Στην Αρετσού ήπιαμε σήμερα τον πρωινό καφέ. Με Βαρδάρη, καθαρό ορίζοντα και με συνομιλητή τη Χρύσα Αράπογλου, μια βέρα Καλαμαριώτισσα. Τον ήπιαμε σε πολύ οικείο γι’ αυτήν χώρο: στο καφέ Stavedo, όπου δίπλα λειτουργούσε παλιά το δικό της «Cinema Paradiso». Το θερινό σινεμά «Ακταίον» ήταν του πατέρα της και εκεί έβλεπε κάθε βράδυ δυόμιση ταινίες… Μαζί ξετυλίξαμε τo κουβάρι της ζωής της που ήταν πράγματι πολύ μακρύ. 

Θυμήθηκε την παλιά Καλαμαριά και «τα προσφυγικά σπίτια με τις αγκιναριές στους κήπους, τις καθημερινές βουτιές στη θάλασσα, τα ψάρια, τα θαλασσινά, τα στρείδια και τα μεγάλα καβούρια, τους «ιταλούς», στα τραπέζια».

Θυμήθηκε την εκλογή της ως δημοτική σύμβουλος Καλαμαριάς σε ηλικία 21 ετών με τον Θρασύβουλο Λαζαρίδη, την περίοδο που ήταν αντινομάρχης Θεσσαλονίκης επί Κώστα Παπαδόπουλου, την εκλογή της στη Βουλή κόντρα σε 7 εν ενεργεία υπουργούς και υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ και τη θητεία της ως εκπρόσωπου Τύπου επί Κώστα Σημίτη.

Για τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη τονίζει ότι «πάλεψε και κέρδισε προσωπικά και καθαρά μια μεγάλη μάχη διαδοχής. Σε δύσκολη εποχή πολιτικού αυτοπροσδιορισμού, πετυχαίνει την οριοθέτηση μιας αυτόνομης πορείας. Θα ήθελα μεγαλύτερη προσοχή στην οργάνωση του κόμματος. Κάποτε πρέπει να παραδειγματιστούμε από τη λειτουργία των ευρωπαϊκών κομμάτων».

Όσο για την απόφασή της να είναι για πρώτη φορά υποψήφια δήμαρχος Καλαμαριάς σημειώνει ότι ήταν κάτι που το σκέφτηκε πολύ καλά. Γιατί την ενοχλεί ο τρόπος που διοικεί ο σημερινός δήμαρχος Καλαμαριάς. 

«Αυτό το μείγμα υποκρισίας και αδυναμίας να υπερασπιστεί και να διεκδικήσει δημόσιο χώρο στην Καλαμαριάς. Και αυτός ο ιδιότυπος τρόπος οικογενειακής διοίκησης του Δήμου, πέρα από κάθε πρότυπο σύγχρονης αυτοδιοικητικής λειτουργίας. Δεν της πρέπει της πόλης μας», σημειώνει. Όσο για τι θα κάνει η ίδια στην Καλαμαριά αν εκλεγεί απαντά πως θέλει μια πόλη «σύγχρονη, φιλική, συμμετοχική, συμπεριληπτική. Με ανοιχτούς ορίζοντες όπως και η γεωγραφία της. Είμαστε στην ακτή και πίνουμε καφέ βλέποντας τον Όλυμπο. Ας τιμήσουμε με τις πράξεις μας αυτήν την ευλογία».

Πίνετε πρωινό καφέ;

Ναι και τον απολαμβάνω (χαμογελάει).

Πού και τί είδους;

Εσπρέσο. Ο πρώτος στο σπίτι για να ξυπνήσω. Ο δεύτερος για να οργανώσω τις σκέψεις μου για την ημέρα.

Πάμε πίσω στα παλιά χρόνια: γεννημένη στην Καλαμαριά, έτσι δεν είναι;

Εδώ που πίνουμε τώρα τον καφέ μας (χαμογελάει). Στην Αρετσού.

Ως μικρό παιδί. «Έζησα μαγικά παιδικά χρόνια», τονίζει

Οι αναμνήσεις από το σπίτι πώς ήταν;

Έζησα μαγικά παιδικά χρόνια. Με πολλή αγάπη, με συνεχή παρότρυνση για παιδεία και τα καλοκαίρια στον θερινό κινηματογράφο «Ακταίον» του πατέρα μου, βλέποντας κάθε βράδυ δυόμισι ταινίες. Η πολύβουη, τότε, Πλαστήρα, με τα εξοχικά κέντρα, τα μεγάλα ονόματα στις μαρκίζες ήταν ο δικός μου κόσμος.

Οι γονείς και η υπόλοιπη οικογένεια;

Μοναχοπαίδι. Μικρή δεν το έβλεπα ως πρόβλημα. Πάντα υπήρχε πολύς κόσμος γύρω μου. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι θα ήθελα μια μεγαλύτερη βιολογική οικογένεια.

Πόσο σας επηρέασε το οικογενειακό περιβάλλον στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σας;

Πολύ. Καθημερινό μάθημα περί Δικαιοσύνης. Και μια εμμονή στα παραδείγματα των γυναικών που διακρίθηκαν. Από επτά χρονών ήξερα τη βιογραφία της Μαρίας Κιουρί και της Γεωργίας Σάνδη. Και τα προτερήματά μας και τα μειονεκτήματα και οι φόβοι, όλα, από τα πρώτα χρόνια έρχονται.

Πολιτικές κουβέντες γίνονταν στο σπίτι;

Γενικές. Ναι. Χωρίς φόβο αλλά και χωρίς λεπτομέρειες. Και μερικές αόριστου φιλοσοφικού επιπέδου. «Αν δεν ήταν ο κομμουνισμός, ο καπιταλισμός δεν θα έβαζε νερό στο κρασί του». Τόσο ώστε να αναρωτηθώ από μικρή τι είναι αυτά τα συστήματα..

Και η Καλαμαριά των παιδικών σας χρόνων; Ποιες εικόνες θυμάστε;

Η ακτίνα επιτρεπόμενης δράσης δεν ήταν μεγάλη. Πέραν της παραλίας και της πλατείας Σκρα, χωρίς άδεια, ίσα που πηγαίναμε με τα ποδήλατα στο κέντρο. Εκεί ήταν τα δικά μου σύνορα. Αλλά έζησα τα προσφυγικά σπίτια με τις αγκιναριές στους κήπους, τις βραδινές μαγιάτικες βόλτες με τις παρέες της γειτονιάς για να κόψουμε τριαντάφυλλα, αυτοσχέδιες θεατρικές σκηνές κάτω από μια αγαπημένη μουριά, καθημερινές βουτιές στη θάλασσα. Και ψάρια. Και θαλασσινά. Στρείδια και μεγάλα καβούρια, τους «ιταλούς», στα τραπέζια.

Πρώτη σειρά σε γυμναστικές επιδείξεις στο 5ο δημοτικό της Καλαμαριάς

Δημοτικό και γυμνάσιο πού πήγατε;

Στο 5ο Δημοτικό Καλαμαριάς και στο 9ο Θηλέων στην Σοφούλη.

Στέκια τότε;

Seagull στην Καλαμαριά και στο κέντρο Ale House, Ντορέ, Δον Κιχώτης.

Γιατί επιλέξατε να σπουδάσετε Βιολογία;

Δεν ξέρω. Επιλογή από τα 15 μου. Σε μια εποχή που κανένας δεν έδινε σημασία στη Βιολογία. Άλλωστε, λίγα μόλις χρόνια νωρίτερα είχε γίνει στο ΑΠΘ ξεχωριστό τμήμα, ως διάδοχο του Φυσιογνωστικού. Με γοήτευε η γλώσσα αντιγραφής του γενετικού υλικού, ο Μέντελ και ο Δαρβίνος.

2006 στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στη Φώφη Γεννηματά και τη Λούκα Αρσένη. Παραδίπλα ο Παναγιώτης Φασούλας, η Βάσω Παπανδρέου, η Άννα Διαμαντοπούλου και η Άντζελα Γκερέκου

Γιατί ΠΑΣΟΚ από τα 18;

Φλέρταρα και με άλλες οργανώσεις. Πιστεύω ότι κυρίως με επηρέασε η ορμή των μεγάλων συγκεντρώσεων, «το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος», μια δύναμη ανατροπής που ήθελε να γράψει διαφορετικά την Ιστορία της χώρας.

Πώς ήταν ο συνδικαλισμός εκείνα τα χρόνια στα πανεπιστήμια; Σκληρός; Δύσκολος; Ή μήπως ένα μεγάλο σχολείο;

Δεν τον αξιολογούσαμε. Ήταν η ζωή μας. Πηγαίναμε πρωί στο Πανεπιστήμιο και γυρνούσαμε σπίτι ξημερώματα. Προφανώς ένα ανεπανάληπτο σχολείο. Προγραμματισμός, ευθύνη, συμμετοχή, πλάνα δουλειάς, απολογισμός.

Περάσατε και από πρόεδρος του Βιολογικού στο ΑΠΘ. Εμπειρίες από αυτό;

Συνελεύσεις με όποιο θέμα μπορείς να φανταστείς, χτυποκάρδια στις εκλογές αλλά η μεγαλύτερη εμπειρία ήταν η υλοποίηση του νόμου 1268 στα Πανεπιστήμια. Συμμετοχή στις συνεδριάσεις της Σχολής, κατάργηση έδρας, συγκρότηση Τομέων. Και πολλοί φίλοι. Όλων των παρατάξεων.

Σε προεκλογική συγκέντρωση του 1996. Ανάμεσα στον αείμνηστο Θρασύβουλο Λαζαρίδη και τον Κώστα Παπαδόπουλο.

Το '82 σε ηλικία 21 ετών εκλεγήκατε δημοτικός σύμβουλος. Ο έρωτας με την αυτοδιοίκηση πώς ξεκίνησε;

Τυχαία. Εκείνη την εποχή συμμετείχα σε δράσεις του Πολιτιστικού Κέντρου στην Καλαμαριά και της οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ. Μου έκανε πρόταση ο Θρασύβουλος Λαζαρίδης και δέχθηκα.

Δύο τετραετίες συμμετείχατε στην τοπική αυτοδιοίκηση στο δήμο Καλαμαριάς, με δήμαρχο τον Θρασύβουλο Λαζαρίδη; Τι σας πρόσφερε εκείνη η περίοδος; Και πόσο διαφορετική ήταν σε σχέση με το σήμερα η δημόσια διοίκηση;

Και για την αυτοδιοίκηση ήταν μια εποχή μεγάλων αλλαγών. Για πρώτη φορά αποδίδονταν ουσιαστικές αρμοδιότητες. Το πάθος όλων μας ήταν μεγάλο και οι διεκδικήσεις σκληρές. Θυμάμαι ότι κάναμε καθιστική διαμαρτυρία στην Πλαστήρα, με πρώτο τον Θρασύβουλο, για να αποδοθούν στον Δήμο η πλαζ και το Ρεμέτζο. Τίποτα δεν χαρίστηκε.

Στη συνέχεια μεταπηδάτε στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση στην ομάδα του Κώστα Παπαδόπουλου. Άλλα θέματα ή περίπου τα ίδια ζητήματα;

Το έχει η μοίρα μου (γελάει). Συμμετείχα στην πρώτη αιρετή νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, όπου και πάλι έπρεπε να οργανώσουμε καινούργιες δομές. Ωραία εποχή.

Σε συνεδρίαση του Κέντρου Ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης

Διατελέσατε αντινομάρχης πολιτισμού, ενώ με δικές σας ενέργειες ξεκίνησε το Κέντρο Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας. Τι θυμάστε από αυτήν την περίοδο;

Ίσως η πιο παραγωγική περίοδος της ζωής μου. Με μηδενικές τυπικές αρμοδιότητες, λειτουργήσαμε το Κέντρο Πολιτισμού και ιδρύθηκε το Κέντρο Μελέτης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας. Δουλέψαμε σκληρά για την ενίσχυση των ελληνικών σχολείων, των εδρών ελληνικών σπουδών, των ανασκαφών σε ελληνικές αποικίες, των ελληνικών Συλλόγων, προκειμένου να περιοριστεί το κύμα φυγής μετά την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Για να παραμείνουν οι πληθυσμοί ελληνικής καταγωγής στις εστίες τους.

Βιολογία και Οικολογία: αποδείξατε ότι πηγαίνουν μαζί. Πώς;

Η Οικολογία είναι τομέας της Βιολογίας. Τώρα μιλούν όλοι για οικολογία. Τότε, οι πρώτοι που διδαχθήκαμε Οικολογία, ήμασταν εμείς, «τα παιδιά του Μάργαρη», όπως μας έλεγαν. Αν δεν κάνω λάθος, ο πρώτος που δίδαξε Οικολογία εδώ.

Στην Αυστραλία με το μικρόφωνο της ΕΡΤ-3

Ταυτόχρονα δημοσιογραφείτε στην ΕΡΤ-3, είτε στο «Έτσι απλά και φιλικά» στο ραδιόφωνο ή στα ντοκιμαντέρ για τη διασπορά στην τηλεόραση. Τι πρόσφερε αυτό το δημοσιογραφικό ταξίδι;

Μεγάλο ταξίδι. Από τα στούντιο του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, τα ξενύχτια στην μονταζιέρα, μέχρι τα πραγματικά ταξίδια από την Ουρουγουάη έως την Αυστραλία. Γνωριμίες με ανθρώπους, ιστορίες ζωής συναρπαστικές, συνεντεύξεις με επωνύμους και καταγραφή της Ιστορίας της Διασποράς μέσα από προσωπικές μαρτυρίες. Αυτή ήταν η εστίασή μου. Οι προσωπικές μαρτυρίες των προσφύγων και των μεταναστών. Δεν έκανα ποτέ πολιτικό ρεπορτάζ.

Και γίνατε πολιτικός… Ας μείνουμε, όμως, στα της διασποράς. Πόσο σημαντικός είναι τελικά ο απόδημος ελληνισμός; Του δώσαμε ως πολιτεία και ως χώρα όση σημασία έπρεπε ή μήπως όχι;

Ενδιαφέροντες θεσμοί που δεν ολοκληρώθηκαν και μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για την Θεσσαλονίκη να αποκτήσει αναπτυξιακή ταυτότητα ως κέντρο των δικτύων της Διασποράς.

1997 στη Θεσσαλονίκη, στο βήμα του συνεδρίου των Νέων Αποδήμων

Στο Σικάγο των ΗΠΑ με τον αείμνηστο πρόεδρο του ΣΑΕ Άντριου Άθενς

Το 1997 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας

Το 2000 κάνετε το μεγάλο βήμα για τη Βουλή. Πώς ήταν η μάχη να εκλεγείτε βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης κόντρα σε 7 υπουργούς του ΠΑΣΟΚ;

Την πρώτη φορά δεν είχα αγωνία για το αποτέλεσμα. Δουλέψαμε συστηματικά με τους συνεργάτες μου, κουραστήκαμε, αλλά δεν θεωρούσα σίγουρη την εκλογή. Εντέλει εκλέχθηκα βουλευτής, τέταρτη σε σειρά εκλογής. Ήμουν και η πρώτη γυναίκα στο ΠΑΣΟΚ στην Θεσσαλονίκη.

Και μετά ήρθε το εκλογοδικείο και η απώλεια της έδρας. Δύσκολη περίοδος;

Πάρα πολύ δύσκολη. Τέσσερα χρόνια είχα τις κοινωνικές βουλευτικές υποχρεώσεις, ούσα βουλευτής σε αναμονή. Δεν θέλω να τα θυμάμαι.

Δύσκολη περίοδος ήταν σίγουρα και η θητεία σας ως εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ επί Κώστα Σημίτη. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια στη Χαριλάου Τρικούπη;

Σκληρό δημοσιογραφικό και πολιτικό περιβάλλον στην Αθήνα και πολύ δύσκολη εποχή για το ΠΑΣΟΚ που έβλεπε να έρχεται αναπότρεπτη η ήττα.

Η γνώμη σας για τον Κώστα Σημίτη;

Με τίμησε με την πρότασή του και με εντυπωσίασε με την προσοχή που έδινε στα υπομνήματα που κατέθετα, ζητώντας τηλεφωνικά διευκρινίσεις για θέματα της Θεσσαλονίκης. Το πεντάμηνο, πριν χάσω την έδρα μου.

Και με την ευκαιρία; Πώς βλέπετε τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη;

Πάλεψε και κέρδισε προσωπικά και καθαρά μια μεγάλη μάχη διαδοχής. Σε δύσκολη εποχή πολιτικού αυτοπροσδιορισμού, πετυχαίνει την οριοθέτηση μιας αυτόνομης πορείας. Θα ήθελα μεγαλύτερη προσοχή στην οργάνωση του κόμματος. Κάποτε πρέπει να παραδειγματιστούμε από τη λειτουργία των ευρωπαϊκών κομμάτων.

Εκλέγεστε βουλευτής το 2004 και το 2006 κατεβαίνετε για τον δήμο Θεσσαλονίκης, όπου χάνετε την εκλογή για λίγο. Η περίοδος της αντιπολίτευσης κόντρα στη διοίκηση του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου χαρακτηρίζεται από πολλούς ως πολύ σκληρή. Ήταν έτσι;

Και χειρότερα. Αυτό που αντιμετώπισα ως λειτουργία στον Δήμο Θεσσαλονίκης, δεν μπορούσα, προηγουμένως, να το διανοηθώ. Και ούτε βέβαια να κατανοήσω την ασυλία την οποία έχαιρε για χρόνια.

Το 2002 στο πλοίο και σε χαλαρούς ρυθμούς καθ' οδόν για την Κυρά Παναγιά

Υπήρξαν και προτάσεις για υπουργική αξιοποίησή σας, αλλά δεν τις αποδεχτήκατε. Γιατί;

Ο καθείς στον τομέα του. Και στην ώρα του. Η Πολιτική είναι κάτι παραπάνω από μία καρέκλα και από την ευκαιρία να έχεις μερικές δεκάδες συμβούλους. Είπαμε ότι στην πολιτική είμαστε στρατιώτες, αλλά δεν είναι όλα για όλους. Την πρώτη φορά γιατί δεν ήθελα να πάω στο Δημόσιας Τάξης, τη δεύτερη γιατί είχα αποφασίσει την επομένη ημέρα να καταψηφίσω το μισό μνημόνιο και την προοπτική ιδιωτικοποίησης του νερού.

Γενικά είστε δύσπιστος άνθρωπος ή όχι; Λέτε πιο εύκολα το Όχι από το Ναι;

Δεν είμαι δύσπιστη. Κάθε άλλο. Αλλά, κάποιες φορές, μου μιλά μια εσωτερική φωνή. Όταν αυτή αποφασίσει να μου μιλήσει, γιατί δεν είναι πάντα παρούσα, τότε την ακούω. Έχω πει και ναι και όχι και σε δύσκολες και σε εύκολες αποστολές.

Το 2010 στη Βουλή κατά τη συζήτηση για το Βατοπαίδι. Από πίσω ο αείμνηστος Φίλιππος Πετσάλνικος.

Το 2012 τελειώνει η βουλευτική πορεία. Γιατί;

Ήταν σα να έκλεισε ολόκληρο το βιβλίο. Όχι απλά η σελίδα ή το κεφάλαιο. Διαγράφηκα, επανήλθα, διαφώνησα με πολιτικές επιλογές της συγκυβέρνησης.

Μετανιώνετε για κάτι;

Για πολλά. Και για πράγματα που έκανα και για άλλα που δεν έκανα.

Δύσκολα και τα χρόνια του «μαύρου» στην ΕΡΤ. Πώς το βιώσατε;

Το απόγευμα μου τηλεφώνησαν φίλοι και μου είπαν ότι θα πέσουν οι πομποί. Και εγώ τους είπα «αποκλείεται». Αυτά δεν γίνονται στις Δημοκρατίες. Ακολούθησαν άλλες δύσκολες μέρες. Να μια επιπλέον απάντηση στην προηγούμενη ερώτησή σας. Γιατί δεν ξανακατέβηκα στις εκλογές. Ξέρετε, όλες αυτές τις δεκαετίες, δε ζήτησα και δεν είχα ποτέ κρατική θέση. Όπου βρέθηκα ήμουν εκλεγμένη. Και το πλήρωσα δύο φορές με δίωξη από την εργασία μου. Και ταλαιπωρήθηκα και το ευχαριστήθηκα. Έζησα μεγάλους κύκλους ζωής. Και είμαι ευγνώμων στην ζωή.

Σήμερα με τι χαλαρώνετε;

Εννοείς μέχρι πριν τέσσερις μήνες (γελάει). Ταξίδια, θάλασσα, παρέες και πολλά πολλά βιβλία. Σήμερα, δε χαλαρώνω.

O γιος;

Ο Παύλος. Πολιτικός Μηχανικός στο Δημοκρίτειο, έχει φύγει από το 2014. Στην αρχή για μεταπτυχιακό στην Κοπεγχάγη με θέμα τις μεταφορές. Στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στο σύστημα ασφαλείας European Train Control System, για το οποίο όλοι συζητούν σήμερα στην Ελλάδα. Τώρα βρίσκεται πια στη Ζυρίχη, όπου και εργάζεται.

Χόμπι υπάρχουν;

Ιστιοπλοΐα και διάβασμα. Το διάβασμα δεν το λες και χόμπι. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύω και διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον για τις αστικές αναπλάσεις των πόλεων. Από κάπου μέσα μου αναδύθηκε όψιμα ένας ερασιτέχνης χωροτάκτης.

Αγαπημένα βιβλία;

Βιβλίο που με σημάδεψε μικρή, «Το αλεξανδρινό κουαρτέτο» του Λώρενς Ντάρελ. Τα τελευταία χρόνια διαβάζω και σε δοκίμιο και σε μυθιστόρημα, όσα έχουν σχέση με τη βιοτεχνολογία και τη ρομποτική. Δηλαδή όσα αναφέρονται στην καινούργια εποχή, του αλγοριθμικού ανθρώπου. Από Χαράρι μέχρι Κάζουο Ισιγκούρο. Εάν η ερώτησή σου είναι η κλασική, τι θα σώζατε σε μια καταστροφή, η απάντηση είναι τα «Ποιήματα» του Σεφέρη και το «Αξιον εστί» του Ελύτη. Αν υπήρχε χώρος και το «Εν λευκώ».

Η πιο ωραία ταινία που είδατε πρόσφατα;

Από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις. Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, με κάποιες λάμψεις, μου μοιάζει ότι κάτι του λείπει και ο αμερικανικός ότι πάσχει από σενάρια. Ίσως να μην τον παρακολουθώ σωστά. Προφανώς επηρεασμένη από τις επιστημονικές μου αναζητήσεις, θαυμάζω τις ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν.

Αγαπημένη ομάδα;

ΠΑΟΚ και Απόλλων Καλαμαριάς.

Τηλεοπτική σειρά; 

Loupin στο Netflix.

Συνεχίσατε και στο επιστημονικό κομμάτι, κάνοντας ένα μεταπτυχιακό με θέμα τη βιοηθική και την κοινωνική διαβούλευση. Πώς προήλθε αυτό;

Συνδέεται με την αρχή της συζήτησής μας. Πάντα πίστευα ότι κάπως θα επέστρεφα στη Βιολογία. Καθώς απομακρύνθηκε η προοπτική της έρευνας στην Γενετική, μετατοπίστηκε το ενδιαφέρον μου στην Βιοηθική, δηλαδή στην κριτική της επιστημονικής πράξης της Βιοτεχνολογίας. Στο θέμα της μεταπτυχιακής μου εργασίας, συναντώνται η Βιολογία, η Πολιτική και εν μέρει η Δημοσιογραφία.

Και το 2022 ξυπνήσατε μια ημέρα και είπατε «επιστρέφω στα δημόσια και πάω για δήμαρχος Καλαμαριάς»;

Δεν έγινε καθόλου έτσι. Τόσο προβληματισμό για το ναι στην απόφαση, δεν τον είχα σε καμία προηγούμενη πολιτική πρόκληση.

Τι δε σας ικανοποιεί στη δημαρχία του Γιάννη Δαρδαμανέλη;

Αυτό το μείγμα υποκρισίας και αδυναμίας να υπερασπιστεί και να διεκδικήσει δημόσιο χώρο στην Καλαμαριά, που, για πρώτη φορά στην ιστορία της, δέχεται τέτοιου μεγέθους πανταχόθεν επίθεση. Και αυτός ο ιδιότυπος τρόπος οικογενειακής διοίκησης του Δήμου, πέρα από κάθε πρότυπο σύγχρονης αυτοδιοικητικής λειτουργίας. Δεν της πρέπει της πόλης μας.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι υποψήφιοι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ για τον δήμο Καλαμαριάς. Χρήστος Βάρδας και Ματθαίος Αμπατζίδης. Τι θα κάνετε έτσι ώστε το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ να κατέβει ενωμένο στις εκλογές;

Ο δικός μας αγώνας είναι μονομέτωπος. Και η ομάδα μας ευρέως πολιτικού φάσματος καταγωγής.

Τι νέο θα φέρει η Χρύσα Αράπογλου αν εκλεγεί στην Καλαμαριά;

Τεκμηριωμένη διεκδίκηση με προτάσεις χρήσεων πολιτισμού και κοινωφέλειας των δημόσιων εκτάσεων, σχεδιασμούς σημαντικών αναπλάσεων, ανάδειξη της προσφυγικής και γαστρονομικής ταυτότητας, πράσινο και θεσμούς πολιτισμού και καινοτομίας πόλεων, συνέργειες για την ενίσχυση της οικονομίας, στοχευμένες πολιτικές για τους νέους . Δουλειά για μια πόλη σύγχρονη, φιλική, συμμετοχική, συμπεριληπτική. Με ανοιχτούς ορίζοντες όπως και η γεωγραφία της. Είμαστε στην ακτή και πίνουμε καφέ βλέποντας τον Όλυμπο. Ας τιμήσουμε με τις πράξεις μας αυτήν την ευλογία!