Όσες φορές και αν δεις την ταινία, ο καουμπόι πέφτει από το άλογο
To σχέδιο ήταν απλό. Ένας ισχυρός ή έστω ημι-ισχυρός πόλος ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ, θα μπορούσε να συγκινήσει και να επαναπατρίσει στον χώρο που λεγόταν ΠΑΣΟΚ, όσους είχαν συνηθίσει να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα με στόχο τη συμμετοχή στη διαχείριση της εξουσίας για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας, στους οποίους κυρίαρχη θέση έχει η φιλοδοξία.
Το σχέδιο πέτυχε εν μέρει. Το ΠΑΣΟΚ που ξανάγινε ΠΑΣΟΚ, αυξήθηκε αλματωδώς, διότι άλμα είναι ο διπλασιασμός σε ποσοστά.
Αλλά αυτό έφερε το κόμμα των παιδιών της αλλαγής πιο κοντά δημοσκοπικά στον ΣΥΡΙΖΑ και δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από αυτά που έλυσε.
Διότι υποχρέωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, να καταπιεί την υπερηφάνεια του και να καλέσει το πάλαι ποτέ κόμμα των γερμανοτσολιάδων να συγκυβερνήσουν.
Συνοικέσιο από συμφέρον, όπως στους Φουρτουνάτσηδες και στους Βροντάτσηδες, μόνο που εκεί η Νεράιδα και το Παλληκάρι ερωτεύτηκαν, ενώ εδώ το ενδεχόμενο να δει με συμπάθεια, ο Κωνσταντινόπουλος τον Τζανακοπουλο θεωρείται λιγότερο πιθανό από τον παντρευτεί ο Παπαμιχαήλ την Ευαγγελία Σαμιωτάκη, αντί για την Αλίκη. Όσες φορές και να δεις την ταινία.
Το πρόβλημα έλυσε με μία ακόμη καταλυτική του παρέμβαση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζοντας την ευφυέστατη στρατηγική «για όλα φταίει ο Μητσοτάκης».
Άρχισε να λέει πόσο λίγος ήταν ο Μητσοτάκης στην Ουάσιγκτον.
Το άκουσαν οι επαναπατρισμένοι στο ΠΑΣΟΚ, πρώην τους οποίους παραδοσιακά γοητεύει ο Μητσοτάκης με αποτέλεσμα να το γυρίζουν στις δημοσκοπήσεις και ν’ απαντούν πόσο τους αρέσει ο Κυριάκος.
Έτσι πήρε ο Μητσοτάκης κάτι μοναδούλες επάνω στις μετρήσεις και έτσι υποχώρησε το ΠΑΣΟΚ και ησύχασε ο Τσίπρας που φοβόταν μήπως μείνει με τη συμπάθεια και τον Πολάκη.
Ησύχασε κι ο Μητσοτάκης που όλο έπεφτε τον τελευταίο καιρό ενώ ο Ανδρουλάκης έχασε αυτό που δεν είχε και δεν ήταν βέβαιος αν θα έχει. Κάτι μοναδούλες στις μετρήσεις.
Το μόνο στενόχωρο σ’ αυτήν την ιστορία είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που ο Πρόεδρος της εξ ανατολών γείτονος επέδειξε στα πρόσωπα όσων φροντίζουν να ανεβαίνει ο Μητσοτάκης.
Διότι αν τους είχε εμπιστοσύνη, δεν θα φρόντιζε να θυμώσει και άλλους με αυτά που είπε για τον Μητσοτάκη και να τον σταθεροποιήσει, μη τυχόν και του τον κατηγορήσουν για μειωμένη εθνοπρέπεια.
Οπότε το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι ο πρόεδρος Ταγίπ προτιμά να κυβερνάει ο Μητσοτάκης με τον οποίο διαφωνεί αλλά μπορεί να μαλώνει, παρά ο Τσίπρας με τον οποίο συμφωνεί, αλλά δεν εμπιστεύεται.
Και μετά ως απάντηση στον Ερντογάν, ήλθαν τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη διότι η αντιπολίτευση μπορεί και μόνη της να βοηθά τον Μητσοτάκη. Δεν χρειάζεται ξένη συνδρομή.
Το αποτέλεσμα είναι ίδιο, όσες φορές και αν δεις την ταινία. Ο καουμπόι πάντα πέφτει από το άλογο.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29.05.2022
