ΑΠΟΨΕΙΣ

Αυτό είναι το γνωστό κλισέ που συνοδεύει τις αναλύσεις για την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Βέβαια, σχεδόν όλοι οι σχολιαστές, αποδίδουν αυτήν την ήττα της Ευρώπης σε συνωμοσιολογικά σχέδια των ΗΠΑ για να πουλήσει το ακριβό υγροποιημένο φυσικό αέριο και να γονατίσει έτσι την οικονομία της.

Τέτοιοι σχεδιασμοί δεν υπήρξαν, γιατί ουδείς εξανάγκασε τον Βλ. Πούτιν να επέμβει στην Ουκρανία. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην 24^η Φεβρουαρίου 2022. Όλα τα υπόλοιπα έπονται, με πρώτιστο καθήκον την απεξάρτηση των οικονομιών της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Η επόμενη ημέρα του ουκρανικού πολέμου -όποτε έρθει- θα βρει την Ευρωπαϊκή Ένωση βαθιά διχασμένη. Από τη μία μεριά θα είναι οι χώρες που θα αισθάνονται την ρωσική απειλή στο σβέρκο τους (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία) και από την άλλη οι χώρες που θα έχουν ως προτεραιότητα τους την ανόρθωση των οικονομιών τους.

Αυτή η διαίρεση έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται από τώρα, καθώς οι πρώην κομμουνιστικές χώρες, πλην Ουγγαρίας, ζητούν την παροχή μεγαλύτερης και ποιοτικότερης στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.

Αν ποτέ υπήρχε μία πιθανότητα η ΕΕ να αποκτήσει κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική και να συγκροτήσει τον ευρωστρατό, αυτή η πιθανότητα έσβησε στην Ουκρανία. Υπάρχει τέτοια θεμελιώδης διαφορά αντιλήψεων μεταξύ των κρατών-μελών, που αυτή η προοπτική δεν υπάρχει πλέον.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ζημία που προκάλεσε στην Ευρώπη η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και όχι οι δήθεν σχεδιασμοί των ΗΠΑ για την πώληση του ακριβού υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Η Ευρώπη θα εξέλθει διχασμένη, γιατί υπάρχουν κράτη που θέτουν την εθνική ανεξαρτησία τους υπεράνω των οικονομικών επιδόσεων -και αυτά είναι τα κράτη που γνώρισαν το κομμουνιστικό καθεστώς- και υπάρχουν τα κράτη της «παλαιάς» Ευρώπης που έχουν ως πρωταρχικό τους στόχο την ανάπτυξη των οικονομιών τους. Αυτά δηλαδή που σήμερα αντιδρούν στην ουσιαστικότερη ενίσχυση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και αντιδρούν στην πλήρη ενεργειακή τους απεξάρτηση από τη Ρωσία.

Δηλαδή, χάρη της οικονομικής τους ανάπτυξης, αγοράζοντας φυσικό αέριο από τη Ρωσία, δέχονται να χρηματοδοτούν τον πόλεμο του Βλ. Πούτιν στην Ουκρανία.

Ευτυχώς για το μέλλον της ΕΕ επανεξελέγη στη Γαλλία ο Εμανουέλ Μακρόν με άνετη πλειοψηφία και αποτράπηκαν τα χειρότερα. Το πώς θα κινηθεί ο Γάλλος Πρόεδρος είναι ο μεγάλος άγνωστος. Πάντως, στους ώμους του πέφτει σημαντικό βάρος, αν λάβουμε υπ’ όψη και τη διστακτική και επαμφοτερίζουσα στάση του Καγκελάριου της Γερμανίας Ο. Σολτς.

Σήμερα δεν έχουν γίνει αντιληπτοί ευρέως οι κίνδυνοι που απειλούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέραν των όσων προαναφέρθηκαν πολύ σύντομα οι «ενάρετες» χώρες του Βορρά θα επαναφέρουν τα ζητήματα του χρέους και των ελλειμμάτων που χαρακτηρίζουν τις οικονομίες του «αμαρτωλού» Νότου. Αν λάβουμε υπ’ όψη και την άνοδο του πληθωρισμού, τότε δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα. Γιατί άνοδος του πληθωρισμού σημαίνει και άνοδος των επιτοκίων με ό,τι σημαίνει αυτό για τις υπερχρεωμένες χώρες.

Και η ΕΕ, με τα προαναφερθέντα προβλήματα, πολύ δύσκολα θα αντέξει την κατάρρευση μιας οικονομίας του επιπέδου της Ιταλίας.

Με απλά λόγια, αν οι χώρες του Βορρά δε δουν συνολικά τη σχέση τους με τη Ρωσία του Πούτιν και αν δεν αναθεωρήσουν τις οικονομικές συνταγές τους, το μέλλον της ΕΕ θα είναι δυσοίωνο.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30.04.2022