ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι από τις ειδήσεις που φέρνουν χαρά ειδικά όταν σκάνε μύτη σε μια δύσκολη και αμήχανη εποχή για τους δημιουργούς της τέχνης και… ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη που παραδοσιακά τα πράγματα είναι πάντα ένα κλικ πιο δύσκολα. Η «Οδύσσεια» των Τάσου Αποστολίδη και Γιώργου Ακοκαλίδη σε κόμικς, πήγε από την ΑΜΑΖΟΝ στα κινεζικά! Κυκλοφόρησε ήδη το πρώτο από τα έξι τεύχη, όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος συγγραφέας Τάσος Αποστολίδης.

Θυμάμαι -ό,τι γράψω στην επόμενη παράγραφο είναι για νέους αναγνώστες!- νεαρός δημοσιογράφος αρχές του 1982, στο «Ντορέ» με φόντο τον Λευκό Πύργο, χώρο ζυμώσεων από τη δεκαετία του εξήντα και ταυτισμένος με τις ατέρμονες συζητήσεις για το φεστιβάλ, τον Τάσο Αποστολίδη και τον Γιώργο Ακοκαλίδη να εξηγούν στην παρέα, αμφιβάλλοντας και οι ίδιοι, το εγχείρημά τους: Τη μεταφορά των κωμωδιών του Αριστοφάνη σε κόμικς!

Ήταν αναμενόμενα τα πειράγματα και οι επιφυλάξεις εναντίον των μετέπειτα «διόσκουρων» του κόμικς.

Κι όμως: Οι δύο Θεσσαλονικείς δημιουργοί έγραψαν ιστορία, ανοίγοντας δρόμους με τη μεταφορά κωμωδιών του Αριστοφάνη και της ομηρικής Οδύσσειας σε κόμικς.

Δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, με δύο εντελώς αποκλίνουσες στην αρχή απόψεις για ένα εγχείρημα από αυτά που «στην Ελλάδα δεν γίνονται», μπήκαν τελικά στην περιπέτεια με πάθος, έμπνευση, διαφωνίες και άγνοια κινδύνου. Η διεθνής απήχηση του έργου του, οι πάμπολλες μεταφράσεις του, η κατάκτηση και του διαδικτύου υπογραμμίζουν το μέγεθος της επιτυχίας του.

Και τώρα τα κινέζικα νέα:

Οι Κινέζοι αγαπούν τον ελληνικό πολιτισμό, τη μυθολογία και την ιστορία μας, γιατί κι αυτοί έχουν αντίστοιχες!

«Η τεχνοτροπία του Ακοκ στην Οδύσσεια είναι διαφορετική από την αντίστοιχη των κωμωδιών του Αριστοφάνη», λέει ο Τ. Αποστολίδης.

«Στον Αριστοφάνη κατασκεύασε γελοιογραφικούς ήρωες σε απόλυτα ρεαλιστικό περιβάλλον (είχαμε ιστορικά στοιχεία).

Στην Οδύσσεια κατασκευάζει ρεαλιστικές φιγούρες ηρώων σε μυθικό περιβάλλον».

Οι μυημένοι γνωρίζουν η φαντασία, την ευαισθησία, και την εικονογραφική ευελιξία του Ακοκαλίδη! Επίσης, για να δώσει περισσότερη κίνηση στη δράση, αλλά και στην φουρτουνιασμένη θάλασσα που στην Οδύσσεια είναι πρωταρχικό στοιχείο, καταργεί τα παραδοσιακά πάνελ (τετράγωνα ή παραλληλεπίπεδα) και αποφασίζει να διαχωρίσει τις εικόνες του με καμπύλα «γκάτερ» (οι λευκές λωρίδες που χωρίζουν τις εικόνες στα κόμικς ή στα graphic novel). Παγκόσμια πρωτοτυπία στο είδος.

Από το οπισθόφυλλο του επίτομου:

«Τα Ομηρικά έπη έχουν εμπνεύσει-κατά καιρούς- διάφορους δημιουργούς κι έτυχαν έτσι πολλών αποδόσεων, διασκευών, αναπλάσεων, σε διάφορες μορφές τέχνης…

Η Οδύσσεια κινείται ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο της εποχής του Ομήρου και τον φανταστικό κόσμο της εποχής του Τρωικού πολέμου.

Η εικονογραφήγηση είναι η κατεξοχήν τέχνη που έχει τη δυνατότητα να απεικονίσει τους δύο αυτούς κόσμους, ικανοποιώντας παράλληλα ψυχαγωγικούς και εκπαιδευτικούς στόχους.

Οι ραψωδίες αποδίδονται πιστά. Ο λόγος, παρά το πλούσιο λεξιλόγιο του ποιητή, είναι απλός, κατανοητός στο κοινό στο οποίο απευθύνεται το έργο, κρατάει ωστόσο έναν αφηγηματικό ρυθμό σε ανάμνηση του μέτρου του πρωτότυπου.

Μικρά κείμενα, στο τέλος κάθε τεύχους, δίνουν χρήσιμες πληροφορίες για τον Όμηρο και τον Οδυσσέα, αλλά και γενικές πληροφορίες για την εποχή της Οδύσσεια».

Αυτά, ίσως κι άλλα, εκτίμησαν οι κινέζοι εκδότες. Μακάρι να εκτιμήσει το έργο και το κοινό!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Μαΐου 2021