ΑΠΟΨΕΙΣ

Και πέρασαν και τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια και τ’ Αγιαννιού… Και ήρθε και ο νέος χρόνος. Και ούτε που κατάλαβα πότε είχαμε από Αύγουστο χειμώνα.

Και έτσι όπως κυλάει το πράμα ούτε που θα καταλάβω πότε θα έχουμε από Μάρτη καλοκαίρι.

Δεν είναι τυχαία εξάλλου τα αποφθέγματα ή οι παροιμίες του σοφού λαού…

Έλεγε κάποτε η μαμά μου όταν ήμασταν μικρά παιδιά και περιμέναμε κάτι με λαχτάρα και ανυπομονησία: «Και θα ’ρθει και θα περάσει και ούτε που θα καταλάβετε για πότε θα ξανάρθει το επόμενο».

Έτσι είναι. «Μία ασταπή είναι η ζωή μας μα προλαβαίνουμε» όπως υποστήριζε και ο Έλληνας γίγαντας της παγκόσμιας σκέψης.

Αρκεί να μην τρέχουμε για να προλάβουμε, να μην βιάζουμε τον εαυτό μας, να μην πιέζουμε τις αποφάσεις μας.

Άλλωστε «σπεύδε βραδέως» έλεγαν οι πρόγονοι και τι με έπιασε σήμερα και θυμάμαι ρητά και αποφθέγματα μην με ρωτάτε.

Μόνο ρωτήστε με πόσο χαλαρή, γαληνεμένη, ήρεμη νιώθω την ψυχούλα μου μετά από όλες αυτές τις μέρες της αγάπης που πήρα και έδωσα πολλή από αυτή την πιο ακριβή αξία στον κόσμο που δεν μετριέται ούτε με τα μεγαλύτερα πλούτη του.

Που είχα και εγώ επιτέλους λίγο χρόνο να δω αγαπημένους ανθρώπους, να αφεθώ σε αγκαλιές -ανοιχτές και ειλικρινείς αγκαλιές, να μπορώ να μιλώ δια της σιωπής, να ακούω και να ακούγομαι.

Και θα πάρετε τις πιο όμορφες απαντήσεις που ίσως έχω δώσει ποτέ στον εαυτό μου.

Γιατί όταν μαλακώνει το μέσα μας ίσως και να μπορούμε να γίνουμε και παραμυθάδες και υπεράνθρωποι.

Ξέρετε πόση ανάγκη έχουμε καμιά φορά οι άνθρωποι από ένα παραμύθι; Ξέρετε πόσο ένας «Ρομπέν των Δασών» μπορεί να μας κρατήσει δυνατούς και ακμαίους;

Το παραμύθι είναι η πιο ωραία αλήθεια πότε - πότε. Αρκεί να ξέρουμε πως είναι παραμύθι.

Και να τινάζουμε την κόκκινη κλωστή και να ξετυλίγεται το κουβάρι και να ξέρουμε πως δεν είναι όλα στη ζωή μας ένα… happy end.

Αλλά αν το ονειρευτούμε μπορεί και να το ζήσουμε.

Μόνο να είμαστε χαλαροί. Να μην έχουμε τη φούρια όλα να τα προλάβουμε…