ΑΠΟΨΕΙΣ

Ξεκινώ από τη διαρρεύσασα θέση του Μαξίμου: Μητσοτάκης για Τσίπρα: «Εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια».

Παρόλο που αυτό ισχύει νομικά, με εξέπληξε. Ο πρωθυπουργός ενός κράτους, όπως η Ελλάδα, έχει ουσία -όχι τύποις- εισαγγελικές αρμοδιότητες. Και η έκπληξή μου δεν έχει να κάνει ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τη Μητσοτάκη.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως σε μία Δυτική Δημοκρατία μπορεί να παραπέμψει, ουσιαστικά, σε δίκη, με τη μορφή, σε πρώτη φάση, της σύστασης προανακριτικής ή εξεταστικής επιτροπής, εκτός του εισαγγελέα και άλλο πρόσωπο, εκτός δικαιοσύνης. Εκφράζω τον προβληματισμό απλού πολίτη. Οι νομικοί μπορούν να το βλέπουν διαφορετικά.

Στο πολιτικό μέρος, τώρα, καλώς ο Μητσοτάκης δεν παραπέμπει και τον Τσίπρα. Τα μόνα στοιχεία, δημοσίως γνωστά για τον Τσίπρα, είναι ότι Σαμαράς και Βενιζέλος κατέθεσαν πως δεν μπορεί να μη γνώριζε για τις ενοχοποιήσεις πολιτικών στην υπόθεση Novartis ως πρωθυπουργός.

Αν αυτά είναι τα στοιχεία, δεν είναι ούτε καν ενδείξεις για παραπομπή. Οπότε, πολύ καλά έκανε ο Μητσοτάκης.

Φαίνεται, όμως, ότι έχει πεπειραμένους συμβούλους. Παραπέμπεται ο Παπαγγελόπουλος. Προφανώς τα στοιχεία θα είναι πιο σημαντικά αφού και ο ίδιος ο Παπαγγελόπουλος φρόντισε με δηλώσεις του στο παρελθόν να ενοχοποιήσει τον εαυτό του για ανάμειξη στο έργο της δικαιοσύνης.

Ποιος αποκλείει ο Παπαγγελόπουλος, για να ελαφρύνει τη θέση του, "να δώσει", όπως λένε στη δημοσιογραφική γλώσσα, τον Τσίπρα; Να πει, δηλαδή, ότι είχα εντολή από τον Τσίπρα γι' αυτό και για το άλλο. Οπότε, αναλόγως και της συγκυρίας, το θέμα μπορεί να ξαναϊδωθεί.

Για λόγους ισονομίας και διαφύλαξης του δημοσίου συμφέροντος, ο πρωθυπουργός πρέπει να υπόκειται στους ίδιους νόμους με τους άλλους πολίτες.

Ένα δεύτερο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει για την ομαλή λειτουργία του κράτους είναι η υπόθεση της Λέρου. Σκοτάδι στις έρευνες. Μου έκαναν εντύπωση, όμως, δύο αναφορές των ΜΜΕ. Αν ισχύουν, τότε υπάρχει ένα βαθύ ελληνικό κράτος, που συνεχίζει να προκαλεί προβλήματα.

Το ένα είναι πως η ΕΥΠ, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που της έθεταν άλλοι σχετικοί δημόσιοι φορείς, εντόπισε τους ενόχους. Υπάρχουν, δηλαδή, κέντρα που θέτουν εμπόδια στις έρευνες από την ΕΥΠ;

Δεύτερον χθες, μόλις, διάβασα πως οι ΟΥΚ (Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών) προσπαθούν να διαφυλάξουν από ευθύνες μέλη τους. Και ποιες είναι αυτές οι Ομάδες (ΟΥΚ), που προσπαθούν να διαφυλάξουν μέλη τους από παράνομες πράξεις που μειώνουν το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων σε μία κρίσιμη περιοχή; Γιατί το επιτρέπει η δικαιοσύνη που επίσταται των ερευνών;

Τρίτο ζήτημα: έγινε μεγάλη προσπάθεια μέχρι που στις αρχές του '80 ο Ανδρέας, με τα μέτρα που πήρε να περιθωριοποιήσει το φόβο του χωροφύλακα από την ελληνική κοινωνία. Αυτό ακούγεται αστείο σήμερα που ο χωροφύλακας φοβάται τον μπαχαλάκη αλλά μέχρι τα μέσα του '80 δεν ήταν.

Προϊόντος του χρόνου έγινε κατάχρηση της δημοκρατικής αυτής κατάκτησης και φθάσαμε με τη συνδρομή μπαχαλάκηδων, αντιεξουσιαστών, ακόμη και του ΣΥΡΙΖΑ, στο σημείο να τρέμουν, αστυνομικοί και κοινωνία, διάφορες οργανωμένες ομάδες με πολιτικό πρόσημο.

Το γεγονός διαμόρφωσε μια αγανακτισμένη από τη δράση αντιεξουσιαστών και μπαχαλάκηδων κοινωνία, έτοιμη να αποδεχθεί ακόμη και αστυνομική ασυδοσία, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ηρεμία της.

Το γεγονός ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης έρχεται πρώτος στις μετρήσεις δημοφιλίας δεν είναι τυχαίο.

Ελπίζω να μη φθάσουμε στην προ του '81 κατάσταση. Και να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ της διαφύλαξης των δημόσιων αγαθών από την αστυνομία και του περιορισμού της ασυδοσίας οργανωμένων ομάδων που δεν έχουν καμιά ιδεολογική αναφορά, αν και την επικαλούνται.