Θεσσαλονικιώτικος ο σημερινός πρωινός καφές. Τον ήπιαμε με τον υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης Σπύρο Πέγκα έχοντας ως φόντο τον Λευκό Πύργο. Θυμήθηκε τις εικόνες από τα παιδικά του χρόνια στην περιοχή της Σαλαμίνας όταν χάζευε το Λούνα Παρκ και τη θάλασσα και μετρούσε τα κόκκινα αυτοκίνητα που περνούσαν, τη Γερμανική Σχολή όπου φοίτησε και τα εφηβικά φλερτ του, το Τiffany’s όπου έτρωγε κάθε Σάββατο αλλά και τη μεγάλη εμπειρία της «Πρωτοβουλίας» του Γιάννη Μπουτάρη. 

Κατάφερε μάλιστα να τον περιγράψει μέσα σε 16 λέξεις, λέγοντας απλά ότι ο κυρ-Γιάννης δεν περιγράφεται μέσα σε τόσο λίγες λέξεις...

Για το σημερινό δήμαρχο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Ζέρβα σημείωσε ότι αυτό που δεν του αρέσει είναι «η έλλειψη νοιαξίματος και φροντίδας και η παλαιομοδίτικη και παλαιοκομματική αντίληψη της διαχείρισης της εξουσίας». 

Όσο για τη δική του προσπάθεια «Θεσσαλονίκη για όλους» και τις εκλογές του Οκτωβρίου επισημαίνει ότι δε θα κάνει απλώς καλύτερη διαχείριση της καθημερινότητας αλλά «θα την αλλάξει».

Πίνετε πρωινό καφέ;

Κάθε πρωί, απαραιτήτως. Ετοιμάζω την καφετιέρα από το προηγούμενο βράδυ και απλά πατάω το κουμπί μόλις ξυπνήσω (γελάει).

Τι ώρα και τι είδους καφές είναι;

Πλέον ακολουθώ τα ωράρια της μικρής, που μας ξυπνάει γύρω στις 7 π.μ. Αφού την αλλάξω έρχεται η ώρα για ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ φίλτρου (γελάει).

Γεννηθήκατε στην περιοχή της Σαλαμίνας. Τι θυμάστε από τη Θεσσαλονίκη εκείνων των χρόνων;

Θυμάμαι την πόλη πιο ήσυχη, πιο άδεια. Μπροστά από το σπίτι μας είχαμε μία τεράστια αλάνα, όπου παίζαμε μαζί με τους παιδικούς μου φίλους, τον Ηλία, τον Βαγγέλη και τη Μάρθα. Θυμάμαι και το ζαχαροπλαστείο «Il Mondo» κάτω από το σπίτι μας. Καθόμουν στο μπαλκόνι πιτσιρικάς και χάζευα απέναντι το Λούνα Παρκ και τη θάλασσα και από την άλλη πλευρά μετρούσα τα κόκκινα αυτοκίνητα -δεν ξέρω γιατί ειδικά αυτά- που περνούσαν από τη Βασιλίσσης Όλγας. 

Για μένα τα όρια της πόλης επεκτεινόταν από την Μπότσαρη και μέσω της Ανάληψης μέχρι την Φιλελλήνων, όπου έμεναν ο παππούς και η γιαγιά. Ο μπαμπάς μου με πήγαινε σινεμά, στο «Ρεξ», το «Κωτούλα», το «Λάουρα» και το «Κολοσσαίον».

Μπουσουλώντας κάτω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο.

Και στο σπίτι σας; Πώς ήταν η ατμόσφαιρα; Πόσα μέλη είχε; Ο μπαμπάς έμπορας, έτσι;

Ήμασταν μία τυπική ελληνική οικογένεια της εποχής: μπαμπάς στη δουλειά, μαμά οικιακά τότε, αδελφή και αδελφός σε κοινό υπνοδωμάτιο. Περνούσαμε ωραία και ανέμελα, σχολείο, διάβασμα, αλλά και αρκετό παιχνίδι. Το καλοκαίρι στην Περαία για μπάνια και τα Χριστούγεννα μεγάλα ταξίδια στο εξωτερικό με το αυτοκίνητο.

Ο μπαμπάς, αυτοδημιούργητος έμπορας -έτσι, με άλφα- τότε που ήταν τα καλά εμπορικά χρόνια και η δουλειά απέδιδε. Νιώθω μία υπερηφάνεια για τον πατέρα μου, που αν και χωρίς υψηλή μόρφωση ο ίδιος μας φρόντισε με πολλή αγάπη και καλοσύνη. Ακόμα και τώρα, όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, απαντώ και εγώ έμπορος, κι ας μην είμαι πια αποκλειστικά αυτό (γελάει).

Πρώτη μέρα στο σχολείο: Ποζάροντας με νάζι στο μπαλκόνι του σπιτιού του επί της Βασιλίσσης Όλγας.

Σχολείο στα Μακεδονικά Εκπαιδευτήρια και μετά Γερμανική Σχολή. Γιατί αυτές οι επιλογές;

Τα Μακεδονικά ήταν ένα δημοτικό σχολείο-πρότυπο της εποχής στην τότε εξοχή, στην Πυλαία. Η Γερμανική Σχολή ήταν επιλογή της μητέρας μου: οι θείοι της στην Αθήνα ήταν οι αποκλειστικοί εισαγωγείς της Volkswagen στην Ελλάδα, η ίδια μιλούσε γερμανικά και είχε περάσει ένα αξέχαστο εξάμηνο πρακτικής άσκησης στα κεντρικά, στο Celle της Γερμανίας. 

Απαιτητικό σχολείο η Γερμανική Σχολή… Οι καλύτερες στιγμές μου ήταν όταν κέρδισα τον διαγωνισμό για τη Χριστουγεννιάτικη κάρτα στο δημοτικό -μη φανταστείτε κανένα έργο τέχνης- και το Αριστείο στην πρώτη Λυκείου, με βαθμό ακριβώς 18,5.

Με την τάξη του στην έκτη δημοτικού στα Μακεδονικά Εκπαιδευτήρια. Διακρίνεται πρώτος από αριστερά στη δεύτερη σειρά με το καφέ πουκάμισο.

Με τα μαθήματα πώς τα πηγαίνατε;

Μέτρια προς καλά. Αγαπούσα την ιστορία και τις ιστορίες, δεν κατανοούσα την αριθμητική και τη χημεία. Εξαίρεση αποτέλεσε η Γεωμετρία που κάναμε μία χρονιά με τον εξαιρετικό πανεπιστημιακό καθηγητή Μπαλή, του οποίου η μόρφωση και ο τρόπος διδασκαλίας ήταν μοναδικά.

Και με τα συνδικαλιστικά;

Δεν ασχολούμουν ευρύτερα ούτε με τα συνδικαλιστικά ούτε με τα τότε έντονα πολιτικά, αλλά στην τάξη ήμουν δημοφιλής. Διετέλεσα σε ολόκληρο το Λύκειο πρόεδρος της τάξης...

Τι πήρατε από το γερμανικό σχολείο ως τρόπο σκέψης;

Το γερμανικό σχολείο κακά τα ψέματα –και εδώ ισχύουν όλα τα κλισέ- σου μαθαίνει την πειθαρχία της σκέψης και του χαρακτήρα. Σε προσανατολίζει στην πράξη και το αποτέλεσμα. Όλα αυτά είναι η προίκα μου, μαζί φυσικά και με τους φίλους από τα χρόνια του σχολείου.

Στο Villach της Αυστρίας σε ηλικία 5 ετών.

Χόμπι εκείνης της εποχής;

Ε, τα γνωστά... Αθλητισμός και κορίτσια (γελάει).

Στέκια της Θεσσαλονίκης που θυμάστε ακόμη;

Πήγαινα κάθε Σάββατο με το κορίτσι μου για φαγητό στο Tiffany’s αλλά γενικά, δεν ήμουν και πολύ του έξω. Μετά τα 18 που έφυγα για σπουδές στη Γερμανία έχασα ή κέρδισα χάνοντας αυτήν την κουλτούρα του «βγαίνω έξω». Με ενδιέφεραν περισσότερο οι φίλοι, οι άνθρωποι, οι κουβέντες που μπορούσα να έχω μαζί τους και λιγότερο τα στέκια.

Πώς προήλθαν οι σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και τις Διεθνείς Σχέσεις; Ονειρευόσασταν να γίνετε διπλωμάτης;

Μάλλον ονειρευόμουν ότι θα γίνω δημοσιογράφος (χαμογελάει). Είχα αρχίσει να γράφω σε περιοδικά, όπως το ΚΛΙΚ, το ΑΝΤΙ και άλλα εναλλακτικά έντυπα της εποχής. Λογικά, θα περνούσα στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου, αλλά στις εξετάσεις ήμουν άτυχος στο μάθημα των Αρχαίων. 

Ευτυχώς, λέω σήμερα. Οι δικοί μου με παρότρυναν αντί να περιμένω μία χρονιά, να σπουδάσω στη Γερμανία. Τότε σαν να αφυπνίστηκα και είπα «οκ, να πάω, αλλά θα σπουδάσω αυτό που πραγματικά μου αρέσει». Η πολιτική ιστορία ήταν η επιλογή μου. Βούτηξα όλο και πιο βαθιά στις πολιτικές θεωρίες και στις διεθνείς σχέσεις. Ήταν συναρπαστικά χρόνια. Οι σπουδές μου μού εμφύσησαν την πίστη ότι η πολιτική πράξη έχει τη δύναμη να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη.

Με τα σακίδια στην πλάτη ως κατασκηνωτής της ΧΑΝΘ στο μεγάλο σαφάρι του Πηλείου, μαζί με τον Θανάση Καρέζη.

Στην τελετή αποφοίτησης της Γερμανικής Σχολής της τάξης του. Ο κ. Πέγκας είναι στη δεύτερη σειρά, τέταρτος από δεξιά.

Το Φράιμπουργκ και το Μόναχο, όπου σπουδάσατε είναι δύο διαφορετικές πόλεις. Τι σας έμεινε από τα φοιτητικά χρόνια στη Γερμανία;

Το Φραϊμπουργκ πιο μικρό και πιο φιλόξενο, η πιο πράσινη σε πολιτικές πόλη της Γερμανίας, μου έμαθε τον σεβασμό στη γνώση και στο περιβάλλον.

Το Μόναχο ήταν πιο σκληρό και ανταγωνιστικό, αλλά με πολλά περισσότερα ερεθίσματα, εικόνες και εντυπώσεις.

Ως μαθητής στο γυμνάσιο.

Με την ομάδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στις Βρυξέλλες.

Μετά ακολούθησε η ενασχόληση με το εμπόριο της επιχείρησης χειροποίητων χαλιών Galerie Ντόρα Πέγκα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Τι αποκομίσατε από εκείνα τα χρόνια;

Προηγήθηκε ένας χρόνος στις Βρυξέλλες και η εργασία μου στο τοπικό γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Επιστρέφοντας, άρχισα να ασχολούμαι με την οικογενειακή επιχείρηση. Η δημιουργική δύναμη της επιχειρηματικότητας και του ελεύθερου επαγγελματία με γοήτευσε. Κάναμε πολλά όμορφα πράγματα, μεγαλώσαμε τη δουλειά μας και επεκταθήκαμε σε Αθήνα και Μύκονο, ολοκληρώνοντας με επιτυχία μεγάλα έργα, όπως το Costa Navarino. Στο εμπόριο μαθαίνεις να αποφασίζεις γρήγορα και άμεσα, να δρας και να αντιδράς, να ελίσσεσαι και να φέρνεις αποτελέσματα.

Με την αδελφή του, συγγραφέα Έλενα Πέγκα.

Το σαράκι της ενασχόλησης με τα κοινά το είχατε πάντα ή σας έπιασε αργότερα;

Είχα πάντα την πίστη ότι οι καλές πολιτικές μπορούν να κάνουν τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. Απέφυγα, όμως να έχω εμπλοκή στην ελληνική πολιτική σκηνή, επειδή ήταν σκληρά κομματικοποιημένη. Σέβομαι τα κόμματα, αλλά δεν ήθελα εγώ προσωπικά να κάνω καριέρα κομματικού στελέχους. Μετά εμφανίστηκε ο Κυρ Γιάννης...

Πώς βρεθήκατε στην «Πρωτοβουλία» για τη Θεσσαλονίκη;

Μου τηλεφώνησε μία φίλη και μου ανακοίνωσε την κάθοδο του Γιάννη Μπουτάρη στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006. Μου είπε πόσο θα ταίριαζα μαζί του και να κατέβω μαζί στις εκλογές. Απάντησα ότι θα το σκεφτώ, και αφού ταξίδεψα για δουλειά τέλη Αυγούστου στο Πακιστάν και το Ιράν, είπα το «ναι». Αυτήν ήταν η αρχή μίας άλλης συναρπαστικής και δημιουργικής διαδρομής.

Το 2010 εκλέγεστε δημοτικός σύμβουλος με την «Πρωτοβουλία» και στη συνέχεια διατελέσατε σε κομβικές θέσεις στη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης ως αντιδήμαρχος πολιτισμού και στη συνέχεια τουρισμού. Τι θα ξεχωρίζατε από αυτήν τη θητεία σας;

Όντως, από την πρώτη ημέρα που ορκιστήκαμε, στις 4 Ιανουαρίου 2011, υπήρξα ενεργό μέλος της δημοτικής αρχής. Από τη θητεία μου ως αντιδήμαρχος Πολιτισμού ξεχωρίζω τη μεγάλη αλλαγή στην πολιτιστική πολιτική και στην κουλτούρα της πόλης, μαζί με τους νέους, εμπνευσμένους και δημιουργικούς ανθρώπους που συσπειρώθηκαν γύρω μου.

Ξεχωρίζω τις καινοτομίες που προκαλέσαμε στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, που έκαναν τον Γερμανό Ευρωπαίο Επίτροπο Ψηφιακής Πολιτικής να τουιτάρει «αν θες να δεις πως ασκείται η ηλεκτρονική διακυβέρνηση σε τοπικό επίπεδο, κοίταξε τη Θεσσαλονίκη».

Είμαι περήφανος για την επιμονή μας στην πολιτική εξωστρέφειας και ανάπτυξης που ασκήσαμε μέσω της «Διπλωματίας Πόλεων», με αποτέλεσμα η Θεσσαλονίκη να μπει στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη και τόσα παγκόσμια ΜΜΕ να αναφερθούν σε αυτήν με κολακευτικά λόγια. Είμαι περήφανος για τις σημαντικές επενδύσεις που έγιναν και τις θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν. Είμαι περήφανος που μέσω αυτής της πολιτικής κρατήσαμε νέες και νέους επαγγελματίες και εργαζόμενους στη Θεσσαλονίκη.

Συνολικά τι πρόσφερε στην πόλη τα 9 χρόνια Μπουτάρη;

Προσέφερε πάνω από όλα την πίστη ότι μπορούμε να επανακαθορίσουμε τη μοίρα αυτής της πόλης. Προσέφερε μία κοινωνική ελευθερία, ένα άνοιγμα στον κόσμο και τη δυνατότητα της πόλης και των κατοίκων της να ανταγωνίζονται σε διεθνές επίπεδο με επιτυχία. Όλα αυτά κινδυνεύουμε με τις πολιτικές της τελευταίας τετραετίας να τα χάσουμε.

Με τον Γιάννη Μπουτάρη λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010.

Πώς θα περιγράφατε τον Γιάννη Μπουτάρη σε 15 λέξεις; Με τα καλά και τα κακά του…

Δεκαπέντε; Δεν φτάνουν ούτε 15.000 λέξεις για να περιγράψεις μία προσωπικότητα σαν αυτή του Γιάννη Μπουτάρη (γελάει)...

...16 λέξεις. Σχεδόν τα καταφέρατε... Πάμε στα τουριστικά, όπου το άνοιγμα της Θεσσαλονίκης ήταν μεγάλο. Ποιο ήταν το μυστικό;

Καταρχήν, το ξεκάθαρο όραμα για μία εξωστρεφή, κοσμοπολίτικη και φιλόξενη για όλον τον κόσμο πόλη. Δεύτερον, η συνειδητή αξιοποίηση της πολύ-πολιτισμικής κληρονομιάς της πόλης. Και τρίτον ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Τίποτα δεν έγινε τυχαία. Χτίσαμε μία μεγάλη κοινωνική συμμαχία μέσα στην πόλη, μία σύμπραξη δυνάμεων που έφερε, τελικά, το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Όλο αυτό το φτιάξαμε εμείς, οι Θεσσαλονικείς. 

Και μπορούμε όλοι μαζί χτίζοντας συμμαχίες να δημιουργήσουμε και άλλα «θαύματα» για την πόλη μας. Πράγματα, που σήμερα τα θεωρούμε αδιανόητα και λέμε ότι «αυτά δεν γίνονται» αύριο μπορούν να είναι η νέα μας καθημερινότητα.

Το 2021 το ίδρυμα «Mies van der Rohe» και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σας επέλεξε ως μέλος της 7μελούς Διεθνούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Βραβείων Αρχιτεκτονικής 2022. Πώς ήταν η εμπειρία;

Ήταν μία πολύ τιμητική επιλογή για εμένα και την πόλη μας. Ήμουν ο πρώτος Θεσσαλονικιός που συμμετείχε σε αυτή την Επιτροπή και ο πρώτος Έλληνας μετά από είκοσι χρόνια. Η συμμετοχή στην αξιολόγηση 535 ευρωπαϊκών έργων δίπλα σε σημαντικούς αρχιτέκτονες και πολεοδόμους ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Είδα πώς τα σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα λειτουργούν ως τοπόσημα αλλάζοντας την τοπιογραφία κάθε σύγχρονης πόλης. Μετέφερα τη δική μου μικρή εμπειρία στον αστικό σχεδιασμό και την ανάπτυξη των πόλεων και ζήλεψα τα επώνυμα δημόσια έργα, τα υπέροχα δημόσια σχολεία που κατασκευάζονται σε άλλα σημεία της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Την εμπειρία που αποκόμισα υπόσχομαι να τη φέρω στην πόλη μας την επόμενη μέρα.

Μείνατε πιστός στον τουριστικό τομέα, καθώς προσφέρετε ακόμη υπηρεσίες ανάπτυξης στον τομέα του τουρισμού και της φιλοξενίας συνεργαζόμενος με δήμους αλλά και φορείς και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτά τα χρόνια;

Δούλεψα συνειδητά αυτά τα χρόνια κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Διαπίστωσα ότι πραγματικά υπάρχει ένα ανισοβαρές ενδιαφέρον της κεντρικής πολιτείας σε ότι αφορά τη βόρεια ζώνη της χώρας. Από την άλλη ενδυναμώθηκε η πίστη μου ότι αν δεν τα κάνουμε εμείς, αν δεν φτιάξουμε εμείς καλύτερα τα πράγματα γύρω μας, δεν θα τα κάνει κανένας για εμάς. Με επέλεξαν ως συνεργάτη σημαντικοί δήμαρχοι και άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, στους οποίους εγώ μετέφερα γνώση αλλά και εκείνοι μου μετέδωσαν ακόμα περισσότερη εμπειρία διαχείρισης των θεμάτων τοπικής αυτοδιοίκησης. Και παντού, πιστεύω, φέραμε θετικά αποτελέσματα. 

Δείτε τα Γιάννενα, την Καστοριά και το Βελβεντό, την Κατερίνη και το Λιτόχωρο πως αναπτύσσονται και προχωρούν. Σε λίγο θα ξεπεράσουν και τη Θεσσαλονίκη, αν εμείς συνεχίσουμε με τις πολιτικές της τελευταίας 4ετίας.

Τιμώντας την Ρίνα Ρεβάχ σε εκδήλωση για τους διασωθέντες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί.

Ποιο είναι το πλεονέκτημα της Θεσσαλονίκης σε ό,τι αφορά στην τουριστική ανάπτυξη;

Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της πόλης είναι ξεκάθαρα το πολύ-πολιτισμικό της αφήγημα. Σε αυτό προσθέστε τη νεολαία της και τους φιλόξενους ανθρώπους της. Έχουμε τα απαραίτητα υλικά. Απαιτείται κάποιος με δομημένο, συνεχές και επίμονο, με σύγχρονο και τεχνοκρατικό τρόπο να τα προβάλλει στις αγορές που μας ενδιαφέρουν.

Τι λείπει από την πόλη για να εκτιναχθεί τουριστικά;

Αυτή τη στιγμή λείπει η κατανόηση και η γνώση του τρόπου με τον οποίον αναπτύσσονται οι προορισμοί.

Τι δε σας αρέσει στη διοίκηση του Κωνσταντίνου Ζέρβα;

Η έλλειψη νοιαξίματος και φροντίδας. Η παλαιομοδίτικη και παλαιοκομματική αντίληψη της διαχείρισης της εξουσίας. Η επιστροφή σε συνθήκες και πρακτικές που πίστευα, ότι δεν θα επέστρεφαν ποτέ στον δήμο μας. Η αδυναμία παραγωγής έργου προκύπτει από ακριβώς αυτήν την άκαιρη αντίληψη άσκησης διοίκησης.

Προήλθε όμως από τα σπλάχνα της «Πρωτοβουλίας»…

Από τη διεύρυνση της «Πρωτοβουλίας» το 2010. Όχι από το 2006. Άρα, όχι ακριβώς από τα σπλάχνα. Αλλά λίγη σημασία έχει αυτό. Από μία παραγωγική μήτρα γεννιούνται και άξια αλλά και λιγότερα άξια παιδιά. Ήταν μία μεγάλη αγκαλιά η «Πρωτοβουλία». Με τα καλά της και τα κακά της.

Και τώρα υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης με την παράταξη «Θεσσαλονίκη για όλους». Δώστε μας το στίγμα σας;

Η κατάπτωση της Θεσσαλονίκης είναι η αιτία επανασχόλησής μου με τη δημοτική πολιτική. Διαθέτω την ωριμότητα, τη γνώση και την αποτελεσματικότητα, καθώς και την ενσυναίσθηση να ηγηθώ μίας προσπάθειας ανάτασης της πόλης.

Ανάπτυξη και εξωστρέφεια, κοινωνική φροντίδα και έμφαση στο δημόσιο χώρο και στο δημόσιο σχολείο. Αυτά τα δύο τελευταία πηγαίνουν μαζί. Αν δεν εμφυσήσουμε στους νέους τον σεβασμό και τη φροντίδα του δημόσιου χώρου από το δημόσιο σχολείο, θα συνεχίσουν να περιφρονούν το δημόσιο χώρο και να τον βανδαλίζουν και ως νέοι και ως ενήλικες. 

Στοχεύουμε σε μία νεωτερική μορφή διαχείρισης της πόλης. Δε θα διαχειριστούμε απλά την υφιστάμενη κατάσταση λίγο καλύτερα. Θα αλλάξουμε τελείως τον τρόπο πρόσληψης της καθημερινής μας λειτουργίας μέσα στην πόλη: φροντίδα του δημόσιου χώρου, αλλαγές στη μετακίνηση, πράσινες διαδρομές και πάρκα, στρατηγική αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, θεσμικές συμμετοχικές διαδικασίες μαζί με τους δημότες. Να πάψει η Θεσσαλονίκη να είναι πρωταθλήτρια στα αρνητικά νούμερα, όπως για παράδειγμα στην αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο ή την αέρια ρύπανση. 

Έχουμε γνώση, έχουμε σχέδιο και θα το κάνουμε πράξη.

Oι πρώτοι 20 υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της ομάδας «Θεσσαλονίκη για όλους».

Ποια θα είναι η ομάδα σας που θα σας στηρίζει;

Είμαστε μία μεγάλη παρέα δημιουργικών ανθρώπων από την κοινωνία των πολιτών. Επιθυμία μου είναι να «βγάλουμε» μία νέα –και δεν το εννοώ αποκλειστικά ηλικιακά- γενιά αυτοδιοικητικών προσώπων στο προσκήνιο. Όπως, εν μέρει, το έκανε και ο Γιάννης Μπουτάρης το 2010. Έχουμε δίπλα μας και μία εικοσάδα έμπειρων αυτοδιοικητικών που θα μπολιάσουν τους νεότερους με τη γνώση τους. Έχουμε πολλούς υποστηρικτές που μας πλαισιώνουν. Άνθρωποι που ονειρεύονται μία ανοιχτή, πράσινη, βιώσιμη και εξωστρεφή πόλη και πιστεύουν σε εμάς για την υλοποίηση αυτού του ονείρου!

Στήριξη από κόμματα θα δεχτείτε;

Αν θελήσουν τα κόμματα με στελεχιακό τους δυναμικό να συμπληρώσουν την ομάδα μας, με χαρά θα το δεχτούμε.

Μεγάλος όμως ο κατακερματισμός δυνάμεων και παρατάξεων. Σας προβληματίζει αυτό;

Μου αρέσει που πολλοί άνθρωποι νοιάζονται για το κοινό καλό. Αυτό που με προβληματίζει είναι κάποιες αθέμιτες πρακτικές, με κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις που εκπορεύονται από συγκεκριμένο υποψήφιο, με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Μακριά από εμένα τέτοιες παλαιοκομματικές πρακτικές.

Συνένωση δυνάμεων με τον Στέλιο Αγγελούδη, που και αυτός προέρχεται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, θα βλέπατε ως ένα ενδεχόμενο;

Συνομιλώ με τους περισσότερους υποψηφίους, οι οποίοι διαθέτουν μία αυτοδιοικητική γνώση και διαδρομή και με τους οποίους έχουμε ταυτόσημη αξιακή πρόσληψη, άσχετα με τον πολιτικό χώρο από τον οποίον προέρχονται.

Επιθυμώ τη συνένωση δυνάμεων που ξεπερνά τα παραδοσιακά πολιτικά/κομματικά όρια, είμαστε σε συζητήσεις και ευελπιστώ ότι σύντομα θα ανακοινώσουμε την συμπόρευση με κάποιους από αυτούς. Ο κ. Αγγελούδης δεν είναι ανάμεσά τους. Ο τρόπος που πολιτεύεται μου δείχνει ότι έχουμε διαφορετική αντίληψη για την πολιτική.

Θα πάτε μέχρι το τέλος;

(Χαμογελάει). Μόλις έκλεισα ένα πολύ όμορφο χώρο για εκλογικό κέντρο επί της Τσιμισκή. Φυσικά και θα πάω μέχρι το τέλος. Εξάλλου δεν είναι το στιλ μου να αφήνω κάτι στη μέση. Η πόλη έχει ανάγκη την αλλαγή.

Με τη σύζυγό του Μαλαματή Κιρπουίκη και τη δέκα μηνών κόρη τους, Ντορέτα.

Με τι χαλαρώνει σήμερα ο Σπύρος Πέγκας;

Ξεκάθαρα με την 10 μηνών κόρη μου (χαμογελάει).

Αγαπημένη ταινία;

Τα Φτερά του Έρωτα.

Αγαπημένος συγγραφέας;

Πολλοί (σκέφτεται). Αλμπέρ Καμύ, Γκράχαμ Γκριν, πρώιμος Κούντερα, ο Σαμ Σέπαρντ, η Γιούντιθ Χέρμαν, η Έλενα Πέγκα...

Αγαπημένος δίσκος;

Λατρεύω τη μουσική ιδιοφυΐα του Prince

Συμφωνούμε σε αυτό. Μετά από πολλά χρόνια εργένικης ζωής είπατε το «ναι». Πώς σας κατάφερε;

Δεν με κατάφερε, την κατάφερα και είμαι πολύ χαρούμενος (γελάει).

Πώς είναι η ζωή με ένα νέο μέλος στην οικογένεια και σε μία περίοδο προεκλογική;

Πιο ανακουφιστική και χαρούμενη...

Έχουμε πλέον μία νέα κυβέρνηση. Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα τετραετία του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Να καλύψει τις αδυναμίες της προηγούμενης θητείας του. Να νοιαστεί ουσιαστικά και να δώσει έμπρακτα βάρος στη Θεσσαλονίκη και στη Βόρεια Ελλάδα, χρηματοδοτικά και σε ανθρώπινους πόρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει το δρόμο του μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα; Ποιος ή ποια βλέπετε ότι μπορεί να ενώσει όλες τις φυλές του κόμματος;

Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται μία ισορροπία. Χρειάζεται ισχυρές φωνές αριστερά και δεξιά του κέντρου. Υπάρχουν άξιοι άνθρωποι σε όλα τα κόμματα. Θα χαιρόμουν να επιλεχθεί μία γυναίκα γι' αυτό το ρόλο.

Και ο Νίκος Ανδρουλάκης; Θα καταφέρει να γίνει αυτός η αξιωματική αντιπολίτευση;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται στην αφετηρία της πολιτικής του διαδρομής στο προσκήνιο. Θεωρώ ότι χτίζει μία πορεία με μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα, με μία νέα γενιά στελεχών. Μου αρέσει, καταρχήν, αυτό. Τα υπόλοιπα είναι νωρίς ακόμα για να τα μετρήσουμε και αξιολογήσουμε.

Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί. Αν το είχατε τι θα αλλάζατε στη Θεσσαλονίκη;

Θα ήθελα να κυριαρχεί το πράσινο και το μπλε. Και όχι το γκρίζο. Η φύση, τα δέντρα και η θάλασσα και όχι το τσιμέντο και η άσφαλτος.