ΑΠΟΨΕΙΣ

Εδώ και καιρό ο Ερντογάν επιδίδεται σε μία ρητορική μαφιόζικου περιεχομένου κατά της Ελλάδας και οι αναλύσεις πολλών ειδημόνων είναι πως προετοιμάζεται για πόλεμο.

Από τις στήλες αυτές έχουμε επισημάνει, επανειλημμένως, τους λόγους που μία πολεμική επιχείρηση κατά της Ελλάδας δεν θα συνέφερε τον Ερντογάν, με πιθανότερο το ότι μπορεί να την χάσει. Κανένας πόλεμος, όπως έδειξε και η Ουκρανία, δεν είναι δεδομένος.

Σε μία αναμέτρηση με την Τουρκία η Ελλάδα έχει μειονεκτήματα αλλά έχει και πλεονεκτήματα. Στον αέρα έχει ποιοτική υπεροχή και στη θάλασσα τα νησιά της δίνουν τη δυνατότητα διαμόρφωσης απόρθητης αμυντικής ζώνης όπως επισήμαναν τρεις στρατιωτικοί (Ηλίας Λεοντάρης αντιστράτηγος ε.α., Δημήτριος Τσιρογιαννίδης, αντιπτέραρχος ε.α. και Δημήτριος Τσαϊλάς, υποναύαρχος ε.α. στην εκπομπή «Πρίσμα» της Δημοτικής Τηλεόρασης).

Το κυριότερο είναι ότι η Τουρκία δεν έχει την διεθνή νομιμοποίηση για μία στρατιωτική ενέργεια. Όλες οι δυτικές δυνάμεις την αποθαρρύνουν να την επιχειρήσει. Αυτό προσθέτει ένα, ακόμη, πλεονέκτημα στην Ελλάδα. Διαμορφώνει, δυνάμει, συνθήκες για την υποστήριξή της και στο πεδίο, όχι, με άμεση εμπλοκή ξένων δυνάμεων αλλά με παροχή πολύτιμων πληροφοριών και, ενδεχομένως, στον ηλεκτρονικό πόλεμο.

Μία ισχυροποίηση της Τουρκίας με την προκλητική και αναθεωρητική συμπεριφορά που επιδεικνύει ολόκληρο το κατεστημένο της δεν συμφέρει κανέναν.

Οι μόνοι που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει είναι η μετέχοντες στην φιλοτουρκική τάση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών και του Πενταγώνου που, ακόμη, υποστηρίζουν πως η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή. Αναρωτιέται κανείς τι επιχειρήματα έχουν για την προσεκτική αντιμετώπιση της Τουρκίας η οποία, όχι, μόνο, δημιουργεί προβλήματα στις ΗΠΑ και τη Συμμαχία σε κρίσιμες περιόδους, όπως η σημερινή με την Ουκρανία, αλλά και, ποτέ, στο παρελθόν δεν βοήθησε τις αμερικανικές επιδιώξεις.

Η «αντιπαράθεση» στα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων δεν φαίνεται, προς το παρόν, να ευνοεί την φιλοτουρκική τάση αν κρίνει κανείς από μια σειρά αποφάσεων που δεν εξυπηρετούν την πολιτική της Άγκυρας.

Η δημιουργία της βάσης της Αλεξανδρούπολης, η άρση του εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία, η ένταξη της Μεγαλονήσου στο πρόγραμμα «Partnership», η υποστήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στους Κούρδους της Συρίας, η καταγγελία της παράνομης υπογραφής του προχθεσινού μνημονίου κατανόησης μεταξύ Τουρκίας και κυβέρνησης Ντμπάϊμπα, η προειδοποίηση προς τις τουρκικές τράπεζες ότι θα υποστούν κυρώσεις αν δεν εγκαταλείψουν το ρωσικό σύστημα Mir, η υποστήριξη της διαδικασίας «East Med Forum» είναι μερικά, μόνο, ενδεικτικά στοιχεία της αμερικανικής δυσαρέσκειας από την Τουρκία και του προς τα που γέρνει η πλάστιγγα στο αμερικανικό βαθύ κράτος.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα μόνο ένας παράφρων θα επιχειρούσε στρατιωτική ενέργεια που θα τον περιθωριοποιούσε από την διεθνή κοινότητα.

Τις ώρες που γράφονται οι γραμμές αυτές κυκλοφόρησε και μία πληροφορία η οποία δεν επιβεβαιώθηκε, ότι στο αμερικανικό Πεντάγωνο συζητείται, έντονα, η μεταφορά της βάσης του Ιντσιρλίκ σε διάφορες εναλλακτικές τοποθεσίες μεταξύ αυτών τρεις ελληνικές (Ακρωτήρι στην Κύπρο, Ανδραβίδα και Ρόδος) να είναι οι επικρατέστερες.

Αν και ένα μέρος της βάσης πρέπει να μεταφέρθηκε σε προηγούμενες περιόδους όξυνσης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, η επίσημη μεταφορά τους από την Τουρκία σε γεωγραφικό θέση που θα επιτρέπει στα αμερικανικά αεροπλάνα να μην χρησιμοποιούν τον τουρκικό εναέριο χώρο έχει βαρύνουσα σημασία.

Η Τουρκία επεκτάθηκε σε δραστηριότητες πέραν των δυνατοτήτων της

Με την προκλητική συμπεριφορά του ο Τούρκος πρόεδρος έχει οδηγήσει την χώρα του σε πολλαπλά αδιέξοδα τα οποία έρχεται η ώρα που θα πληρώσει.

Η Τουρκία επεκτάθηκε σε δραστηριότητες πέραν των δυνατοτήτων της. Και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε, ούτε να υλοποιήσει τις επιδιώξεις της.

Αντιλαμβανόμενη τις εξελίξεις στη Λιβύη, όπου έχει έρθει σε αντίθεση και με τα ιταλικά και με τα γαλλικά συμφέροντα, επιχείρησε την προηγούμενη εβδομάδα να δεσμεύσει την κυβέρνηση της Τρίπολης, η οποία είναι προσωρινή, για να διεξάγει τις εκλογές, με μία συμφωνία για εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων, ακόμη, και σε θαλάσσιους χώρους που ανήκουν στην ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου.

Ο τουρκικός στόχος είναι προφανής: οικονομικό όφελος αλλά και εδραίωση του παράνομου τουρκολιβυκού συμφώνου. Αλλά και σε στρατιωτικό-επιχειρησιακό επίπεδο, δραστηριότητες του τουρκικού ναυτικού νοτίως της Κρήτης, για να αποσπάσει την Ελλάδα από το κύριο μέτωπο που είναι το Αιγαίο, όπως επισήμανε σε άρθρο του ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης.

Το περιεχόμενο της Συμφωνίας δεν έγινε γνωστό αλλά καταγγέλθηκε από όλους. Από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την ΕΕ, την Ελλάδα, την Αίγυπτο κ.λπ.

Η κυβέρνηση της Τρίπολης δεν έχει δικαίωμα να υπογράφει συμφωνίες ήταν ο κοινός τόπος όλων. Και αυτό αποτελεί αρνητική εξέλιξη για την Τουρκία. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε ο ιστότοπος www.anixneuseis.gr.

Η Τουρκία δεν πήρε στην Λιβύη αυτό που ήθελε. Τσαβούσογλου και Αλ Μανγκούς διαφώνησαν, διακριτικά, δημοσίως, κατά την συνέντευξη Τύπου. Ο Τσαβούσογλου ισχυρίστηκε ότι το μνημόνιο συνεννόησης που αφορά τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες διασφαλίζει τα κοινά συμφέροντα. Είναι μία συμφωνία που εγγυάται τα δικαιώματα της Λιβύης και των Λίβυων, καθώς και τα δικαιώματα της Τουρκίας και του τουρκικού λαού.

Η Λίβυα υπουργός του απάντησε πως το μνημόνιο συμφωνίας για τον καθορισμό περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί, καθώς αναμένονται οι διαδικασίες έγκρισης του ΟΗΕ. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία εγγραφής, θα μπορεί να επωφεληθούμε από αυτήν προς το συμφέρον και των δύο χωρών. Ωστόσο, δεν έχουμε οριστικοποιήσει αυτό το θέμα ακόμα. Καθώς πρόκειται για τεχνικό ζήτημα, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται.

Ο Τσαβούσογλου παρενέβη και υπογράμμισε πως υπήρξε παρεξήγηση σχετικά με τη συμφωνία για τη θαλάσσια δικαιοδοσία. Αυτή η συμφωνία είναι μία συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ δύο κυρίαρχων χωρών. Και αυτή η συμφωνία είναι μία συμφωνία σε ισχύ. Επιπλέον, είπε, τόσο η Τουρκία όσο και η Λιβύη έχουν ενημερώσει τον ΟΗΕ ότι έχουμε υπογράψει μια τέτοια συμφωνία. Με άλλα λόγια, ο ΟΗΕ δεν είναι μηχανισμός επικύρωσης αυτής της συμφωνίας, κατά τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών. «Έχουμε ειδοποιήσει. Εμείς, ως Τουρκία, έχουμε καταχωρίσει τις ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας μας, δηλαδή τα όρια της υφαλοκρηπίδας μας, στον ΟΗΕ. Τώρα, αυτό που πρέπει να κάνει η Λιβύη είναι… Δηλαδή, κάναμε τεχνικές συναντήσεις, πρέπει να καθορίσει επίσης την υφαλοκρηπίδα και τις ζώνες δικαιοδοσίας της και να τα καταγράψει στον ΟΗΕ».

Δεδομένων των καλών σχέσεων του πρωθυπουργού Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπέϊμπα και της Τουρκίας η οποία τον στηρίζει στην πρωθυπουργία, η υπουργός Εξωτερικών θεώρησε καλό να διευκρινίσει ότι έκανε λάθος και πως ήθελε να πει εγγραφή και όχι έγκριση. «Εννοώ, είπε, ‘εγγραφή από τη Λιβύη’».

Την τουρκική σπουδή να δεσμεύσει, ανεπιτυχώς, την κυβέρνηση της Τρίπολης ερμηνεύει και η επιστολή στον ΟΗΕ πέντε χωρών (ΗΠΑ, Μεγ. Βρετανίας, Γαλλία, Γερμανίας, Ιταλίας) με την οποία υποστηρίζουν την προσπάθεια του νέου απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη Λιβύη να πετύχει την διεξαγωγή εκλογών. Πίσω από όλα αυτά υπάρχει σχέδιο που αφήνει έξω την Τουρκία.

Στην ομάδα των χωρών που έστειλε την επιστολή δεν περιλαμβάνεται η Τουρκία την οποία θεωρούν ως απέναντί τους στη Λιβύη.

Το σημαντικό, πάντως, είναι ότι καμιά χώρα δεν αναγνώρισε την εγκυρότητα της υπογραφής του τουρκολιβυκού μνημονίου. Και υπογράμμισαν, μάλιστα, πως η κυβέρνηση Ντμπάϊμπα δεν έχει τη νομιμότητα να υπογράφει τέτοιες συμφωνίες επειδή είναι μεταβατική.

Σε όλα τα μέτωπα που έχει εμπλέξει, με την πολιτική του, την χώρα του ο Τούρκος πρόεδρος αρχίζουν να διαφαίνονται τα αδιέξοδα. Και αυτό του δημιουργεί νευρικότητα η οποία είναι εμφανής.