Στη Θεσσαλονίκη οι δημόσιες σχέσεις συνηθίζονται, γιατί η πόλη είναι μικρή κι όλο και θα πέσεις πάνω σε κάποιον που στενοχώρησες διασχίζοντας την Τσιμισκή. Ανάλογα με την ευαισθησία του καθενός και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την κριτική, μπορεί και να σε θεωρήσει αυτομάτως εχθρό του. Σε αυτή τη μονόπλευρη συμπεριφορά έχουν εθιστεί φυσικά και οι πολιτικοί ταγοί της πόλης. Η συντριπτική τους πλειονότητα δεν ανέχεται σχολιασμό της δραστηριότητάς τους αν δεν είναι έμπλεος θαυμασμού για το πολιτικό μέγεθος, το έργο και την αξία του ανδρός (ή της γυναικός).

Ο Γιάννης Μπουτάρης που εξελέγη δήμαρχος κόντρα σε αυτή τη δήθεν αβρότητα ήταν η εξαίρεση. Ο Νίκος Ταχιάος δείχνει να μπορεί να οριοθετήσει κι αυτός υποστηρικτές και πιθανούς ψηφοφόρους του. Φαίνεται να έχει το θάρρος να προσδιορίζει τις επιλογές του, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να περιμένουν οι άλλοι απ’ αυτόν. Δύο συγκεκριμένα παραδείγματα δείχνουν ότι μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία της πόλης και των πολιτευτών της -και τελικά ο Μπουτάρης να μην αποτελούσε ευχάριστο διάλειμμα, αλλά την πρώτη ένδειξη ότι η πόλη αλλάζει. 

Ο Ν. Ταχιάος, αν και προέρχεται από τη συντηρητική παράταξη, τόλμησε εν μέσω προεκλογικής περιόδου να τα βάλει με ένα από τα κατεστημένα του χώρου του, την πολύτεκνη οικογένεια και τον χρόνιο εκπρόσωπό της στη Θεσσαλονίκη Ερωτόκριτο Θεοτοκάτο. Όταν ο τελευταίος υποστήριξε σε εκδήλωση του συλλόγου πολυτέκνων «οι Άγιοι Πάντες» πως τα επιδόματα των ΑΜΕΑ θα πρέπει να κοπούν προς όφελος των πολύτεκνων οικογενειών του τόπου, ο υποψήφιος δήμαρχος αντέδρασε καθαρά και σθεναρά, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές. Έστειλε δελτίο Τύπου στο οποίο υπογράμμιζε ότι του προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η προσέγγιση του κ. Θεοτοκάτου και ότι ντρέπεται πολύ που υπάρχει συνάνθρωπός του ο οποίος θεωρεί πως πρέπει να μείνει αβοήθητη μία κοινωνική ομάδα τάχα προς όφελος μιας άλλης.  Μάλιστα έκανε λόγο για «απεχθέστατη» και «απολύτως φασιστική άποψη, που θυμίζει τον σπαρτιάτικο Καιάδα και που δεν ξεπλένεται ούτε με τους αγιασμούς και τις αναφορές στην Ορθοδοξία, ούτε με τους ύμνους στην πατρίδα».
Η ανάρτηση του Ταχιάου κατέληγε: «Δεν πρόκειται να χαϊδέψω αυτιά των άκρων για να μην έχω εχθρούς.»

Την επιβεβαίωσε λίγες μέρες αργότερα, όταν -πάλι κόντρα στην εκλογική του βάση- ξεκαθάρισε με δελτίο Τύπου ότι αν και είναι αντίθετος στη Συμφωνία των Πρεσπών, εφόσον οι Θεσσαλονικείς τον επιλέξουν ως δήμαρχο, «θα κρατήσει ψηλά το φρόνημα και την υπερηφάνεια των Μακεδόνων, αλλά και θα αποτρέψει τον καταστροφικό διχασμό σε προδότες και πατριώτες».

Μπορεί να φαντάζουν λογικές αμφότερες οι τοποθετήσεις, αλλά απογοητεύουν συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων, κι αυτό δεν συνηθίζεται στη Θεσσαλονίκη. 

Ίσως έφτασε η ώρα να αλλάξουμε χούγια. Όλοι, κι όχι μόνο προεκλογικά.

Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Φεβρουαρίου 2019.