Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ’ναι αισιόδοξος. Να πιστεύει ότι αύριο τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Οι πιο «έμπειροι» εκτιμούν ότι για αυτό θα χρειαστεί κάποια προσπάθεια, ενώ οι πολλοί θεωρούν ότι τα πράματα θα βελτιωθούν από μόνα τους, είτε με τη δράση των… άλλων.

Αυτό ισχύει γενικά για τους ανθρώπους.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε μοναδικοί. Μετακινούμαστε με ταχύτητα από τον ενθουσιασμό στην πανωλεθρία και τούμπαλιν, άνευ ουσιαστικού λόγου.

Για παράδειγμα, η μεγάλη πλειονότητα δεν κρύβει την υπεραισιοδοξία της για τη νέα κυβέρνηση, δίχως καν να ακούσει τις προγραμματικές της δηλώσεις.

Οι ίδιοι, σε έξι μήνες μπορεί να ζητούν να πέσουν κεφάλια, σε τρία χρόνια να υποστηρίζουν «τα έλεγα εγώ» και σε τέσσερα να αναζητούν τον επόμενο… Μεσσία.

Κι όμως, έχοντας ζήσει τόσους πρωθυπουργούς να αναλαμβάνουν μέσα σε αποθέωση και να παραδίδουν στηλιτευμένοι, οφείλουμε αφενός να κρατάμε μικρό καλάθι και αφετέρου να δώσουμε στους ανθρώπους την πίστωση χρόνου που χρειάζονται, για να ζυγίσουν τα πράγματα και να δείξουν τις δυνατότητές τους, δίχως να τους φορτώνουμε με έξτρα πίεση κι άγχος.

Οι νέοι κυβερνώντες χάρηκαν τη νίκη τους, κατευχαριστήθηκαν την ορκωμοσία και την παραλαβή των χαρτοφυλακίων τους, αλλά ως εδώ. Πλέον, θα κριθούν αυστηρά για τα έργα, τα λάθη και τις παραλείψεις τους, αναμετρώμενοι όχι με τους προηγούμενους αλλά με τις υποσχέσεις που έδωσαν και τις προσδοκίες που καλλιέργησαν.

Μέσα σε ένα κλίμα ενθουσιασμού για τους νέους αλλά και ικανοποίησης για τον πολιτικό πολιτισμό που επέδειξαν οι αποχωρούντες, παραδίδοντας ήσυχα κι ευγενικά, οφείλουμε να σταθούμε, αν όχι δύσπιστα, τουλάχιστον με κάποιες αμφιβολίες για το τι θα περιμένουμε για την συνέχεια.

Κατά τη συζήτηση στη Βουλή επί των προγραμματικών θέσεων της κυβέρνησης, θα διακριβώσουμε προθέσεις και θα συνάγουμε τα πρώτα συμπεράσματα.

Μέχρι τότε, αναμένουμε με αισιοδοξία, δίχως να λησμονούμε να θέτουμε τα ερωτήματα που μας απασχολούν, απαιτώντας πειστικές απαντήσεις:

Μπορεί ο νέος πρωθυπουργός να διατυπώσει ένα πρόγραμμα σωτηρίας και να καλέσει τους πολίτες να στηρίξουν την υλοποίησή του, δίχως να παρουσιάσει ένα πλήρες αφήγημα, γιατί πάθαμε αυτό που πάθαμε και τι θα πρέπει να αλλάξουμε για να μην το ξαναπάθουμε;

Μπορεί ο πρώην πρωθυπουργός κι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει ότι θα μετασχηματίσει το κόμμα του και να εμφανίζεται ως ευρωπαίος σοσιαλδημοκράτης, δίχως προηγουμένως να κάνει αυτοκριτική για πολιτικές και συμπεριφορές που αφήνει πίσω και χωρίς να επιδείξει πνεύμα εθνικής συνεννόησης στα μεγάλα θέματα της χώρας (διαπραγμάτευση με τους δανειστές, εθνικά θέματα, προώθηση μεταρρυθμίσεων, εξασφάλιση επενδύσεων); Πώς αλλιώς θα πείσει ότι έχει ειλικρινή διάθεση να εγκαταλείψει το έξαλλο ύφος, τη στείρα άρνηση, την ανακάλυψη εχθρών και τα σκηνικά σύγκρουσης, και πως απλά δεν ενδύεται το μανδύα του ευρωπαίου σοσιαλδημοκράτη για να αποκομίσει οφέλη;

-Με επίμονη και μεθοδική προσπάθεια ο εκλεγμένος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κώστας Ζέρβας προσπαθεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Δηλαδή, τη μίνιμουμ προϋπόθεση για να ασκήσει το έργο που του ανέθεσαν οι δημότες -με το συντριπτικό μάλιστα ποσοστό του 67%.

-Η κατάσταση αυτή είναι πρωτόγνωρη, καθώς για πρώτη -κι ελπίζω τελευταία φορά- οι δημοτικές εκλογές έγιναν με το νόμο Τσίπρα - Σκουρλέτη, σύμφωνα με τον οποίο η σύνθεση του δ.σ. καθορίζεται από τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής των εκλογών με απλή αναλογική, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει ο Ζέρβας την εκλογή του με 67% τη δεύτερη Κυριακή, αλλά να διαθέτει επτά μόνο δικούς του στο 49μελές δημοτικό συμβούλιο.

-Έτσι ο νεοεκλεγείς δήμαρχος, αντί να αξιοποιήσει το τρίμηνο που μεσολαβεί μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του, για να ετοιμάσει σχέδιο άμεσων δράσεων που θα δώσουν το στίγμα του στην πόλη, κατατρώγεται στην προσπάθεια να προσεταιριστεί είτε ολόκληρες «αντίπαλες» παρατάξεις είτε μεμονωμένους συμβούλους που εκλέχτηκαν με… άλλες σημαίες.

-Ήδη συναντήθηκε από δύο φορές με τους επικεφαλής όλων των δημοτικών παρατάξεων, προκειμένου να διακριβώσει τις διαθέσεις τους και να τους πείσει ότι οι προθέσεις του για προγραμματική συμφωνία και επιχειρησιακή συνεργασία είναι ειλικρινής και φερέγγυα.

-Θα χρειαστεί μερικές μέρες για να αξιολογήσει τα δεδομένα -τις προτάσεις, τις ενστάσεις, τα αιτήματα και τις απαιτήσεις- ενός εκάστου και θα προσπαθήσει να συνθέσει το δύσκολο παζλ, προκειμένου να πετύχει το αυτονόητο: να μπορέσει δηλαδή, το πρόγραμμά του που ενέκριναν οι δημότες να τύχει της έγκρισης και του δημοτικού συμβουλίου.

-Πληροφορούμαι ότι θεωρείται εφικτή η συμπόρευση του Ζέρβα με τις παρατάξεις Ταχιάου, Ορφανού (υπό τις ευλογίες της ΝΔ), Βούγια και τους μεμονωμένους συμβούλους Λεκάκη, Μωυσίδη, Κυριζίδη, Αηδονόπουλο. Στον αντίποδα, σταθερά σε ρόλο αντιπολίτευσης -εποικοδομητικής ή όχι- θα είναι οι παρατάξεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (Πόλη Ανάποδα) αλλά και του Παναγιώτη Ψωμιάδη.

-Άντε να πάρουν μπρος, καθώς τα προβλήματα είναι εδώ και τους περιμένουν.

-Αυτό που το ΚΚΕ βάζει «διάσημους» υποψήφιους ως «κράχτες» και μετά παραιτούνται, για να βγουν οι παγκοσμίως άγνωστοι «κομματικοί» που κρύβονται από πίσω, από πότε αποκαλείται «ήθος» και «σεβασμός στη δημοκρατία»;

-Έγινε με την τηλεπερσόνα Σεμίνα Διγενή στις ευρωεκλογές, επαναλήφθηκε και στις εθνικές εκλογές με την ηθοποιό Ελένη Γερασιμίδου, που εκμεταλλευόμενη τη δημοφιλία της εκλέχτηκε, για να παραιτηθεί την επόμενη, παραχωρώντας τη θέση της στον… κομματικό που καιροφυλακτούσε.

-Η ηθοποιός επικαλείται για την παραίτησή της τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις και την επιλογή της να ασχοληθεί με το θέατρο. Θαρρείς και δεν ήξερε όταν έβαζε υποψηφιότητα, τι δουλειά κάνει και αν προτιμά το σανίδι από το έδρανο. Μεγαλώσαμε για να ανεχόμαστε τέτοια κουτοπόνηρα κολπάκια...

-Τη βρήκαμε πάντως τη νέα δικαιολογία. Για όλα φταίει η κλιματική αλλαγή. Εντάξει, δεν λέω. Τα τελευταία χρόνια αγρίεψαν τα φυσικά φαινόμενα, αλλά αυτά πάντα υπήρχαν. Ολόκληροι πολιτισμοί καταστράφηκαν από τη μανία της φύσης. Το θέμα είναι οι άνθρωποι να διδασκόμαστε από τα παθήματά μας και να λαμβάνουμε μέτρα για να αποτρέψουμε ή να μετριάσουμε τις επιπτώσεις φαινομένων, που έτσι κι αλλιώς θα εμφανιστούν. Στέγαστρα της πλάκας χωρίς άδειες και στατικές μελέτες -βάλε πάνω και φωτοβολταϊκά πάνελ, έτσι για πρόσθετο όφελος- τροχόσπιτα αραδιασμένα πρώτα στο κύμα χωρίς καμιά πρόνοια για τα μποφόρ που ενδεχομένως θα ενσκήψουν, δέντρα σε κοινόχρηστους χώρους που ουδείς έλεγξε αν αντέχουν στον άνεμο, εύθραυστες υποδομές (ρεύμα, νερό, τηλεπικοινωνίες), ανυπαρξία σχεδίου ενημέρωσης των πολιτών (εκκένωσης περιοχών κτλ.).

-Κοντολογίς, θεομηνίες πάντα θα υπάρχουν, αλλά εφόσον οι άνθρωποι προνοούν, οι κοινωνίες παίρνουν μέτρα και οι υπηρεσίες επιβάλλουν την τήρησή τους, το κακό θα είναι κατά πολύ μικρότερο…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Ιουλίου 2019