ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Πέγκας πήγε εξαιρετικά καλά, ξεπερνώντας κατά πολύ την επίδοση της Νοτοπούλου το ’19. Τα αίτια της αποτυχίας του να μπει στο δεύτερο γύρο και να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη θα πρέπει να αναζητηθούν στη στρατηγική επιλογή του να στηριχθεί από ΣΥΡΙΖΑ και Τρεμόπουλο, και όχι φυσικά σε πρωτοσέλιδα και φήμες.

Ο Ζέρβας ουσιαστικά έχασε μόνος του, και μάλιστα το δούλευε καιρό. Παρά τη νομοθετική υποστήριξη που έλαβε από τον Θεοδωρικάκο, την υψηλότατη αναγνωρισιμότητά του, τον προσεταιρισμό των περισσότερων ισχυρών αντίπαλων συμβούλων, τη χλιαρή αντιπολίτευση και την ελευθερία κινήσεων που του προσέφερε η πανδημία, κατάφερε να συγκεντρώσει το μένος ή -στην καλύτερη περίπτωση- την αρνητική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας. Αποδείχθηκε αναπόφευκτο το βαρύ σκορ.

Το μεγαλύτερο σφάλμα του απερχόμενου δημάρχου ήταν ότι επένδυσε σχεδόν αποκλειστικά σε επικοινωνιακές πρωτοβουλίες αντί να αφοσιωθεί στο φλέγον ζήτημα της καθημερινής διαχείρισης, με τους ποδηλατόδρομους να αποτελούν ανάλογη περίπτωση. Ίσως νόμισε ότι θα αντέγραφε τον Μπουτάρη, παραβλέποντας πόσο sui generis είναι ο Μπουτάρης. Πάντως ακόμη και στην επικοινωνία τελικά απέτυχε, ακριβώς στην κόψη του νήματος.

Το πολιτικό κεφάλαιο του Ζέρβα άρχισε να σπαταλάται από την πρώτη κιόλας χρονιά. Διέκοψε την πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας δίχως να τεκμηριώσει μια ενδεχομένως ορθή απόφαση. Ανέβαλε επ’ αόριστον την κατασκευή του πάρκου μνήμης στην Πλατεία Ελευθερίας χωρίς να τρέξει άμεσα τη δική του ιδέα για παράλληλο υπόγειο πάρκινγκ. Δυσαρέστησε σημαντικούς υποστηρικτές του, κατηγορούμενος για αλαζονεία. Υποβάθμισε την αντιδημαρχία Τουρισμού εις βάρος της εξωστρέφειας. Συχνά διαχειρίστηκε ρεβανσιστικά ή τουλάχιστον αναξιοκρατικά το έμψυχο δυναμικό του δήμου. Υποκύπτοντας πρόθυμα σε παράπονα κυρίως του ιστορικού κέντρου, αφαίρεσε τα «πασαλάκια» από κεντρικές οδούς. Μόνο με το αντικειμενικά κακοσχεδιασμένο και κοστοβόρο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης έδειξε να μην έχει πρόβλημα. Έδωσε έτσι την εντύπωση ότι αναζητούσε τη δόξα μέσα από την απαξίωση του προκατόχου του.

Η χαλαρότητα μπροστά στη σκανδαλώδη έλλειψη αστυνόμευσης, η απόλυτη ανοχή στην παράνομη στάθμευση, η ασυδοσία όσον αφορά τα τραπεζοκαθίσματα, η παραμέληση του φτωχού αστικού πρασίνου, το κανάκεμα του ΟΑΣΘ και η αντιμετώπιση του σκουπιδαριού ως κανονικότητα σε ένα συμπέρασμα οδηγούν: η διοίκηση του δήμου βασικά ενδιαφέρθηκε να καλοπιάσει σκόρπιες ομάδες συμφερόντων, εις βάρος του γενικού συμφέροντος. Κοινώς, ο Ζέρβας πολιτεύτηκε σα δημοτικός σύμβουλος που επιδιώκει να εξασφαλίσει την επανεκλογή του με ρουσφέτια.

Συχνά αναφέρθηκε σε οράματα και μεγάλα έργα, όμως ποτέ δεν κοινώνησε στους πολίτες το σχέδιο του για την… αλά Ζέρβα μελλοντική Θεσσαλονίκη, πιθανώς επειδή ποτέ δεν υπήρξε ένα τέτοιο σχέδιο στο μυαλό του • τουλάχιστον ο διαγωνισμός για τον άξονα της Αριστοτέλους κάτι τέτοιο υπονοεί. Δυστυχώς για εκείνον, συχνά λεγόταν ότι ήθελε τη δημαρχία μόνο για να ικανοποιήσει το Εγώ του. Μεγάλα έργα της κεντρικής κυβέρνησης και ιδιωτών επενδυτών δεν πρόφτασαν να τον διασώσουν.

Αν και βρισκόταν σε αγαστή συνεργασία με το Μαξίμου, ο τρόπος με τον οποίο συγκρότησε τη διοίκηση του είχε σα συνέπεια να διχαστεί βαθύτερα η τοπική ΝΔ. Ο διχασμός αυτός συνέβαλε καταλυτικά στην ήττα του.

Εκτιμώ ότι αρκετά σύντομα η παράταξη «Ναι στη Θεσσαλονίκη» δε θα έχει επικεφαλής της τον Κωνσταντίνο Ζέρβα στο ρόλο της δημοτικής αντιπολίτευσης. Ωστόσο, η καλή του συνεργασία με την κυβέρνηση λογικά θα του εξασφαλίσει μία ικανοποιητική θέση στο μέλλον (άραγε στην Ευρώπη;). Απομένει να φανεί ποιός θα τον διαδεχθεί, και πόσο αποδεκτός θα είναι από τους υπόλοιπους.

Θεωρητικά τέταρτη συνεχόμενη ήττα της ΝΔ στον ΔΘ, με πολλούς να δηλώνουν πεπεισμένοι ότι η παραδοσιακή ισχύς της έχει απολεσθεί. Επιπόλαιο εκ μέρους τους, διότι απλούστατα κάθε «ήττα» της είχε διαφορετικά αίτια και χαρακτηριστικά από τις υπόλοιπες. Άλλη η περίπτωση Γκιουλέκα αμέσως μετά τον Παπαγεωργόπουλο, άλλη εκείνη του Καλαφάτη εν μέσω μνημονιακής συγκυβέρνησης, άλλη του αναμφίβολα αντιεπικοινωνιακού Ταχιάου κι άλλη η τωρινή, όπου τέθηκε ζήτημα σοβαρής ανεπάρκειας για τη θέση. Ακόμη και οι πρωτεύσαντες κεντροδεξιοί στο ψηφοδέλτιο Αγγελούδη το αντίθετο σηματοδοτούν. Τούτων λεχθέντων, η δημογραφική/εισοδηματική εξέλιξη του τοπικού πληθυσμού προοιωνίζεται σταδιακή στροφή των ψηφοφόρων σε πιο ακραίες πολιτικές δυνάμεις, αριστερά και δεξιά. Εφόσον φυσικά παραμείνει αμετάβλητη.