ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο αριστεροδέξιος λαϊκισμός, στις μέρες της πανδημίας, δεν ήθελε περιορισμούς κυκλοφορίας, ήθελε μη επιστρεπτέες προκαταβολές, δεν ήθελε υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, ήθελε μία ΜΕΘ για κάθε πολίτη, δεν ήθελε τηλεκπαίδευση, ήθελε αίθουσες των δώδεκα μαθητών, γενικώς έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να απευθύνεται στα ιδιοτελέστερα ένστικτα των ακροατών του. Και επειδή στον δυτικό κόσμο όλες οι χώρες πάνω - κάτω τα ίδια μέτρα πήραν και τις ίδιες επιδόσεις παρουσίασαν, έφτασε μέχρι την Κίνα προσπαθώντας να βρει έναν τόπο όπου υποτίθεται τα πήγαν καλύτερα. Μας ζήτησαν να πούμε και «ευχαριστώ» επειδή η Κίνα μάς έστειλε κοντέινερ με μάσκες.

Βεβαίως, από την Κίνα ξεκίνησε ο COVID, η Κίνα προσπάθησε να τον κρατήσει μυστικό αντί να ενημερώσει αμέσως την παγκόσμια κοινότητα, στην Κίνα εφαρμόσθηκε το πιο αυστηρό lockdown του κόσμου, στην Κίνα οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν από το σπίτι τους επί εβδομάδες και τρέφονταν με ό,τι τους μοίραζε πόρτα - πόρτα ο στρατός, στην Κίνα δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθείς εμβολιασμό χωρίς να εξαφανιστείς από προσώπου γης. Αλλά για τον αριστεροδέξιο λαϊκισμό αυτά αποτελούν λεπτομέρειες. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, αρκεί να προέρχονται από την Δύση. Εάν προέρχονται από τους υπονομευτές της Δύσης, πετάει χαρταετό. Γι’ αυτό τις τελευταίες μέρες μουγκαμάρα έπεσε για τα γεγονότα στην Σαγκάη. Εάν περιδιαβείς τα social media του «χώρου», λέξη δεν υπάρχει. Όχι για το νέο lock down στη Σαγκάη -κανονικό lockdown, όχι σαν το δικό μας «στέλνω sms και βγαίνω βόλτα στην παραλία»- αλλά για την θανάτωση των κατοικιδίων από οικογένειες όπου εκδηλώθηκε περιστατικό COVID. Εκείνοι που χύνουν μαύρο δάκρυ για ένα κουτσό ιγκουάνα στην Κολομβία, δεν έχουν πει κουβέντα για χιλιάδες ζώα που θανατώνονται στη μέση του δρόμου.

Να ήταν μόνο αυτό… Θυμάστε εκείνα τα «ευαίσθητα» παιδιά που ξάπλωναν στο Σύνταγμα και στον Λευκό Πύργο παριστάνοντας τον Τζωρτζ Φλόιντ και ψιθυρίζοντας «I can’t breath»; Τα είδατε μήπως να οργανώνουν ένα χάπενινγκ, τώρα που στην Ουκρανία άμαχοι δολοφονούνται, πολίτες απάγονται και μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, γυναίκες και παιδιά βιάζονται; Δεν θα τα δείτε! Πού είναι εκείνες οι 19 γυναικείες οργανώσεις και συλλογικότητες που κατήγγελλαν την πατριαρχία και την βία κατά γυναικών; Ποστάρουν στα social media γατάκια και ηλιοβασιλέματα. Οι «Η Ζάκι ζει, τσακίστε τους Ναζί»; Δεν έχουν τίποτε να πουν για το ομοφοβικό καθεστώς Πούτιν και τις ναζιστικές δράσεις στην Μπούτσα; Αδίκως περιμένετε! Οργανώνονται για το επόμενο gay pride. Για κάποιον παράδοξο λόγο, γενικώς και αορίστως «προοδευτικό» θεωρείται να διαμαρτύρεσαι, με πλήρη ασφάλεια, για ό,τι συμβαίνει στην Δύση αλλά να αδιαφορείς για τη ζούγκλα που επικρατεί στα ανθρώπινα δικαιώματα εκτός αυτής. Και επειδή το μίσος για την Δύση, δηλαδή το μίσος κατά της Δημοκρατίας, ενώνει την Άκρα Δεξιά και την Άκρα Αριστερά αποτελώντας το κυρίαρχο ταυτοτικό στοιχείο τους, έχουμε Αναρχικούς που αρνούνται σε μια κυρίαρχη χώρα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αναμασώντας την προπαγάνδα της ρωσικής πρεσβείας, και Αριστερούς που συναρπάζονται από τις βαρβαρότητες του Κόκκινου Στρατού ακριβώς όσο και ο Κασιδιάρης.

Βεβαίως, αν πεις σε όλους αυτούς τους «αντισυστημικούς» να ζήσουν ένα μήνα στην Ρωσία του Πούτιν, στην Βενεζουέλα του Μαδούρο ή στην Κίνα του Σι Ζιπίνγκ -ως συνηθισμένοι άνθρωποι, όχι με την κομματική νομενκλατούρα- θα παραστήσουν ότι τους μιλάς σουαχίλι. Και αν κανείς είναι αρκετά ανόητος για να πάει, θα γυρίσει πάνω στην βδομάδα, κλαίγοντας. Επειδή, λοιπόν, η τζάμπα μαγκιά θα συνεχιστεί και πρέπει να ζήσουμε μαζί της, πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα συνεχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε με το «δε βαριέσαι» ή θα περάσουμε στην ρήξη. Όχι απλώς κόβοντας και την «καλημέρα» με ανθρώπους τόσο αχρείους, αλλά και σχηματίζοντας σκληρό μέτωπο απέναντί τους. Ζήσαμε τα εύκολα χρόνια αλλά τώρα αποδεικνύεται ότι η Δημοκρατία δεν πέφτει από τον ουρανό…