Περί Δημοσίου Συμφέροντος
Για φανταστείτε να γινόταν σεισμός (κούφια η ώρα) και να καταστρεφόταν το δίκτυο ύδρευσης. Θα προκηρύσσαμε διεθνή διαγωνισμό για προμήθεια σωλήνων; Περιμένοντας και ελέγξει το Ελεγκτικό Συνέδριο τη νομιμότητα, τις προσφορές, τους όρους σύμφωνα με τους νόμους για τις κρατικές προμήθειες; Μετά από μήνες (ή/και χρόνια) θα αντικατασταθούν οι σωλήνες και θα έχουμε πάλι νερό. Μέχρι τότε, μπουκάλια.
Φανταστείτε να γινόταν μια καταστροφή (κούφια η ώρα) και να έπεφτε η παραλία στη Θεσσαλονίκη. Πάλι τα ίδια. Διεθνής διαγωνισμός, προσφορές, έλεγχος και φυσικά ενστάσεις. Μετά από μήνες (ή/και χρόνια) θα ξανακτιζόταν η παραλία και θα μπορούσαμε να περπατάμε εκεί.
Φανταστείτε να γινόταν κάτι και ένας δρόμος (π.χ. η Εγνατία) να υποχωρούσε σε μεγάλο τμήμα της. Πάλι διαγωνισμός, έλεγχος, προσφορές. Μετά από μήνες (ή/και χρόνια) θα είχε φτιαχτεί. Μέχρι τότε θα πηγαίναμε από αλλού.
Στην περίπτωση του ΟΑΣΘ και των συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε να κάνουμε με μία φυσική ή τεχνική καταστροφή. Έχουμε να κάνουμε με μία καταστροφή που προήλθε από λανθασμένη διαχείριση και έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά. Είναι μία επείγουσα κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος; Προφανώς! Δεν με ενδιαφέρει αν σε μερικούς μήνες θα ομαλοποιηθεί η κίνηση των λεωφορείων με συνήθεις διαδικασίες διαγωνισμών, ελέγχων.
Μέχρι τότε πρέπει να πηγαίνω και να γυρνάω από τη δουλειά μου, να μπορώ να κινηθώ χωρίς να είμαι αναγκασμένος να κινούμαι με αυτοκίνητο, ταξί ή με τα πόδια. Το δημόσιο συμφέρον απαιτεί να λυθεί άμεσα όχι σε μερικούς μήνες (ή/και χρόνια) το πρόβλημα.
Γιατί εκτός από την αλλαγή συνηθειών (αυτοκίνητο, ταξί, πόδια) αλλάζει και η συμπεριφορά. Ακόμη περιμένω να μάθω αν γίνεται από τον ΟΣΕΘ έρευνα για την πληρότητα των λεωφορείων, την ικανοποίηση του επιβάτη (αστεία πράγματα). Θα διαπιστώναμε ότι οι κάρτες απεριορίστων αριθμών έχουν μειωθεί στο μισό, πιθανόν και τα εισιτήρια στο μισό. Ασφαλής διαπίστωση. Κυκλοφορούν οι μισοί (όπως έλεγε ο πρώην πρόεδρος του ΟΑΣΘ). Πραγματική; Πληρώνουν λιγότεροι από τους μισούς και μαθαίνουν έτσι να μην πληρώνουν. Η δικαιολογία; Για αυτήν την ποιότητα υπηρεσίαςμ δεν πρέπει να πληρώσουμε. Ας τα φτιάξουν πρώτα κτλ., κτλ. Η συνήθεια αυτή θα γίνει τελικά η πραγματικότητα που δύσκολα θα αλλάξει.
Υπάρχει ελπίδα; Μόνο αν άμεσα αγοραστούν με διαδικασίες εκτός δημόσιων προμηθειών λεωφορεία και ελεγχθούν εκ των υστέρων όσοι συμμετέχουν στις αποφάσεις αυτές. Για να προσέχουν. Αλλιώς σε μερικούς μήνες (ή/και χρόνια)… θα κυκλοφορούν λεωφορεία.
*Δημοσιεύθηκε στης "ΜτΚ" στις 16 Φεβρουαρίου 2020
