ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο διεξάγονται σε ένα κλίμα απάθειας, εξαιτίας του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η ευρωπαϊκή πρόταση.

Πάντοτε η ευρωπαϊκή προοπτική προσπαθούσε να ξεπεράσει το στενό εθνικό πλαίσιο. 

Δεν μπορούσε να υπάρχει διαφορετικά. Προχώρησε μέχρι του σημείου που εξέλιπαν οι σημαντικοί ηγέτες που εμφορούνταν από τις ευρωπαϊκές ιδέες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η απουσία ηγετών και ευρωπαϊκής προοπτικής συνέπεσε με τη βιολογική έκλειψη της γενιάς που έζησε το μεγάλο πόλεμο ή τις πρώτες δεκαετίες του. 

Η Ευρώπη οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να αποφύγουν οι λαοί της γηραιάς ηπείρου ακόμη μία επανάληψη εκδήλωσης των πιο άγριων ενστίκτων του ανθρώπου.

Οι γενιές που ανέλαβαν την εξουσία στις ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν εμπειρία πολέμου. Νομίζουν πως είναι παιχνίδι στον υπολογιστή. Διαχειρίζονται τις υποθέσεις της ηπείρου με εκπληκτική επιπολαιότητα. Θεωρούν ότι η πολιτική, οικονομική και στρατιωτική σταθερότητα είναι ο κανόνας, επειδή η Δύση έζησε σε ένα περιβάλλον ασφάλειας τα τελευταία 75 χρόνια. Όλα, όμως, κρίνονται και κρέμονται από μια κλωστή.

Ο ευρωπαίος πολίτης δεν περιμένει και πολλά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και βλέπει με προβληματισμό τις εξελίξεις.

Υπάρχουν τρεις λόγοι γι’ αυτό: Οι ηγεσίες είναι μέτριες και κατώτερες των περιστάσεων που περνά η Ευρώπη. Έχει κυριαρχήσει η Γερμανία, η οποία όταν διοικεί τον εαυτό της τα πηγαίνει περίφημα, όταν, όμως, καλείται να υπερβεί τα εθνικά της σύνορα και να διαχειριστεί ευρύτερες υποθέσεις, αποτυγχάνει παταγωδώς. 

Ο τρίτος λόγος είναι η πόλωση μεταξύ των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης και όσων επιδιώκουν την επανάκτηση μεγαλύτερου ρόλου από τις εθνικές κυβερνήσεις. Οι μεν κατηγορούν τους δε για εθνικισμό, ρατσισμό και ξενοφοβία. Οι δεύτεροι τους πρώτους για αλλοίωση των χαρακτηριστικών της Ευρώπης με την πολιτική τους στο μεταναστευτικό, για προσπάθεια εξάλειψης των εθνικών ταυτοτήτων.

Λείπει η πρόταση που θα εμπνέεται από την αριστοτελική μεσότητα. Και δεν είναι εύκολο να διαμορφωθεί. Λείπει, ο ορθός, νηφάλιος και εξισορροπιστικός λόγος ενός κέντρου που θα συνδυάζει το εθνικό με το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο, και θα παίρνει υπόψη του όλες τις κοινωνικές κατηγορίες.

Μέχρι να βρεθεί, η Ευρώπη στην καλύτερη περίπτωση θα αντιμετωπίζει φαινόμενα κρίσης και παρακμής.

Οι οιωνοί δεν είναι αίσιοι. Ο κόσμος το διαισθάνεται. Γι’ αυτό και αδιαφορεί.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25-26 Μαΐου 2019