Πρώτα να νικήσουμε τον ιό και μετά η κριτική!
Το ότι τα πράγματα στο μέτωπο του κορονοϊού στη χώρα μας και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη δεν πάνε καλά δεν είναι κάτι που χρειάζεται στατιστικές για να αποδειχθεί. Το πώς καταφέραμε ως πόλη να φτάσουμε από το μονοψήφιο νούμερο των 6 κρουσμάτων που καταγράφηκαν στη Θεσσαλονίκη στις 12 Οκτωβρίου στα τριψήφια χάι σκορ των τελευταίων ημερών είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα. Έτσι ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
Η πολιτεία έκανε τα δικά της λάθη. Σε μία σίγουρα πρωτόγνωρη κατάσταση, επέλεξε -όπως και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο- να παίξει με τη φωτιά, αφήνοντας ανοικτή την οικονομία, ανοίγοντας τα σχολεία και επιβάλλοντας τοπικούς περιορισμούς. Έτσι έχασε γρήγορα την μπάλα. Κατά τη γνώμη μου δεν έδειξε τη πυγμή που απαιτούσαν οι στιγμές και αν θέλετε και την αποφασιστικότητα του Φεβρουαρίου όταν χωρίς κρούσματα ανέβαλε το καρναβάλι της Πάτρας.
Τώρα μπορεί η παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου να ακυρώθηκε, αλλά οι συνωστισμοί στις εκκλησίες ήταν απερίγραπτοι, όπως και η μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας. Το ίδιο είχε γίνει και λίγες ημέρες νωρίτερα στις διαδηλώσεις ενόψει της απόφασης για τη Χρυσή Αυγή που επίσης έπαιξαν το ρόλο τους και όπου η κυβέρνηση ή πιάστηκε απροετοίμαστη ή φοβήθηκε τις αντιδράσεις και δεν επενέβη για να τις περιορίσει.
Επίσης η πολιτεία υποτίμησε το βραδινό συνωστισμό, που καταγράφηκε σε όλες τις περιοχές αλλά ιδιαίτερα σ’ αυτές όπου ζει και σπουδάζει η νέα γενιά. Και έδωσε λάθος μήνυμα, ανακοινώνοντας για λίγες ώρες ότι σιγά σιγά θα επανέλθει ο κόσμος στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Ευτυχώς το αντελήφθη ο Μητσοτάκης και ανάτρεψε την απόφαση. Όταν όμως συγκεντρώνονται 40.000 άνθρωποι σε διάφορες διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, όταν στον Άγιο Δημήτριο εκατοντάδες πιστοί δεν φορούν μάσκες και όταν το βράδυ καταγράφονται τέτοιες μαζικές και ανεξέλεγκτες εστίες διασκέδασης να μην αναρωτιόμαστε γιατί τα κρούσματα πήραν την ανηφόρα.
Ταυτόχρονα η πολιτεία έχασε και στο επικοινωνιακό πεδίο, γιατί δεν κατάφερε να μεταδώσει στον κόσμο τι φέρνει ο κίνδυνος που λέγεται δεύτερο κύμα της πανδημίας.
Ευθύνες έχουμε και εμείς ως πολίτες, που μετά το καλοκαίρι χαλαρώσαμε. Οι περιορισμοί στα μαγαζιά εστίασης δεν τηρούνται, οι μάσκες -παλιότερα στα σούπερ μάρκετ και τώρα στους δρόμους- δεν φοριούνται κανονικά, ενώ και η αμφισβήτηση του ιού παραμένει, έστω και μεταλλαγμένη. Εκεί που παλιότερα υπήρχαν οι θεωρίες συνωμοσίας, από το καλοκαίρι και μετά η άποψη «έλα μωρέ σιγά τον επικίνδυνο ιό» όλο και ακούγεται περισσότερο. Αυτά ως προς το πρόσφατο παρελθόν.
Τι μένει πια; Αυστηρή τήρηση των μέτρων που προτείνουν οι επιστήμονες. Και η συνειδητοποίηση από όλους μας ότι η ώρα της συνολικής κριτικής θα έρθει όταν με το καλό έχουμε νικήσει τον ιό.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στη 1 Νοεμβρίου 2020
