Ο Μαρξ πάει τον Μπίστη βόλτα στις Πρέσπες...
Αυτό που συνέβη με τη «Γέφυρα» το έχουμε ξαναδεί. Ήταν το 2001 όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης συγκρούστηκε με την εκκλησία για το θέμα των ταυτοτήτων. Ένα κομμάτι της αριστεράς γοητεύτηκε από την απόφαση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη να συγκρουστεί με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων με την εκκλησία -έναν από τους κύριους μηχανισμούς διαμόρφωσης της ιδεολογίας του νεοελληνικού κράτους- και αποφάσισε να τον στηρίξει. Να τον στηρίξει έξω από το ΠΑΣΟΚ, για να προχωρήσει ο κ. Σημίτης αυτά που ήθελε να κάνει με όχημα το ΠΑΣΟΚ.
Το ίδιο επαναλαμβάνεται και τώρα. Ένα κομμάτι της αριστεράς συγκινήθηκε από την απόφαση του νυν πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να συγκρουστεί με αφορμή το θέμα των σχέσεων Αθήνας - Σκοπίων με έναν άλλο από τους κύριους μηχανισμούς της διαμόρφωσης της ιδεολογίας του νεοελληνικού κράτους -την εξωτερική πολιτική- και αποφάσισε να τον στηρίξει. Να τον στηρίξει έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να προχωρήσει ο κ. Τσίπρας αυτά που θέλει να κάνει με όχημα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά μία διαβολική σύμπτωση τα πρόσωπα που ενεπλάκησαν και στις δύο περιπτώσεις είναι τα ίδια.
Όμως στη σύγχρονη Ελλάδα ο κύριος μηχανισμός παραγωγής πολιτικής είναι τα κόμματα. Απαξιωμένα ή μη, τραυματισμένα ή μη, αυτά είναι.
Η στήριξη στον Σημίτη το 2001 απαξιώθηκε από το ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτόν το λόγο δεν μπόρεσε να προχωρήσει στη μετά Σημίτη εποχή.
Η στήριξη στον Τσίπρα το 2019 απαξιώνεται από την κοινωνία, η οποία διαβλέπει ιδιοτέλεια στις προθέσεις όσων συμμετέχουν.
Πιθανόν η υποψία της ιδιοτέλειας να αδικεί κάποιους από τους συμμετέχοντες που δεν έχουν δώσει τέτοια δείγματα γραφής στο βίο τους, θα έπρεπε όμως να το είχαν προσέξει.
Διότι όποιος λοιπόν θέλει να στηρίξει μία πολιτική, δεν μπορεί να το κάνει διεμβολίζοντας τα κόμματα που την παράγουν. Μπαίνει μέσα σε αυτά, συμμετέχει και προσπαθεί να επηρεάσει τη συνολική διαδικασία παραγωγής της πολιτικής.
Η επανάληψη της ανακάλυψης του κεντροαριστερού ηγέτη, ο οποίος χρειάζεται στήριξη απ' έξω για να κάνει επιμέρους συγκρούσεις, εντάσσεται σε αυτό που είχε πει ο Μαρξ για την ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 3 Μαρτίου 2019
