Στον Λαγκάδα ήπιαμε σήμερα τον πρωινό μας καφέ. Παρέα με τον Φάνη Παπά, που λέει Σοχός και στάζει το στόμα του μέλι. «Για μένα ο Σοχός είναι ένα λιμάνι, μια ηρεμία», μας είπε σε κάποιο σημείο της κουβέντας μας. Έτσι το σήμερα με το χτες της περιοχής και της ζωής του μπλέκει, καθώς όπως λέει και ο ίδιος οι παιδικές του αναμνήσεις είναι αυτές που ζουν σήμερα και τα τέσσερα παιδιά του, που επίσης μεγαλώνουν στην περιοχή. Θυμήθηκε πάντως ότι μικρός πουλούσε κουλούρια στην περιοχή και ότι έτρεχε σε αγώνες enduro, τα σχολεία που αποτέλεσαν γι’ αυτόν οι θητείες του στο δήμο Σοχού και στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, αλλά και οι τις γνωριμίες με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Απόστολο Τζιτζικώστα. Όσο για το σήμερα και το τι πρέπει να γίνει για να ξαναζωντανέψει η ύπαιθρος ο βουλευτής της ΝΔ στη Β’ Θεσσαλονίκης σημειώνει: «Αυτό που πρέπει να ενισχύσουμε ως πολιτεία είναι η εκπαίδευση, είτε πρωτοβάθμια είτε δευτεροβάθμια. Αν χρειαστεί να έχουμε και δύο δασκάλους παραπάνω να τους έχουμε. Να δώσουμε την αίσθηση στους ανθρώπους που μένουν εδώ ότι μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε ένα περιβάλλον χωρίς να τους μειώνει τις δυνατότητες τους».

Πίνετε πρωινό καφέ;

Ναι, πάντα ξεκινάω την ημέρα με έναν πρωινό καφέ, τον οποίο τον παίρνω πάντα στο χωριό μου, τον Σοχό. Όταν είμαι στον Σοχό και πριν κατέβω κάτω είτε για το γραφείο είτε για τη δουλειά μου πάντα κάνω μια στάση σε ένα καφέ στον Σοχό, όπου και ακούω τα πρώτα σχόλια από τους τοπικούς φίλους. Και το ωραίο είναι ότι αυτούς τους ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει αν είσαι βουλευτής ή δεν είσαι, αλλά σου μιλάνε και εκφράζονται με μια απόλυτη ειλικρίνεια, που για μας είναι μια μεγάλη βοήθεια για να μπαίνουμε πιο καλά στην πραγματικότητα. Ο καθένας σου λέει τις αγωνίες του, χωρίς υπερβολές, που συχνά υπάρχουν σε ένα δημόσιο διάλογο. Για μένα, λοιπόν είναι κάτι που με βοηθάει.

Άρα είναι ένα είδος πρωινής πολιτικής ψυχανάλυσης.

Έτσι, με κόσμο που ζει χωρίς να έχει καμία σχέση με την πολιτική και που βιώνει την καθημερινότητα

Τι καφέ πίνετε συνήθως;

Φρέντο εσπρέσο σκέτο. Όχι συνήθως, μόνο τέτοιον πίνω.

Εδώ γιατί ήρθαμε; Είναι το αγαπημένο στέκι;

Είμαστε στο Caffé Greco. Είναι αγαπημένο στέκι. Όποτε κατεβαίνω από το Σοχό κάνω πάντοτε μια στάση εδώ. Ή ακόμα ακόμα και όταν γυρίζω απόγευμα ή βράδυ από τη Θεσσαλονίκη. Μιλάμε βέβαια για τις ημέρες που είμαι στη Θεσσαλονίκη. Γιατί πολλές μέρες τις παίρνω και στην Αθήνα, όπου εκεί το πρόγραμμα είναι διαφορετικό.

Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη το 1977. Σε ποια περιοχή;

Εγώ μένω μόνιμα στον Σοχό, στο Σοχό μεγάλωσα και εδώ συνεχίζω και ζω. Στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκα γιατί εκεί ήταν το νοσοκομείο που με γέννησε η μητέρα μου.

Πιτσιρικάς λίγο πριν σβήσει τα κεράκια γενεθλίων του

Στο Σοχό, με τα παιδιά του και τη γιαγιά Αναστασία, μητέρα της συζύγου του

Άρα, οι πρώτες αναμνήσεις ζωής είναι από τον Σοχό. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;

Ξέρετε κάτι. Ο Σοχός δεν είναι μια περιοχή όπου γεννήθηκα και μετά έφυγα, αλλά μια περιοχή όπου έζησα έφυγα κάποια στιγμή για να σπουδάσω, αλλά εδώ συνεχίζω να ζω και να μεγαλώνω την οικογένειά μου, με αποτέλεσμα πράγματα που βιώνουν τα παιδιά μου στην καθημερινότητά τους πιθανόν να είναι πράγματα τα οποία τα έζησα και εγώ. Για μένα ο χώρος είναι ένα λιμάνι, μια ηρεμία. Πολλοί με ρωτάνε πως είναι δυνατόν να πηγαινοέρχομαι Θεσσαλονίκη-Σοχό, που είναι μια απόσταση αρκετά μεγάλη. Παρόλα αυτά ό,τι ώρα και να φτάσω εδώ, ακόμα και στις 12 το βράδυ, ξεκουράζομαι. Με ηρεμεί, κυρίως γιατί γνωρίζω ότι πάντοτε υπάρχουν εδώ 4 με 5 φίλοι που θα τους βρω σε συγκεκριμένα καταστήματα. Ο χώρος έχει μια ωραία αύρα και κυρίως μια δυνατότητα ο κόσμος να στηρίζει την τοπική κοινωνία. Ίσως και γιατί ο τόπος μας έχει δημιουργήσει μια μεγάλη αγάπη λόγω από τη μια της απόστασης από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και ίσως και λόγω των δύο μεγάλων δρώμενων της περιοχής, των κουδουνοφόρων και της πάλης. Όλα αυτά είναι πράγματα που μας κρατάνε ενωμένους.

Ποια πράγματα θυμάστε με νοσταλγία από τα παιδικά σας χρόνια;

Ήμουν ένα παιδί θα έλεγα αρκετά ζωηρό. Δυσκολευόμουν να κάτσω στο σπίτι, ασχολούμουν με τα πάντα, δε θυμάμαι μια δραστηριότητα στο χωριό στην οποία να μην ήμουνα μέσα. Έτσι έμπλεξα με τον ιππικό όμιλο, με τους πρώτους αγώνες enduro που είχα συμμετάσχει. Ακόμα και όταν ήμουν παιδάκι με έναν φίλο μου σηκωνόμασταν το καλοκαίρι τέτοιες μέρες και πουλούσαμε κουλούρια. Παίρναμε κουλούρια από το φούρνο και γυρνούσαμε όλο το χωριό και τα πουλούσαμε. Ακόμη από μαθητής του δημοτικού θυμάμαι να δουλεύω και να εργάζομαι σε ένα κρεοπωλείο.

Σε νεανικές εποχές με μηχανή enduro

Η παραδοσιακή ιππασία στον Σοχό μετά τέκνων

Καλός μαθητής στο σχολείο;

Στο σχολείο ήμουν καλός μαθητής, αν και ο πατέρας μου δεν πίστευε ποτέ ότι αυτοί οι βαθμοί που έπαιρνα ήταν δικοί μου (γελάει). Ο αδερφός μου ο μεγάλος διάβαζε πάρα πολύ και παρόλα αυτά βγάζαμε τους ίδιους βαθμούς, αν και εγώ όλη την ημέρα ήμουν στη γύρα. Ήμουν όμως πολύ πρωινός τύπος. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξυπνάει γύρω στις 5.30 με 6 και να διαβάζω το πρωί για να πάω σχολείο. Ήμουν πάρα πολύ καλός στα θετικά, κυρίως στα μαθηματικά, με αποτέλεσμα να με θεωρούν όλοι καλό μαθητή γενικότερα.

Η πολιτική υπήρχε στη σκέψη σας;

Τι να σας πω; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τον θυμάμαι να είμαι πρόεδρος στην τάξη μου. Είχα εκλεγεί πρόεδρος στο 15μελές από τη Β’ γυμνασίου και αντίστοιχα και στη Β’ λυκείου και μου έλεγαν ο γυμνασιάρχης και ο λυκειάρχης μου ότι αυτά δεν μπορεί να γίνονται, γιατί κανονικά η θέση του προέδρου είναι για μαθητές της Γ’ γυμνασίου και της Γ’ λυκείου. Κι εγώ ήμουνα μικρότερος. Και τους απαντούσα: «Τι να κάνω, αφού έτσι θέλουν τα παιδιά, δεν φταίω εγώ». Ακόμη είχα μια καλή σχέση και με την Εκκλησία, γιατί έτυχε το σπίτι μας να είναι πολύ κοντά στην εκκλησία στην πλατεία, με αποτέλεσμα τις Κυριακές να είμαι παπαδάκι. Δεν θα ξεχάσω άλλη μια εμπειρία που μου αφήνει μια γλυκόξινη ανάμνηση που με έχει επηρεάσει προς τη θετική πλευρά στη ζωή μου.

Ποια είναι αυτή;

Ότι μετείχα σχεδόν σε όλες τις κηδείες του χωριού. Γιατί τα παλιά χρόνια στα χωριά υπήρχαν τρία παιδάκια που κρατούσαν σε κάθε κηδεία τα εξαπτέρυγα. Μονίμως ένας από τους τρεις ήμουν εγώ, ακόμη και όταν πήγαινα σχολείο. Ακόμα και τότε έπαιρναν τηλέφωνο στο σχολείο για να έρθουν οι συγκεκριμένοι για να πάμε στην κηδεία και να κρατήσουμε τα εξαπτέρυγα. Μέσα από αυτές τις εικόνες που έβλεπα στις κηδείες νομίζω ότι ωρίμασα πολύ. Γιατί θεωρούσα και θεωρώ ακόμα και τώρα ότι αυτή τη στιγμή βγαίνει η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου που φεύγει από τη ζωή και το πώς έζησε. Βλέποντας τα πρόσωπα των ανθρώπων στις κηδείες και πώς εκφράζονται για τον καθένα, ανεξαρτήτως αν αυτός είχε χρήματα ή δεν είχε, είχε εξουσία ή δεν είχε εξουσία, καταλαβαίνεις πολλά. Εκείνες τις στιγμές ο κόσμος βγάζει την ειλικρίνεια του.

Άρα και η σχέση με την Εκκλησία ήταν στενή;

Ήταν και είναι διαχρονική. Θυμάμαι από παιδάκι ότι έχω πέσει τέσσερις φορές για να πιάσω τον σταυρό σε κάποιο σιντριβάνι στον Σοχό, όπου εκεί στα Θεοφάνια μπορεί να είχε και πάγο (γελάει).

Τα γένια; Πως προήλθαν;

Ωραία ερώτηση. Τα γενιά τα άφησα όταν έγινα δήμαρχος και μετά. Τα πρώτα χρόνια της δημαρχίας δεν τα είχα. Δεν θα ξεχάσω ότι ο πατέρας μου δεν τα πήγαινε με τίποτα, ήταν ένας συντηρητικός άνθρωπος στο χώρο της κεντροδεξιάς που δεν του άρεζαν καθόλου τα γένια. Κάποια στιγμή, λοιπόν μου λέει: «Επιτρέπεται να είσαι δήμαρχος και να έχεις γένια; Τι είναι αυτή η κατάσταση;» Παρά τις πιέσεις όμως δεν τα έκοψα ποτέ και είναι μια συνήθεια που δεν θα την αλλάξω, γιατί νομίζω ότι δεν θα μου το επιτρέψουν ούτε και τα παιδιά μου.

Γιατί σπουδάσατε Λογιστική και Χρηματοοικονομική στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας στις Σέρρες και στη συνέχεια κάνατε μεταπτυχιακά με θέμα την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και διακυβέρνηση στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας;

Ενώ είχα πάει πάρα πολύ καλά στις Πανελλήνιες στα μαθηματικά, είχα γράψει πολύ χάλια στην έκθεση. Στην αρχή όταν μπήκα στη Σχολή δεν ενθουσιάστηκα καθόλου, αλλά τελικά έκανα πολύ μεγάλο λάθος. Την τελείωσα καλά και γρήγορα και τελικά με βοήθησε πάρα πολύ και στη δουλειά μου, αλλά και σε επίπεδο διοίκησης στο δήμο. Όσο για το μεταπτυχιακό ήταν πολύ ενδιαφέρον και ήταν για μένα δύο πολύ όμορφα χρόνια. Περίμενα πως και πως να έρθει το Σαββατοκύριακο γιατί περνούσαμε 15 ώρες στο πανεπιστήμιο στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών. Πολύ όμορφα χρόνια, με πολύ ωραίους καθηγητές. Δεν θα ξεχάσω τον αείμνηστο Ηλία Κουσκουβέλη με τον οποίο δίναμε πραγματικές μάχες γιατί είχε συγκεκριμένες απόψεις. Πολύ όμορφη εμπειρία και χαίρομαι που την έκανα.

Στη δουλειά, όπου γίνεται πιστοποιημένη επεξεργασία ενζύμων τυροκόμησης και παραδοσιακή πυτιά

Από το 2002 και πριν ασχοληθείτε με τα κοινά είστε ιδιοκτήτης μιας πρότυπης βιοτεχνικής επιχείρησης του αγροδιατροφικού τομέα, όπου κάνετε πιστοποιημένη επεξεργασία ενζύμων τυροκόμησης και παραδοσιακή “Πυτιά”, με έδρα το Σοχό. Τι κερδίσατε από τον ιδιωτικό τομέα;

Να πούμε κατ’ αρχήν τι είναι αυτό. Αυτή τη δουλειά την έκαναν οι γονείς μου, ερασιτεχνικά. Τι έκαναν; Η καταγωγή της μητέρας μου είναι από τη Βλάστη Κοζάνης, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν μια έντονη σχέση με την κτηνοτροφία. Έτσι ήρθαν και στο Σοχό, γιατί ο παππούς μου είχε τα ζώα. Γίδια συγκεκριμένα. Το καλοκαίρι ήταν στη Βλάστη και το χειμώνα στη Βόλβη για πιο θερμές περιοχές. Αργότερα για να μην έχουν μεγάλες μετακινήσεις έμειναν στο Σοχό. Όλοι αυτοί, αλλά κυρίως η μητέρα μου, ασχολήθηκαν με διάφορες δουλειές και μια από τις εργασίες που έκαναν ήταν να μαζεύουν τα στομαχάκια από τα κατσικάκια και τα αρνάκια γάλακτος. Να κάνουν μια πρώτη μορφή επεξεργασίας, να τα πουλάνε σε τυροκομεία ανά την Ελλάδα και στη συνέχεια οι ίδιοι τυροκόμοι να κάνουν τη συγκεκριμένη πυτιά για να γίνει η παραγωγή του οποιοδήποτε τυριού. Εγώ ερχόμενος το 2002 στην εταιρία είχα και μια σχέση με το συγκεκριμένο αντικείμενο, είχα πάει και στην Ιταλία και είχα δει αντίστοιχα εργοστάσια. Έτσι ξεκίνησα τη δημιουργία μιας πολύ ωραίας μονάδας και από τότε έχω μια πιστοποιημένη μονάδα και κάνω παραγωγή ενζύμων.

Τι σας προσέφερε η εμπειρία;

Καταρχήν ότι έχω ζήσει εμένα και την οικογένειά μου. Επίσης ότι έχω καταφέρει να ασχοληθώ με την πολιτική μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, γιατί ήταν μια δουλειά που ήταν κυρίως εποχιακή και η οποία μού άφηνε χρόνο για να ασχοληθώ με όλα τα άλλα. Μού έδωσε τη δυνατότητα να έχω σχέση με τη γεωργία σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο με το Σοχό. Μού πρόσφερε φυσικά και την αγωνία την επιχειρηματική: Τελειώνει ο μήνας και δεν ξέρεις αν μπορείς να πληρώσεις τις εισφορές σου ή το ΕΦΚΑ. Να πούμε εδώ ότι δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι θα γίνω βουλευτής, η συγκυρία έτυχε για να με φέρει εδώ. Μπορεί υπό κάποιες προϋποθέσεις ακόμα να ήμουν δήμαρχος.

Στην τοπική αυτοδιοίκηση ποιος σας «έμπλεξε» το 2002;

Μια παρέα φίλων που ήταν μεγαλύτεροι από μένα που συζητούσαμε για τα δημοτικά. Τότε υπήρχε μια κόντρα και μια ίντριγκα και οι διάφοροι δήμαρχοι μάλωναν μεταξύ τους. Μού πρότειναν λοιπόν ήδη από τότε να κατέβω ως υποψήφιος δήμαρχος στο Σοχό σε ηλικία μόλις 24 χρονών. Οι γονείς μου βέβαια μηδέν σχέση με την πολιτική. Ο πατέρας μου μού έλεγε: «Πού θα πας; Το δικό μας το σόι είναι μικρό». Αντίθετα της μητέρας μου που ήταν 8 αδέλφια ήταν ένα διάσπαρτο και μεγάλο σόι, ό,τι πρέπει για την πολιτική. Παρ όλα αυτά κατέβηκα ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, ήμασταν πέντε φίλοι και αποφασίσαμε να στηρίξουμε εμένα. Εκλέχτηκα πρώτος δημοτικός σύμβουλος, έμεινα μαζί τους και κατέβηκα το 2006 ως ανεξάρτητος δήμαρχος πια. Απέναντι σε έναν δήμαρχο που είχε το χρίσμα της ΝΔ και διαχρονικά ήταν στην παράταξη και σε έναν δήμαρχο που ήταν εκλεγμένος για 16 χρόνια. Βγήκα πρώτος την πρώτη Κυριακή και στο δεύτερο γύρο δήμαρχος με 62%.

Σε ηλικία 29 ετών. Καλό ή δύσκολο σχολείο;

Ήταν το μεγαλύτερο σχολείο που έχω περάσει. Όποιος περάσει από τον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης καταλαβαίνει τι θα πει διοίκηση. Ο δήμαρχος δεν έχει ποτέ κενό, δεν έχει αυτό που λέμε «κλείσαμε σήμερα και δεν λειτουργεί το μαγαζί». Για τον δήμαρχο δεν κλείνει ποτέ τίποτα. Για μένα είναι το πιο όμορφο, αλλά και το πιο δύσκολο όργανο λειτουργίας. Όμορφο γιατί; Είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεσαι το κάθε τι που γίνεται και να βλέπεις ότι αυτή η πέτρα που έβαλες είναι δική σου ή είναι η πέτρα που συντήρησες ή αν έκανες κάποια ζημιά να βλέπεις ότι είναι δική σου η ευθύνη. Είναι κάτι που κρίνεται από τον κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ακόμη και το βράδυ που πηγαίνει κάποιος στο σπίτι του βλέπει αν οι λάμπες στο δρόμο του καίνε. Εγώ είχα μια συνήθεια να κυκλοφορώ το βράδυ για να βλέπω ποιες λάμπες είναι αναμμένες. Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι μερικές φορές γιατί μερικές λάμπες είναι σβηστές.

Το 2010 κατεβαίνετε περιφερειακός σύμβουλος, όπου παραμένετε μέχρι το 2018, συμμετέχοντας σε πολλές θέσεις;. Πως έγινε η μεταγραφή;

Τότε κάναμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα με μια πρόταση -όχι μόνο δική μου αλλά και του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης- να γίνει με τον Καλλικράτη ένας ορεινός δήμος, με τους δήμους Βερτίσκου, Σοχού και Αρρέθουσας. Πληρούσαμε όλα τα κριτήρια και ενώ ήταν αυτή η πρόταση δυστυχώς με υπουργό Εσωτερικών τον Γιάννη Ραγκούση και με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ύστερα από πιέσεις των τοπικών βουλευτών που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πως θα χωρίσουν τους δήμους για να γίνει ένας δήμαρχος μπλε και ένας δήμαρχος πράσινος, έγινε τελικά άλλη επιλογή. Εδώ είναι που λένε «εμείς προγραμματίζουμε και ο θεός γελάει». Δυστυχώς έγιναν συνενώσεις 7 δήμων στο δήμο Λαγκαδά και 6 δήμων στο δήμο Βόλβης. Τότε εγώ έκανα προσφυγή στο ΣτΕ και θεωρούσα ότι δεν γίνεται από τη μία να προσφεύγεις κατά μιας πρότασης και από την άλλη να κατεβαίνεις ως υποψήφιος δήμαρχος. Έτσι έγινα από δήμαρχος στρατιώτης και κατέβηκα ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος. Εκλέχτηκα και όταν ο Απόστολος Τζιτζικώστας έγινε περιφερειάρχης και μετά από τις αλλαγές που έγιναν στη διοίκηση με την έκπτωση του Παναγιώτη Ψωμιάδη ορίστηκα αντιπεριφερειάρχης.

Με τον Απόστολο Τζιτζικώστα: «Από τη θέση του Επιτρόπου στην ΕΕ θα βοηθήσει όλη την Ελλάδα»

Εκεί αναλάβατε πολλές θέσεις ευθύνης. Ο απολογισμός σας σήμερα ποιος είναι;

Και εκείνο ήταν μεγάλο σχολείο, σε άλλο επίπεδο όμως. Γιατί έτυχε να αντιμετωπίσω πολύ σοβαρά και μεγάλα προβλήματα. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας μάς έδωσε χώρο, γιατί έχει αυτή τη μαγεία και στους συνεργάτες του δίνει χώρο. Δεν τούς πνίγει και σού δίνει τη δυνατότητα να εργαστείς. Δεν έχει την αγωνία να υπάρχει μέσα από τη δικιά σου λειτουργία. Το τεράστιο πρόβλημα τότε ήταν η μεταφορά των μαθητών που καταφέραμε χάρη στις προτάσεις της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας να αλλάξει ο νόμος. Αν αυτή τη στιγμή υπάρχει μεταφορά μαθητών και λειτουργεί κάθε μήνα, έστω και με μικρά προβλήματα, εμείς παίξαμε έναν πολύ σημαντικό ρόλο για να τροποποιηθεί ο τότε νόμος και να δοθεί μια μόνιμη λύση στο θέμα. Επίσης σημαντική ήταν η απόφαση που βγάλαμε και που αποτέλεσε προπομπό για όλη την Ελλάδα όσον αφορά στις αργίες. Τότε θέσαμε και βάλαμε για τη Θεσσαλονίκη δύο επιπλέον αργίες ύστερα από μια πολύ μεγάλη διαβούλευση με τους εκπροσώπους των φορέων και καθιερώσαμε την τελευταία Κυριακή του χρόνου αλλά και την Κυριακή της Έκθεσης ως αργίες. Και δεν είχαμε πουθενά αντίδραση. Ακόμη σημαντική επιτυχία είναι ότι καταφέραμε στο πρόγραμμα των νέων αγροτών να εντάξουμε μετά από μεγάλες πιέσεις το σύνολο των επιλαχόντων που ήταν κοντά στους 2.500.

Το 2015 κατεβαίνετε για πρώτη φορά στη βουλευτική λίστα της ΝΔ στη Β’ Θεσσαλονίκη στις δεύτερες εκλογές, το 2019 είστε ο πιο επιτυχημένος σε σταυρούς αλλά επιλαχών βουλευτής και το 2023 εκλέγεστε στη Βουλή Πως είναι το κοινοβουλευτικό ταξίδι;

Δεν ήταν εύκολο. Καταρχήν δεν ήταν εύκολο να φτάσω εδώ που έφτασα. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας δεν ήθελε ποτέ να κάνω αυτή τη μεταγραφή και μού έλεγε: «Μείνε εδώ». Γιατί πραγματικά ήμασταν μια πολύ ωραία ομάδα και παραμένουμε να έχουμε μια άριστη σχέση. Η εκλογή μου στη Βουλή δεν ήταν εύκολη, γιατί είχα στον συνδυασμό δύο εκλεγμένους βουλευτές επί σειρά ετών, τον κ. Καράογλου και τον κ. Αναστασιάδη και τον Δημήτρη Βαρτζόπουλο που είχε περάσει από σημαντικές κυβερνητικές θέσεις και το διεκδικούσε πάλι. Η ΝΔ πήγαινε για τρεις έδρες και η εκλογή μου ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Παρόλα αυτά είχα αποφασίσει και παραιτήθηκα 18 μήνες πριν την ημερομηνία των εκλογών, ο μόνος σε όλη την Ελλάδα, γιατί ήθελα πάντα να είμαι ξεκάθαρος. Λέω «πάω εκεί», δε λέω «και λίγο εδώ και λίγο εκεί». Τότε υπήρχε η δυνατότητα να κατεβώ και στην Περιφέρεια και να είσαι και περιφερειακός σύμβουλος και βουλευτής, αλλά δεν το έκανα γιατί είχα δεσμευτεί διαφορετικά. Ότι δηλαδή εγώ θα πάω μόνο ως υποψήφιος βουλευτής. Έδωσα έναν πολύ μεγάλο αγώνα, ο κόσμος με τίμησε με το παραπάνω και το ότι με τίμησε τόσο πολύ μού έδωσε δύναμη να συνεχίσω ξανά.

Φαντάζομαι ότι η τετραετία εκτός Βουλής για έναν επιλαχόντα βουλευτή ήταν δύσκολη.

Με ρωτήσατε προηγουμένως κάτι για τη δουλειά μου. Σε αυτήν οφείλω τα πάντα. Γιατί σκεφτείτε να κάνεις δύο προεκλογικούς αγώνες και να μην προέρχεσαι από μια οικογένεια που έχει χρήματα. Χάρις στην εργασία μου και τη στήριξη που είχα από τα αδέλφια, την οικογένεια και κάποιους φίλους, τα καταφέραμε να μείνουμε άλλα 4 χρόνια, να διατηρήσουμε γραφεία, να κάνουμε έναν αγώνα και να φτάσουμε στο τέλος στην εκλογή το 2023. Η εκλογή βέβαια δε λέει τίποτα για μένα, γιατί πάντα υποστηρίζω ότι η πρώτη εκλογή είναι εύκολη, η δεύτερη είναι δύσκολη. Πρέπει να αποδείξεις ότι πρώτον δεν έχουμε καβαλήσει το καλάμι, ότι παραμένουμε πιστοί σε αυτά που λέγαμε στον κόσμο πριν μπούμε στη Βουλή και ότι είμαστε κοντά και κάνουμε μια προσπάθεια ειλικρινή και αληθινή. Δε λέω ότι θα πετύχουμε τα πάντα, αλλά πρέπει η προσπάθειά μας να είναι διαχρονική. Ο κόσμος σε κρίνει ως εξής: έχει ένα αίτημα, είτε ατομικό είτε αφορά το σύνολο. Όταν γίνεται κάτι το θεωρεί δεδομένο και καλώς κάνει. Μπορεί στα 10 αιτήματα τα 2 να μην γίνουν, αυτά που θα μείνουν είναι τα 2 που δεν έγιναν.

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο οι σχέσεις ξεκίνησαν απο την εποχή που ο Φάνης Παπάς ήταν δήμαρχος Σοχού και ο πρωθυπουργός νεοεκελεγμένος βουλευτής

Κυριάκος Μητσοτάκης - μια καλή και προσωπική σχέση από χρόνια: Η πρώτη εμπειρία μαζί του;

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον γνώρισα όταν ήμουν δήμαρχος στο Σοχό και αυτός πρωτοεκλεγμένος βουλευτής. Η επαφή μας και η γνωριμία μας έγινε με τον τότε υποψήφιο δήμαρχο Βασίλη Σπανάκη, που είναι διαχρονικός μου φίλος. Εγώ, ο Βασίλης και ο Κυριάκος, ενώ στο γραφείο τότε ήταν ακόμη ο Θανάσης Νέζης, ο Δημήτρης Φραγκάκης και ο Στέλιος Κονταδάκης. Και κάναμε μια πολύ όμορφη παρέα, διαχρονικά έχουμε μια σχέση πολύ όμορφη και πάρα πολύ καλή. Δεν σας κρύβω ότι όταν μου είπε ο Απόστολος «γίνεσαι αντιπεριφερειάρχης» εμένα το μυαλό μου πήγε απευθείας στο Αγροτικής Ανάπτυξης. Τον πρώτο άνθρωπο με τον οποίο μίλησα ήταν ο βουλευτής Κυριάκος Μητσοτάκης. Και αυτός μου είπε τότε: «Άκου να δεις. Το Αγροτικής το ξέρεις γιατί το ζεις και το έχεις. Πήγαινε στο Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος για να γνωρίσεις και έναν άλλο κόσμο, που είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον». Δεν θα ξεχάσω αυτή τη συμβουλή του.

Τα συν του Κυριάκου Μητσοτάκη ποια είναι;

Ότι μερικές φορές είναι παραπάνω καλός από ότι χρειάζεται στη σημερινή πολιτική. Αυτό θα έλεγα ότι είναι ένα μείον του, ότι είναι δηλαδή παραπάνω καλός απ’ όσο χρειάζεται. Και ίσως -και εδώ βάζω και τον εαυτό μου-να μας δίνει περισσότερες φορές άλλοθι από όσες θα έπρεπε να πάρει ο καθένας μας. Και να συγχωρεί. Τι μου έχει κάνει εντύπωση από αυτόν τον πολιτικό, με τον οποίο έχω κάνει ατελείωτες εξορμήσεις όχι τώρα ας πρωθυπουργός που τα φώτα καίνε αλλά όταν ήταν βουλευτής; Τότε πήγαινα από το αεροδρόμιο, τον έπαιρνα και τον συνόδευα στην περιοδεία. Όπου και αν πήγαινε επίσκεψη ήθελε να μάθει και να εμπλουτίσει τις γνώσεις του. Πηγαίναμε σε ένα εργαστήριο, σε ένα εργοστάσιο, σε μια περιοχή ή σε ένα σύλλογο. Θα ρωτούσε για να καταλάβει πολύ καλά τι είναι αυτό που κάνουνε, ποια είναι τα προβλήματά τους, ποια είναι τα θετικά τους. Και μετά θα έφευγε. Δεν τον έχω δει ποτέ σε επίσκεψη να λέει «Άντε, να φύγουμε». Επίσης είναι ένας άνθρωπος που δεν ξεχνάει και έχει δείξει ότι δεν κρατάει κακίες. Γιατί με εντυπωσιάζει αυτό; Γιατί έχω δει πολλούς που στη διάρκεια της διακυβέρνησης δεν τού έχουν φερθεί με τον καλύτερο τρόπο και έχουν εκφραστεί δημοσίως γι’ αυτόν όχι με τον καλύτερο τρόπο και παρ όλα αυτά όταν ήρθε η ώρα της κρίσης δεν έβαλε αυτό μπροστά για να τους απορρίψει για οτιδήποτε. Αυτό είναι μεγαλείο ενός μεγάλου άνθρωπο. Που όταν βλέπεις μπροστά, αφήνει πίσω τις κακίες.

Εκτός από το ότι αφήνει χώρο στους συνεργάτες του ο Απόστολος Τζιτζικώστας, με τον οποίο ήσασταν χρόνια μαζί, τι άλλο θετικό έχει;

Ο Απόστολος είναι για υψηλή πολιτική. Σε αυτό που πάει τώρα είναι το στοιχείο του. Η Ευρώπη και η υψηλή πολιτική είναι πραγματικά το στοιχείο του. Μπορούσε να έρθει σε ένα Περιφερειακό συμβούλιο για ένα ζήτημα, εσύ να ασχολείσαι με αυτό για ένα χρόνο, να του έκανες μια ενημέρωση πριν τη συνεδρίαση και να το έπαιρνε το θέμα εντός του συμβουλίου λες και το δούλευε αυτός και να σε ξεπερνούσε . Αυτό είναι μαγεία, είναι πραγματικά ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος.

Θα βοηθήσει στη Μακεδονία το ότι θα είναι ο επόμενος Επίτροπος της Ελλάδας στην ΕΕ;

Θα βοηθήσει την Ελλάδα. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι έχει μια πάρα πολύ καλή εικόνα για το ποια είναι η Μακεδονία και ποια είναι η Βόρεια Ελλάδα. Ξέρετε κάτι; Ήταν πολύ μεγάλο σχολείο για τον Απόστολο και η Αντιπεριφέρεια και ή Περιφέρεια. Γιατί χωρίς αυτό το σχολείο θα ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Το ότι έχει περάσει από ένα τόσο μεγάλο σχολείο και με επιτυχία, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα, ότι έχει διατελέσει σε πολύ υψηλό επίπεδο σε όργανα της Ευρώπης και ότι διαθέτει ένα πολιτικό αισθητήριο, δηλαδή να παρέμβει πολιτικά, είναι νομίζω ο καλύτερος συνδυασμός για τη θέση του Επιτρόπου. Πιστεύω ,λοιπόν ότι ήταν πολύ σωστή και ορθή η επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να στείλει έναν νέο άνθρωπο για τη θέση αυτή.

Πάμε λίγο στα της υπαίθρου της Θεσσαλονίκη: Είναι λίγο παραμελημένη; Τι χρειάζεται σήμερα;

Ο νομός Θεσσαλονίκης έχει πολύ μεγάλες διαφορετικότητες. Για να είμαστε δίκαιοι και να μην τα βάζουμε όλα στην ίδια κατηγορία. Άλλο η περιοχή του δήμου Δέλτα, όπου έχουν γίνει πολλά βήματα προς τα εμπρός σε ότι αφορά το κομμάτι του πρωτογενή τομέα, έχουν δημιουργηθεί πολύ σοβαρές συλλογικότητες και υπάρχει ένα βασικό προϊόν που είναι το ρύζι με μεγάλη δυναμική, ενώ υπάρχουν και οι μυδοκαλλιέργειες που επίσης είναι εξαγωγικό προϊόν. Άλλο η περιοχή του δήμου Θερμαϊκού, όπου υπάρχει μια άλλου είδους ανάπτυξη, τουριστική και οικιστική και η Μηχανιώνα που έχει τη μεγαλύτερη ανοιχτή αγορά των Βαλκανίων, που όμως πρέπει να στηριχθεί και να αποκτήσει έναν καλύτερο οδικό άξονα. Άλλο η περιοχή της Σίνδου που έχει τη μεγαλύτερη βιομηχανία, άλλο οι περιοχές, όπως οι δήμοι Ωραιοκάστρου, Πυλαίας-Χορτιάτη και Θέρμης, όπου υπάρχει μια πολύ μεγάλη οικιστική ανάπτυξη και όπου δημιουργούνται νέες πόλεις. Και άλλο οι δύο δήμοι της επαρχίας Λαγκαδά, όπου και εδώ υπάρχουν διαφορετικότητες.

Τι χρειάζεται τελικά η επαρχία;

Θεωρώ ότι θα αρχίσει να αναπτύσσεται η επαρχία. Γιατί πολύ απλά δυσκολεύει η ζωή στο κέντρο της πόλης. Η ζωή εκεί γίνεται πολύ πιο ακριβή, με το πρόβλημα της στέγασης να μεγαλώνει και να πρέπει να αντιμετωπιστεί. Από την άλλη το αυτοκίνητο εξελίσσεται διαρκώς. Γίνεται πιο οικονομικό ως προς την κατανάλωση και πιο έξυπνο ως προς την οδήγηση και αυτό θα μας βοηθήσει να πάρουμε μεγαλύτερες αποστάσεις από το χώρο εργασίας, με αποτέλεσμα περιοχές με ένα μεγαλύτερο βαθμό ασφάλειας, όπως είναι οι δικές μας περιοχές, να είναι ελκυστικές για να τις επιλέξει ένα νέο ζευγάρι. Αυτό που πρέπει να ενισχύσουμε ως πολιτεία και να δώσουμε κίνητρα σε αυτές τις οικογένειες που αποφασίσουν να ζήσουν εδώ είναι η εκπαίδευση, είτε πρωτοβάθμια είτε δευτεροβάθμια. Αν χρειαστεί να έχουμε και δύο δασκάλους παραπάνω να τους έχουμε. Γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για αποκέντρωση και κάθε φορά που πέφτουν τα νούμερα κάποιων μαθητών να μειώνουμε τις αίθουσες και από πενταθέσια να γίνονται τετραθέσια και τριθέσια. Γιατί έτσι πολύ απλά είναι σαν να λέμε στον κόσμο από εκείνη την περιοχή: «σηκωθείτε και φύγετε». Σε αυτές τις περιοχές ας πληρώσει η πολιτεία και πέντε δασκάλους παραπάνω και ας γίνει το μάθημα καλύτερο για να αισθάνεται και ο άλλος που ζει εκεί ότι έχει μια καλή εκπαίδευση. Νομίζω ότι η πολιτεία δεν θα πρέπει να ασχοληθεί με την ύπαιθρο με καθαρά με οικονομικά κριτήρια, αλλά να δώσει την αίσθηση στους ανθρώπους που μένουν εδώ ότι μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε ένα περιβάλλον χωρίς να τους μειώνει τις δυνατότητες.

Οικογενειακή φωτογραφία. Τέσσερα παιδιά, η σύζυγός του Αναστασία και ο ίδιος

Πάμε στον ιδιώτη Φάνη Παπά: Οικογένεια με τέσσερα παιδιά, έτσι;

Τέσσερα παιδάκια.

Υπάρχουν τύψεις; Τα βλέπετε όσο πρέπει;

Αν έλεγα ότι τα βλέπω όσο πρέπει θα ήμουν ψεύτης. Έρχονται στιγμές που αν είμαι Αθήνα παραπάνω με πιάνουν κρίσεις πανικού. Ακόμα και με το τελευταίο αεροπλάνο να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη και να είμαι στη 1 μετά τα μεσάνυκτα στο Σοχό και μόνο το ότι μπαίνω στο σπίτι και ότι όλη η οικογένεια κοιμάται στον ίδιο χώρο με ηρεμεί και εμένα αλλά και τα παιδιά μου.

Η σύζυγος, η Αναστασία, είναι ο ήρωάς της οικογένειας Φάνη Παπά;

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη λέξη που μπορεί να εκφράσει κάτι περισσότερο από τη λέξη ήρωας. Αν υπήρχε θα τής ταίριαζε. Η Αναστασία ήταν σχεδιάστρια ρούχων και μέχρι και το δεύτερο παιδί δούλευε με επιτυχία, είχε λάβει και βραβείο και ήταν γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Παρόλα αυτά άφησε αυτό το κομμάτι για να είναι πιο κοντά στην οικογένεια και τρέχει και σήμερα και στη δουλειά μας.

Τα παιδιά τι ηλικία έχουν;

Ο μεγάλος φέτος τελείωσε τη Γ’ λυκείου. Καλή τύχη να έχουν όλα, γιατί το καθένα πηγαίνει με το τυχερό του και εύχομαι να πάει εκεί που πραγματικά του αρέσει.  Η Κατερίνα είναι στη Β’ λυκείου τώρα και θα πάει στη Γ’, ο υπερδραστήριος Γιάννης είναι στην Α’ λυκείου και ασχολείται με τα πάντα. Θέλεις άλογα, θέλεις ποδήλατο, θέλεις τα πάντα, ό,τι υπάρχει και ό,τι κινείται. Και η πολυτάλαντη Μελίσα που τώρα θα πάει Ε’ δημοτικού.

Πέραν της οικογένειας με τι άλλο χαλαρώνετε;

Γενικότερα είμαι εύκολος στη λειτουργία μου. Έχω δημιουργήσει με έναν παιδικό μου φίλο που είναι και κουμπάρος μου έναν πολύ ωραίο χώρο στην Καλλικράτεια. Κάναμε χρόνια κάμπινγκ και σε ένα οικόπεδο βάλαμε τα τροχόσπιτά μας και φτιάξαμε ένα γηπεδάκι του μπάσκετ, τοποθετήσαμε πολύ πράσινο και δεντράκια. Εκεί είναι ένα ωραίο σημείο, όπου χαλαρώνω. Επίσης με χαλαρώνει πολύ όταν πηγαίνω στον χώρο εργασίας μου. Εκεί ηρεμώ πολύ, ο χρόνος με μαγεύει.

Στη Βουλή;

Αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και το κάνω με μεγάλη αγάπη. Νομίζω ότι θέλω να δώσω ακόμα περισσότερα και ότι μέχρι στιγμής έχω δώσει ελάχιστα. Έχω μάθει όμως να λειτουργώ σε όλα μου στο μέγιστο, γιατί έτσι ήταν η ζωή μου και ποτέ δεν ηρεμούσα. Οπότε…

Συλλογική προτίμηση στο ποδόσφαιρο υπάρχει;

Πέρα από τον Εθνικό Σοχού; Είναι μια ομάδα που έχει φτάσει μέχρι Γ’ Εθνική, έχει καλές ακαδημίες και έναν παλαιστικό σύλλογο και να πω εδώ ότι από μικρός αγαπώ πολύ την πάλη.

Συλλογική προτίμηση;

Θέλω να είμαι δίκαιος. Ως ομάδα είμαι ΄Άρης, παρόλα όλα αυτά έχω παρακολουθήσει περισσότερους αγώνες του ΠΑΟΚ. Έχω δε μια άριστη σχέση και με τις δύο διοικήσεις.

Μουσική προτίμηση;

Θεωρώ ότι όταν ο Θεός έκανε φόρτιση σε κάθε άνθρωπο σε εμένα ξέχασε να φορτίσει την έννοια της μουσικής (γελάει). Ακούω πάρα πολύ μουσική και μου αρέσει να χορεύω. Από παραδοσιακά μέχρι τα πάντα. Πιο πολύ πάντως μου αρέσουν τα ελληνικά -τα έντεχνα Εδώ πιο πολύ μάς έχει επηρεάσει ο τοπικός σταθμός που έχουμε, ο Σοχός-fm, με μια εξαιρετική μουσική που παίζει ένας φίλος μου ο Σάκης ο Τερζής.

Μότο ζωής για τον Φάνη Παπά;

(Σκέφτεται). Θεωρώ δύο. «Ποτέ να μη λες ποτέ», γιατί η ζωή είναι πολύ κοντά. Επίσης το «πράγματα που διορθώνονται μπορείς να τα διορθώσεις με προσπάθεια και πράγματα που δεν διορθώνονται τα προσπερνάμε και πάμε στην επόμενη μέρα». Δεν είμαι άνθρωπος που ανακυκλώνω μέσα μου τις στεναχώριες. Δεν θα ξεχάσω το 2019 που δεν εκλέχθηκα είχαν μαζευτεί τα παιδιά στο γραφείο και μού έλεγαν να αναλύσουμε το τι δεν πήγε καλά και το τι έφτιαξε. Τότε τους είπα: «Παιδιά εγώ φεύγω, πάω Καλλικράτεια. Κάναμε ένα ωραίο αγώνα, ο κόσμος μάς τίμησε και αυτό που πρέπει να δούμε είναι τι θα κάνουμε για την επόμενη μέρα».

Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί: Τι θα αλλάζατε στην ελληνική ύπαιθρο που δεν αλλάζει εύκολα;

Θα προσπαθούσα να δημιουργήσω όσο το δυνατόν περισσότερες υποδομές και συνθήκες τέτοιες, ώστε για τα νέα ζευγάρια η επιλογή τους να μείνουν στην ύπαιθρο να ήταν ένα πλεονέκτημα. Γιατί δε θεωρώ ότι είναι μόνο θέμα εργασίας. Γιατί είναι πολύ σημαντικό η απόφαση εκεί που ζούμε να αισθανόμαστε ότι δεν αδικούμε τα παιδιάς μας.