Οι πινέζες, οι ακίδες και τα περίπτερα
Πριν από ακριβώς ένα μήνα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης παρουσίασε έναν διαδραστικό χάρτη με ψηφιακές πινέζες που (υποτίθεται ότι) αντιστοιχούν σε έργα που εκτελέστηκαν, σχεδιάστηκαν ή εξαγγέλθηκαν την περίοδο της θητείας του. Σε πρώτη ματιά ο χάρτης μοιάζει εντυπωσιακός, γιατί δεν φαίνεται σπιθαμή που να μην καλύπτεται από πινέζες. Τότε, εν μέσω προεκλογικής περιόδου και της (σχετικής) πόλωσης που επικρατούσε, ο χάρτης είχε συγκεντρώσει θετικά σχόλια στα social media, κυρίως από ανθρώπους που ζουν εκτός Θεσσαλονίκης. Οι εντός μείναμε με την απορία, για το αν ζούμε στην ίδια πόλη.
Τώρα που έκλεισε ο εκλογικός κύκλος, των εθνικών εκλογών και πριν ανοίξει ο νέος, των αυτοδιοικητικών, θα πρέπει να γίνει μία συζήτηση γύρω από το ερώτημα «σε ποια πόλη ζούμε». Αυτός ο χάρτης αποτελεί πράγματι ένα χρήσιμο εργαλείο αποτίμησης της προηγούμενης τετραετίας. Ο χάρτης παρουσιάζει 536 ολοκληρωμένα έργα -αν πατήσετε σε κάθε κατηγορία θα διαπιστώστε ότι το άθροισμα είναι 610, πιθανώς γιατί κάποια έργα εμπίπτουν σε περισσότερες κατηγορίες, και έτσι όλες οι κατηγορίες εμφανίζουν μεγαλύτερο αριθμό έργων.
Αν κάποιος πατήσει τυχαία στις ψηφιακές πινέζες το πιθανότερο είναι να πέσει πάνω σε… περίπτερο, γιατί περίπου ένα στα οκτώ έργα είναι αποξήλωση και απομάκρυνση περιπτέρου. Στα κοιμητήρια έγιναν 14 έργα, μεταξύ των οποίων μετράν ως ξεχωριστά έργα το βάψιμο της πύλης, οι πέντε τάφοι, οι οστεοθήκες, οι κηποτεχνικές εργασίες, η ανανέωση του εδαφικού υλικού. Έργο και η… ηλεκτρονική δήλωση κηδειών, αλλά και η επικαιροποίηση των προϋποθέσεων ενταφιασμού. Ως 12 έργα προσμετρώνται οι 12 διαβάσεις που βάφτηκαν! Στα 32 έργα του ΟΒΡΕΠΟΜ περιλαμβάνονται η προμήθεια ηλεκτρονικών θερμομέτρων και οξυμέτρων, η δημιουργία σελίδας σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, η προσφορά χειροτεχνιών (υπολογίζεται τέσσερις φορές γιατί δόθηκαν σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις), η προσφορά γλυκών σε συσσίτιο, η εναρμόνιση με τον GDPR(!) η δημιουργία ειδικού χώρου περισυλλογής πλαστικών καπακιών και άλλα παρόμοια «έργα». Στην κατηγορία «δομές» περιλαμβάνονται η συνέχιση (!) κοινωνικών δομών που λειτουργούν από το 2014, η δημιουργία μιας γωνιάς στο δημαρχείο για να θηλάζουν τα βρέφη κι ο εξωραϊσμός του χώρου που τελούνται οι πολιτικοί γάμοι. Από τις τρεις σχολικές μονάδες, οι δύο αφορούν την τοποθέτηση προκάτ αιθουσών. Στα «έργα» που έγιναν σε σχολεία περιλαμβάνεται και η τοποθέτηση... ακίδων για να μην κουτσουλάνε τα περιστέρια!
Κατά τα άλλα ο κατάλογος περιλαμβάνει τρύπες στην άσφαλτο που κλείστηκαν, λάμπες που αλλάχτηκαν, κολονάκια που αντικαταστάθηκαν, γυψοσανίδες που ξηλώθηκαν και τοίχους που βάφτηκαν. Κανείς δεν θα διαφωνήσει ότι όλα αυτά ήταν απαραίτητο να γίνουν. Όμως αυτά δεν μπορεί να λογίζονται ως «έργα». Στην πρεμούρα της η διοίκηση του δήμου να δημιουργήσει μια εικόνα μίας πόλης-εργοταξίου γέμισε έναν ψηφιακό χάρτη με πινέζες, όπου ανάμεσα σε δεκάδες μη-έργα μπορεί να βρει κανείς και κάποια λιγοστά πραγματικά έργα για μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη. Οι πινέζες και οι... ακίδες εν είναι καν καθρεφτάκια.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 02.07.2023
