Η διαφορά βρίσκεται στο μάρκετινγκ
Να αισθάνονται κόπωση εκείνοι που έχουν χάσει τη δουλειά τους, που τα μαγαζιά τους είναι κλειστά, που ακόμη δεν εξόφλησαν το εμπόρευμα και θα τους μείνει στοκ, είναι ανθρώπινο. Όχι απαραιτήτως ορθολογικό αλλά, πάντως, ανθρώπινο. Να γκρινιάζουν εκείνοι που ο μισθός πέφτει προπληρωμένος κάθε πρώτη και δεκαπέντε ή να αγανακτεί η νεολαία επειδή δεν αντέχει την κλεισούρα, είναι ύβρις. Εάν τα άκουγαν οι παππούδες μας που είχαν ζήσει προσφυγιά θα μας έκοβαν την καλημέρα. Και οι πατεράδες μας που είχαν ζήσει πόλεμο. Φτάνει πια με τις καλομαθημένες μεταπολεμικές γενιές που όλα τα βρήκαμε στρωμένα και δεν αντέχουμε χωρίς εσπρέσο φρέντο στην παραλία. Ας έχουμε ένα μέτρο των πραγμάτων. Αν όχι από σεβασμό προς εκείνους που απειλούνται, τουλάχιστον από αξιοπρέπεια.
Που, βεβαίως, δεν υπάρχει στην πολιτική. Εκεί, κατά μία διεστραμμένη αντίληψη που έχει γίνει αποδεκτή από την κοινωνία, όλα επιτρέπονται. Ο Τράγκας κάνει κόμμα μαζί με το Νικολόπουλο. Για να μη ξεχνιόμαστε: Ο Νικολόπουλος έχει εκλεγεί επτά φορές βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Δικό τους άνθρωπο τον θεωρούσαν οι Νεοδημοκράτες της Πάτρας. «Καραμανλικός» δηλώνει, όπως ο Καμμένος, η Παπακώστα, ο Παυλόπουλος και ο Παπαγγελόπουλος. Θέλουν «να απελευθερώσουν τη χώρα από τα δεσμά των δανειστών και από την υγειονομική δικτατορία των εντελλομένων λοιμωξιολόγων». Σου λένε, τι παραπάνω έχει ο Βελόπουλος και θρονιάστηκε αρχηγός κόμματος στη Βουλή; Από τη στιγμή που βρέθηκαν άνθρωποι να πιστέψουν ότι ο Σώρρας είχε στην άκρη εξακόσια δισεκατομμύρια για να ξεπληρώσει τα χρέη όλων και να μας μείνει και κάτι στις τσέπες, γιατί να μην πιστέψουν ότι ο Τσιόδρας θέλει να μας βάλει στον γύψο;
Ένας στους τέσσερις Έλληνες είναι σίγουρος ότι ο Μπιλ Γκέιτς προσπαθεί να αλλοιώσει το DNA του κυρ Αντώνη από το Δομοκό. Η δεξαμενή του ανορθολογισμού είναι ανεξάντλητη. Σ’ αυτούς προστίθενται και οι «κουρασμένοι». Η «ψεκασμένη Δεξιά» θα ψαρέψει όσους μπορέσει. Τους υπόλοιπους τους περιμένει η άλλη όψη της, η «ριζοσπαστική Αριστερά». Που επίσης αμφισβητεί δηλητηριωδώς τους λοιμωξιολόγους. Που επίσης υπονομεύει τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και οργανώνει συγκεντρώσεις «αναλαμβάνοντας το ρίσκο» (των άλλων!). Που επίσης ειρωνεύεται «στις έξι δεν κολλάει, στις έξι και πέντε κολλάει». Που επίσης οργίζεται επειδή περιορίζονται υπέρμετρα οι ελευθερίες μας –γι’ αυτό έχουν χάσει τον ύπνο τους οι συνήθεις «πνευματικοί άνθρωποι» που γενικώς αγωνιούν για ό,τι αποκλίνον μπορεί να κυκλοφορήσει στην πιάτσα. Για τη μεταγωγή του Κουφοντίνα, για την απαγόρευση της πορείας για τον Γρηγορόπουλο, για την κατάργηση του Μαθηματικού Σάμου στο οποίο εισάγονται με μέσο όρο τρία και για τα δικαιώματα των «Πυρήνων της Φωτιάς».
Καμιά διαφορά δεν υπάρχει ανάμεσα σε εκείνους που πιστεύουν ότι τα εμβόλια είναι απάτη των πολυεθνικών και σε εκείνους που πίστεψαν ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση. Ολόιδιοι είναι εκείνοι που πίστευαν ότι θα διαγραφόταν τα χρέη τους μόλις έστελναν στην Τράπεζα το εξώδικο του πενηντάευρου, λέγοντας της να τα εισπράξει από το «καταπίστευμα» της «Τράπεζας της Ανατολής», και εκείνοι που πίστεψαν ότι «θα παρακαλούν να μας δανείζουν». Μαζί έφτιαξαν το 62% και χόρευαν στο Σύνταγμα μετά το δημοψήφισμα του 2015 για τις «ανάσες αξιοπρέπειας». Όσο είναι πολιτικός απατεώνας ο Σώρρας, άλλο τόσο είναι και ο Τσίπρας. Η διαφορά βρίσκεται στο μάρκετινγκ. Ο Τσίπρας δήλωσε «αριστερός». Και όποιος δηλώσει «αριστερός» στην Ελλάδα, θεωρείται περίπου η φίρμα της εμπιστοσύνης. Τουλάχιστον μέχρι χθες…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Φεβρουαρίου 2021
