλέγουν. Εμείς επιλέγουμε μόνο πώς θα τα αντιμετωπίσουμε. Η κοινή λογική λέει ότι πέρα από την επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου (οι αριθμοί δείχνουν ότι η κυβέρνηση ούτε εδώ τα κατάφερε) ή επαναπροώθησης, η ισότιμη κατανομή προσφύγων και μεταναστών σε ολόκληρη τη χώρα και η πρόνοια για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών τους είναι μία δίκαιη λύση ανάγκης.

Αλλιώς θα εξαθλιώνονται και θα γίνονται επιθετικοί και οι καλοί πολίτες που δεν είναι ρατσιστές θα συνεχίσουν να στέλνουν απελπισμένα μηνύματα εκεί που δεν τα λαμβάνει τελικά κανείς. Ανεξαρτήτως κυβερνήσεως.

ΥΓ: Η συνάντηση της περασμένης Πέμπτης μεταξύ των νυν και των τέως εμπλεκομένων στη μεταναστευτική μας πολιτική έγινε σύμφωνα με τις δύο πλευρές σε καλό κλίμα. Μακάρι η ανταλλαγή εμπειριών να οδηγήσει και σε κάποιο αποτέλεσμα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Φεβρουαρίου 2020