Να λοιπόν που περάσαμε στην άλλη όχθη εύκολα, γρήγορα και ανεπαίσθητα. Από τον τρόμο του κορονοϊού που επέβαλε θηριώδη μέτρα προστασίας και απομόνωσης, βρεθήκαμε στον χώρο της ελεύθερης δραστηριότητας μέσα σε λίγες μέρες, χωρίς ενδιάμεσους στοχασμούς κινδύνου. Ανοιχτοί τόποι, μέσα μεταφοράς, χώροι εστίασης γεμίζουν με κόσμο, περίπου όπως παλιά. Χωρίς μάσκες, χωρίς φόβο, χωρίς αποστάσεις. Οι δύο μήνες αδιανόητου εγκλεισμού που πολλοί πίστευαν ότι θα άλλαζε κοινωνικές λειτουργίες, συλλογική ψυχολογία και ατομικούς χαρακτήρες, έσβησαν χωρίς ουσιώδεις αλλαγές. Λογικό θα αντιτείνει κάποιος. Δεν επρόκειτο και για πόλεμο. Σωστά. Μόνο που και τώρα δεν πρόκειται για απελευθέρωση. 

Δεν υπογράψαμε Συνθήκη ειρήνης με τον ιό. Όλοι οι ειδικοί, των οποίων τη γνώμη με συντριπτικά ποσοστά εμπιστευόμαστε, μιλούν για μελλοντικές εξάρσεις της νόσου. Οι δε ερευνητές, όπως και οι φαρμακευτικές δεν έχουν ανακοινώσει μια τεκμηριωμένα ελπιδοφόρα αντιμετώπιση για τους προσεχείς μήνες. Η επαναφορά στην «κανονικότητα», απέδειξε από την πρώτη μέρα ότι το μεγάλο θηρίο αυτού του πλανήτη είναι ο άνθρωπος. Η Αμερική πρόσφερε μια πλανητική εικόνα της πιο αποκρουστικής φυλετικής απάνθρωπης βίας και της συνακόλουθης επικίνδυνης άρνησης της πολιτικής της κορυφής να την καταδικάσει. Η «καθημερινότητα» των ειδήσεων ανοίγει μια βεντάλια από απεχθείς πράξεις τοπικού και διεθνούς ενδιαφέροντος και ο εθνικός γείτονας απειλεί με επιταχυνόμενο θράσος την Ελλάδα.

Τι μας δίδαξε λοιπόν ο κορονοϊός; Τίποτα, σε αντίθεση με όσα μελοδραματικά γράφονταν και διαδίδονταν τις μέρες του εγκλεισμού. Η ανθρωπότητα έχει αντέξει στο παρελθόν πολύ μεγαλύτερες απώλειες, αποδεικνύοντας την ανθεκτικότητά της. Τι μας άφησε λοιπόν ο κορονοϊός; Μας άφησε μια κληρονομιά, της οποίας τον φόρο δεν έχουμε ακόμα υπολογίσει. Στην οικονομία, στις θέσεις εργασίας, στις εργασιακές σχέσεις, στην ψηφιακή επικοινωνία. Το χρήμα που θα κόψει η Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τις άμεσες ανάγκες αναβάλλει τη διαδικασία του απολογισμού των απωλειών. Επί δύο μήνες περιμέναμε την απογευματινή ενημέρωση για να μετρήσουμε ένα ένα κρούσμα, έναν έναν θάνατο.

Επιχειρώντας μία προσομοίωση, πόσο εφιαλτικό θα ήταν αντίστοιχα, να μετρούσαμε κάθε απομεσήμερο χίλιες χίλιες τις απολύσεις και αντίστροφα τα ποσοστά αυτών που κερδίζουν δισεκατομμύρια από την υγειονομική κρίση ή απλώς από την αλλαγή εποχής. Τώρα που φαίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρα ότι η Πολιτική εξέπνευσε, τώρα είναι που χρειάζονται καινούργιες ρυθμίσεις, κανόνες, όρια που μόνον μια νέα κοινωνική δημοκρατική Συμφωνία μπορεί να εγγυηθεί. Για την εργασία, την παραγωγή, την κοινωνική μέριμνα, τα όρια της επιστημονικής και ερευνητικής καινοτομίας, τη βιοτεχνολογία, τη ρομποτική. Το μέλλον είναι εδώ και αυτή τη φορά δεν είναι διαφήμιση. Ο κορονοϊός χτύπησε το τρίτο κουδούνι της παράστασης που σε λίγο αρχίζει.

ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ

Οι αεροπορικές εταιρείες απολύουν κατά χιλιάδες, άλλες «λαμπερές» επιχειρήσεις σβήνουν, όπως η Victoria Secret που ανακοίνωσε ότι κλείνει 250 καταστήματα στις ΗΠΑ, τουριστικές βιομηχανίες, κατασκευαστικές, μεταποιητικές σε όλον τον κόσμο βρίσκονται σε βέρτιγκο. Από την άλλη, η Amazon, σύμφωνα πάντα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, προσέλαβε 175000 εργαζομένους ενώ η περιουσία του ιδρυτή της αυξήθηκε εν μέσω κρίσης κατά 24 δισεκατομμύρια. Μερικές εκατοντάδες αμερικανοί γιγάντωσαν τον πλούτο τους κατά 434 δισεκατομμύρια ενώ οι άνεργοι στη «χώρα της ευκαιρίας» έφθασαν τα 38 εκατομμύρια. Εν μέσω πανδημίας έγινε η πρώτη ιδιωτική επανδρωμένη πτήση στο διάστημα, ύστερα από μία δεκαετία, από την Space X του Ελον Μασκ που είδε τις εταιρείες του να εκτοξεύονται μετά τη συνεργασία του με επιχείρηση που κατασκευάζει αναπνευστήρες. Και εμείς αγαπήσαμε το Zoom που μας έμαθε την τηλε-ζωή.

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Κατά τη διάρκεια της κρίσης κατακλυστήκαμε από ειδήσεις που αφορούσαν σε δημοσιεύσεις ερευνών σε ιατρικά περιοδικά παγκόσμιου κύρους, που η μία αναιρούσε την άλλη. Είναι πια γνωστές οι κραυγαλέες διαφορές για την ευαισθησία των παιδιών, τα ποσοστά θνησιμότητας, το ρόλο της νικοτίνης, τον ρόλο της υδροξυχλωροκίνης, το παράδοξο της Αφρικής. Σιγά σιγά γίνεται ευρύτερα γνωστό, κάτι που γνωρίζει καλά η επιστημονική κοινότητα, ότι η άμεση δημοσιότητα και οι ακολουθούμενες αναφορές, έκαμψαν τις αρχές των εκδοτών, οποίοι, εν μέσω κρίσης, δέχονταν προσωρινά αποτελέσματα, δημοσίευαν χωρίς επανελέγχους και παροχέτευαν στην έντρομη ανθρωπότητα συμπεράσματα που βασίζονταν σε κλινικές μελέτες έως και μονοψήφιου αριθμού περιστατικών. Έτσι αυτοί που αποκαλούσαν συνομωσιολόγους όσους υποπτεύονταν κάποιο μεγάλο ή επιμέρους σχέδιο πίσω από την πανδημία, έβαζαν τη σφραγίδα της εγκυρότητας σε μύριες επιστημονικοφανείς ανοησίες.

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ

Δέος προκαλεί η αποκάλυψη της έρευνας του Guardian, που δεν πρέπει να περάσει στα χαμηλά των ειδήσεων. Δύο από τα κορυφαία περιοδικά, δημοσίευαν «μελέτες» που βασίζονταν σε στοιχεία που έδινε η αμερικανική Surgisphere, η οποία με τη σειρά της ισχυρίζεται, χωρίς να μπορεί να το αποδείξει, ότι τα συγκέντρωνε από χίλια και πλέον νοσοκομεία σε όλον τον κόσμο. Αυτή η αλυσίδα αμφιλεγόμενων στοιχείων και μελετών, καθοδήγησε τις πολιτικές αντιμετώπισης της νόσου σε διάφορες χώρες και δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Κάποια από τα νοσοκομεία, από τα οποία υποτίθεται ότι συνέλεξε στοιχεία, αρνούνται οποιαδήποτε σχέση, ενώ οι έρευνες για την υδροξυχλωροκίνη που αγαπά ο Τραμπ και δόθηκε προληπτικά σε χιλιάδες υγειονομικούς, σταμάτησαν εξαιτίας της μοντελοποίησης των ύποπτων στοιχείων. Το μεγάλο ερώτημα που αφορά στον ΠΟΥ και την παγκόσμια κοινότητα είναι πως αποδέχθηκαν την εγκυρότητα μιας μικρής εταιρίας που έχει ελάχιστους υπαλλήλους και που η ιστοσελίδα της οδηγεί σε άλλη κρυπτονομισμάτων. Ένας ωραίος κόσμος!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07 Ιουνίου 2020